ارزیابی طرح آموزش مهارت های زندگی در مدارس

در پژوهشی که به تازگی توسط دانشمندان ایرانی انجام شده است، ارزیابی طرح آموزش مهارت های زندگی مقطع راهنمایی به عنوان هدف تحقیق در نظر گرفته شده و محققان به بررسی میزان اهمیت و نحوه اجرای این آموزش ها در مدارس پرداخته اند. شایان ذکر است که این مطالعه به صورت نیمه تجربی بوده است.

برای انجام این مطالعه، دو مدرسه از شهر های اصفهان، شیراز، كرمان و مشهد به طور تصادفی انتخاب شدند. مدارس راهنمایی دخترانه و پسرانه كه طرح در آنها اجرا شده بود با دو مدرسه مشابه دیگر كه طرح در آنها اجرا نشده بود، به صورت نمونه گیری خوشه ای انتخاب و مورد مقایسه قرار گرفتند.

 به این ترتیب یک هزار و 428 دانش آموز به عنوان جامعه آماری این پژوهش انتخاب شدند. پرسش نامه خودساخته برگرفته از محتوای آموزشی هر پایه تحصیلی تدوین شده و در پایان سال تحصیلی جهت تکمیل به دانش آموزان گروه كنترل و آزمایشی ارائه شد. پس از جمع آوری نتایج مورد نظر، دو گروه با استفاده از نرم افزار 14 SPSS و آزمون آماری تحلیل واریانس عاملی از نظر میزان دانش كسب شده مورد مقایسه قرار گرفتند.

یافته ها نشان دادند اثر آموزش مهارت های زندگی فقط در یكی از شهر ها معنی دار بود. در اكثر شهر ها، دانش دختران در زمینه مهارت های زندگی به طور معنی داری از پسران بیشتر بود (كرمان، 12/ 11 در مقابل 5/ 7؛ مشهد 79/ 11 در مقابل 93/ 10؛ شیراز 33/ 10 در مقابل 06/ 7، اصفهان 89/ 15 در مقابل 31/ 8) و تفاوت معنی داری بین دختران و پسران در كرمان وجود داشت.

هم چنین در اكثر شهرها، دانش آموزان پایه های پایین تر در مقایسه با دانش آموزان پایه های بالاتر دانش بیشتری از مهارت های زندگی داشتند. علاوه بر آن نیز تفاوت معنی داری را بین كلیه شهرها از نظر پایه های تحصیلی نشان داد.

به این ترتیب می توان نتیجه گیری کرد که یافته های به دست آمده تفاوت های جنسیتی و رشدی در آموزش مهارت های زندگی را نشان داد كه باید بیش از حد فعلی به آن توجه شود. علاوه بر این، ضرورت ارزش یابی طرح های پیشگیرانه به طور جدی مطرح می شود.

منبع: ربابه نوری، 1394، ارزیابی طرح آموزش مهارت های زندگی مقطع راهنمایی. مجله دانشگاه علوم پزشكی خراسان شمالی، سال هفتم، شماره 2.

لینک منبع

No tags for this post.