راندمان ویژه سنتز پروتئینی در نژاد گاوهای سیستانی

از مشتقات پورینی می توان برای اندازه گیری پروتئین میكرویی سنتز شده در شكمبه گاو استفاده كرد و به همین دلیل نیز شناخت بهتر این مشتقات می تواند برای صنایع دامداری بسیار مهم باشد. به همین منظور نیز پژوهشی در این زمینه انجام شده است که هدف از این تحقیق، مقایسه دفع مشتقات پورینی و سنتز پروتئین میكروبی در دو نژاد سیستانی و هلشتاین بوده است.

با تغذیه جیره یكسان راندمان سنتز پروتئین میكروبی در نژاد سیستانی به طور معنی داری بیشتر از نژاد هلشتاین بود.

روش كار محققان در این پژوهش به این ترتیب بود که ابتدا جیره ها در سطح نگهداری و در یك طرح كامل تصادفی در 2 نژاد كه هر نژاد دارای 7 راس گوساله به عنوان تكرار بود تهیه و به دام ها تغذیه شد. نمونه هایی از ادرار گاوهای مورد آزمایش به روش نقطه ای برای 10 روز و هر روز 5 مرتبه جمع آوری شد تا مشتقات پورینی اندازه گیری شود. هم چنین، به منظور اندازه گیری فراسنجه های خونی (گلوكز، تری گلیسیرید، نیتروژن اوره ای خون) در هر دو نژاد از همه گاوها نمونه گیری خون از طریق رگ وداج انجام شد.

نتایج نشان داد میزان جذب پروتئین میكروبی تولید شده در گوساله های سیستانی به مقدار 87/ 42 میلی مول در روز بود كه به طور معنی داری بیشتر از گوساله های هلشتاین (38/ 16 میلی مول بر روز) بود. هم چنین میزان آلانتوئین دفعی و اسیداوریك در دو نژاد اختلاف معنی داری نداشت.

در هر دو نژاد گلوكز، نیتروژن اوره ای خون و تری گلیسیرید تفاوت معنی داری داشتند و میزان گلوكز، نیتروژن اوره ای خون و تری گلیسیرید هم در نژاد سیستانی بیش از نژاد هلشتاین بود (به ترتیب 4/ 77، 07/ 23 و 57/ 36 میلی گرم در دسی لیتر در نژاد سیستانی و 51/ 67، 27/ 16 و 42/ 24 میلی گرم در دسی لیتر در نژاد هلشتاین).

به این ترتیب محققان نتیجه گیری نهایی خود را به این نحو انجام دادند که به طور كلی نتایج این مطالعه نشان داد كه با تغذیه جیره یكسان راندمان سنتز پروتئین میكروبی در نژاد سیستانی به طور معنی داری بیشتر از نژاد هلشتاین بود.

منبع: سجاد كریمی دمنه، محمد رضا دهقانی، مصطفی یوسف الهی، 1394. مقایسه دفع مشتقات پورینی و سنتز پروتئین میكروبی در گوساله های نر نژاد سیستانی و هلشتاین، فصلنامه پژوهش های علوم دامی، سال بیست و پنجم، شماره 3.

لینک منبع

No tags for this post.