سفر نسل جدید فضاپیماهای سرنشین دار به مدار

سیناپرس: فضاپیمای آی.ایکس.وی متعلق به سازمان فضایی اروپا اروپاست و به زودی از پایگاه پرتاب کورو در گویان فرانسه به فضا پرتاب خواهد شد. این ماموریتی کوتاه اما بسیار مهم در انجام سفرهای مستقل به فضا، به منظور توسعه جاه‌طلبی‌های اروپا است.

 

این ماموریت از پرتاب تا فرود،۱۰۰ دقیقه زمان خواهد برد.«آی.ایکس.وی» تقریبا به اندازه یک خودرو و دارای دو تن وزن بوده و درون مخفظه راکت اروپایی وگا قرار می‌گیرد. پوسته دو تکه وگا در ارتفاع ۳۲۰ کیلومتری باز شده و فضاپیما رها خواهد شد. تا ارتفاع ۴۲۰ کیلومتری بالا خواهد رفت و پس از آن سفر بازگشتی خود را آغاز خواهد کرد. در این مسیر با کمک سنسورهای پیشرفته اش داده‌های بسیاری را جمع آوری خواهد کرد. بازگشت آی.ایکس.وی، با سرعت ۷.۵ کیلومتر بر ثانیه از ارتفاع ۱۲۰ کیلومتری انجام خواهد شد و شرایط بازگشت آن مانند ناوهای فضایی که در مدار پایین زمین هستند، خواهد بود. «آی.ایکس.وی» با سرعت ابر صوت (مافوق صوت) در فضا حرکت خواهد کرد تا تکنولوژی بازگشت فضاپیما که جدیدا توسط سازمان فضایی اروپا (اسا) انجام شده است را آزمایش کند. سپس با کاهش سرعت، چترهای نجات را باز کرده و برای فرود امن در اقیانوس آرام آماده شود.

 

چند روز دیگر در ۱۱ فوریه/ ۲۲ بهمن ۱۳۹۳، قرار است فضاپیمای اروپایی «آی.ایکس.وی» توسط راکت وگا به فضا فرستاده شود. 

اروپا به دنبال فضاپیماهای سرنشین‌دار

سازمان فضایی اروپا، به عنوان یکی از سازمان‌های فضایی پیشرو در جهان شناخته شده است و از زمان تاسیس آن قریب نیم قرن می‌گذرد. این سازمان در طی این سال‌ها، با طرح‌ریزی و پیاده‌سازی برنامه‌های فضایی موفق مختلف، هم‌اکنون مجموعه کاملی از پرتابگرهای فضایی، ماهواره‌ها، مراکز آموزش فضانورد و غیره را در اختیار دارد. یکی از برنامه‌های بنیادین و هدفمند این سازمان در سال‌‌های اخیر، طراحی و ساخت فضاپیمای بازگشتی موسوم به «آی.ایکس.وی» است که در حال حاضر با پشت سرگذاشتن مراحل مختلف آزمایش‌ سامانه‌های مختلف خود، برای انجام نخستین پرواز آزمایشی‌ آماده می‌شود. عملکرد موفق این فضاپیما، سازمان فضایی اروپا را در آینده نزدیک صاحب نخستین نسل از فضاپیمای بازگشتی به فضا خواهد کرد و ادامه این برنامه، نقش مهمی در دستیابی این سازمان به فناوری سفینه‌های فضایی سرنشین‌دار خواهد داشت.

 

ماموریت در گویان

در طی انجام یک ماموریت کوچک اما بسیار مهم، متخصصانی در سه کشور و همچنین خارج از مرزهای خشکی، با همکاری بسیار نزدیک در خصوص ماموریت آژانس فضایی اروپا با نام وسیله آزمایشی متوسط (آی.ایکس.وی) که شامل پرواز آزاد، بازگشت و سقوط ایمن در اقیانوس آرام است، نظارت و کنترل کاملی را به انجام خواهند رساند. این ماموریت قرار است در تاریخ 11 فوریه/ ۲۲ بهمن، از سایت پرتاب کورو در گویان، و با استفاده یک ماهواره‌بر وگا به مسیر زیرمداری هدایت شده و با رفتن به ارتفاع 420 کیلومتری، فرود ایمنی را در اقیانوس داشته باشد. 

