وقتی صدا نقش اثر انگشت را بازی می‌کند

اما نکته مهم اینجاست که تنها Siri نیست که به عنوان دستیار مجازی هوشمند، صدای صاحب خود را شناخته و نسبت به آن واکنش نشان می دهد.

همزمان با ارتقای کیفی نرم افزارهایی که توانایی یادگیری دارند، سیستم های تشخیص صدا نیز خیلی زود وارد زندگی و حریم شخصی افراد شده اند و در واقع این افراد هستند که این سیستم ها را وارد زندگی شان کرده اند.

این فرآیند از تلفن های همراه هوشمند گرفته تا ایستگاههای پلیس و مراکز تماس بانکها توسعه قابل توجهی یافته است و به احتمال فراوان نمونه های پیشرفته تری نیز در راه است.

تنها چند هفته پیش بود که محققان گوگل از شبکه عصبی مصنوعی رونمایی کردند که با ضریب خطای تنها دو درصد نسبت به کسی که می گوید OK Google واکنش نشان می دهد.راجر مور از دانشگاه شفیلد انگلیس می گوید: گذرواژه هایی نظیر Hey Siri یا OK Google ابزارهای قدرتمندی برای تشخیص دقیق این نکته هستند که «شما چه کسی هستید؟» صدای هر فردی با فرد دیگر تفاوت دارد و این تفاوت ناشی از تارهای مختلف صوتی در حنجره می شود. حالا نکته مهم اینجاست که نرم افزارهایی که تولید کرده ایم می توانند این تفاوتها را تشخیص دهند.

نگرش دانشمندان به این عرصه تا آنجا پیش رفته که به صدای انسان به عنوان اثر انگشت یا DNA نگاه می کنند یعنی مواردی که کاملا منحصربفرد بوده و نمونه مشابهی در دنیا ندارند.

اما نگرانی ها از همین جا شروع می شود یعنی زمانی که در خانه سیستم های پیشرفته ای وجود دارند که می توانند آنچه را که به زبان می آورید، درک کنند.هیچ کس بحران اخیر سامسونگ را فراموش نمی کند، زمانی که اعلام شد تلویزیون های هوشمند تولید شده توسط این شرکت قابلیت ضبط مکالمات شخصی افراد داخل خانه را دارند.

به گزارش مهر، اینگونه نگرانی های امنیتی حالا به دغدغه دانشمندان در حوزه سیستم های هوشمند تبدیل شده است.