مزایای بوپرنورفین در مادران وابسته به داروهای مخدر
دکتر علی عبادیان با بیان اینکه متادون و بوپرنورفین دو داروی مناسبی هستند که در درمان وابستگی به اوپیوئیدها و عدم مصرف مجدد آن بکار می روند، گفت: داوری متادون به مدت 40 سال است که در درمان وابستگی به اوپیوئیدهای مادران باردار مورد استفاده قرار می‌گیرد اما در مقابل، داروی بوپرنورفین اخیرا به‌عنوان داروی موثر در درمان اعتیاد در طی دوران بارداری مورد توجه قرار گرفته است. در بررسی‌هایی هم که توسط دکتر جونز و همکارانش در این زمینه انجام شده نشان می‌دهد که داروی بوپرنورفین در مقایسه با متادون دارای چندین اثر مفید بر روی نوزادان می‌باشد.
وی بیان کرد: درمان مداوم با متادون MMTشانس مادران باردار وابسته به اوپیوئیدها را برای داشتن دوره بارداری بدون مشکل و نیز نوزادان سالم افزایش می‌دهد. همچنین این شیوه درمانی احتمال توسعه بیماری‌های عفونی نظیر هپاتیت و ایدز را کاهش می‌دهد و از عوارض بارداری نظیر سقط خود به‌خودی جنین، داشتن نوزدانی با وزن کم و مشکلات عصبی-رفتاری می‌کاهد.
مدیرکل دفتر تحقیقات و آموزش ستاد بیان کرد: این روش درمانی از عوارض مخربی هم برخوردار است، مثلا این دارو از جفت عبور کرده و وارد جریان خون جنین شده و موجب وابستگی جنین به دارو در طی دوران بارداری می‌شود، زمانی که جنین از جفت جدا می‌شود علایم ترک که به عنوان NAS (سندروم محرومیت جنینی) شناخته می‌شود در نوزاد بروز می‌کند.
عبادیان در ادامه؛ افزایش حساسیت، استعداد تحریک فوق‌العاده، لرزش، استفراغ، مشکلات تنفسی، خواب را از علایم این سندرم برشمرد و گفت: نوزادانی که با این سندرم متولد می‌شوند اغلب در بیمارستان بستری شده و در دوره درمانی خود داروهایی نظیر مورفین با کاهش تدریجی دوز، برای تسکین علایم ترک دریافت می‌کنند.
وی با اشاره به مصرف داروی بوپرونورفین در مادران وابسته به اوپیوئیدها اظهار کرد: این دارو در درمان، همان اثرات مفید روش درمانی MMT را دارد اما در عوض از رنج نوزادان می‌کاهد. بوپرنورفین، مانند متادون ولع مصرف مواد مخدر و علائم و عوارض ترک مواد مخدر را کاهش می‌دهد. دوز درمانی با بوپرنورفین، از نوسانات شدید غلظت مواد مخدر در خون که در اثر سوء مواد مخدر رخ می‌دهد، می‌کاهد اما برخلاف متادون، بوپرونورفین کمتر موجب ایجاد وابستگی در نوزاد می‌شود.
به گزارش ایسنا، این مقام مسئول در ستاد افزود: در مطالعه‌ای 175 مادر وابسته به مواد مخدر که در هفته ششم الی سی ام بارداری خود بودند، به دو گروه درمانی تقسیم شدند: گروه اول متادون دریافت می‌کردند و گروه دوم نیز توسط بوپرونورفین تحت درمان قرار گرفتند (تنها 131 نفر از مادران تا انتهای دوره بارداری به درمان خود ادامه دادند). در هر دو گروه در افزایش وزن مادران، نیاز به جراحی سزارین، استفاده از مسکن‌ها در طی زایمان و…. تفاوت معنی داری وجود نداشت اما در نوزادان متولد شده از مادرانی که تحت درمان با بوپرونورفین بودند سندرم NAS به صورت ملایم‌تر ظاهر شد.
وی خاطرنشان کرد: درست است که هر دو نوزاد برای درمان سندرم NAS به مورفین نیازمند هستند اما میزان نیاز به مورفین در نوزادان مادران درمان شده با بوپرونورفین کاهش یافته و در مقابل از مدت زمان بستری شدن آنان در بیمارستان نیز کاسته می شود.
No tags for this post.