 

پرواز پرسرعت

در خلال 100 دقیقه پرواز با سرعت ابر صوت و بیش ابرصوتی، فناوری‌های جدید اروپا در زمینه بازگشت به جو آزمایش خواهند شد. 18 دقیقه پس از پرتاب، فضاپیما از وگا جدا شده و متخصصان در مناطق مختلفی در سرتاسر جهان مانند گویان، اروپا، آفریقا و کشتی‌های مخصوص بازگرداندن سامانه‌ها در اقیانوس آرام، با همکاری یکدیگر، وظیفه نظارت بر ماموریت و اخذ داده‌های ماموریتی را بر عهده دارند.

 

آمادگی روی زمین

در این ماموریت نیز مانند تمامی ماموریت‌های آژانس فضایی اروپا، بخش زمینی که متشکل از سامانه‌های کنترل ماموریت، شبکه‌های داده‌ای و ایستگاه‌های و ردگیری هستند، وظیفه پشتیبانی از فضاپیما را بر عهده دارند. مرکز کنترل ماموریت که متمرکز در مرکز مهندسی فناوری پیشرفته آمادی در تورین ایتالیا است، کل بخش زمینی شامل آنتن‌های بشقابی 10 متری در گابن و کنیا و همچنین آنتن‌های ردگیری روی کشتی بازگشتی را هماهنگ می‌کند.

 

جدایش از راکت

پس از این که فضاپیما در ارتفاع 340 کیلومتری از ماهواره‌بر جدا می‌شود، اقدام به ارسال سیگنال می‌کند که برای اولین بار توسط ایستگاه گابن و 18 دقیقه پس از پرتاب صورت می‌گیرد. این تماس اولیه باعث می‌شود که بقیه مسیر و ماموریت نیز تخمین و به روزرسانی شود. محموله یک وسیله کاملا خودکار است و در حین انجام ماموریت، از طریق پیشران‌ها و برآزاهای نصب شده، مانورهایی را انجام داده و در حین آن، داده‌هایی را از طریق حساسه‌های فشار، دما و شتاب و همچنین دوربین مادون قرمز خود ثبت می‌کند.

 

بحرانی‌ترین مرحله

اما مرحله بحرانی بعدی، پس از 23 دقیقه آغاز می‌شود که در آن ایستگاه‌های گابن و کنیا، به ترتیب و به خاطر انحنای زمین، ارتباط سیگنالی با وسیله پرنده را از دست می‌دهند. فضاپیما سپس 32 دقیقه پس از پرتاب، به ارتفاع نهایی خود یعنی 420 کیلومتری که بالاتر از ارتفاع ایستگاه فضایی است، می‌رسد و در این هنگام وارد مسیر بالستیک آزاد برگشتی به طرف زمین می‌شود. بحرانی‌ترین مرحله پروازی در هنگام بازگشت و در ارتفاع 120 کیلومتری است که در آن، سکان‌های آیرودینامیکی باید در سرعت پروازی 27هزار کیلومتر بر ساعت عمل کنند. نکته دیگر نیز این است که امکان ارتباط مخابراتی نیز با وسیله وجود ندارد زیرا این سیگنال‌ها به دلیل پلاسمای گرمایی ایجاد شده در اطراف وسیله و اتمسفر یونیزه شده بلوکه می‌شوند. 

 

بازگشت به زمین

فاز برگشت از دقیقه 64 پرواز آغاز شده و حدود 20 دقیقه به طول می‌انجامد. در این فاز دمای بدنه به بیش از 1700 درجه سلسیوس می‌رسد که برای ذوب نیکل کافی است. آنتن‌های مستقر بر کشتی در اقیانوس آرام اقدام به کشف و ردگیری فضاپیما کرده و بازگشت موفق را تایید می‌کنند. در نهایت نیز چترهای چندگانه تعبیه شده روی وسیله باز شده و باعث فرود آن در اقیانوس می‌شود. در تمامی این مراحل، ایستگاه‌های زمینی و کنترل با یکدیگر از طریق کابلی و سامانه ماهواره‌ای اینمارست با صدا و داده در ارتباط خواهند بود. طراحی، ساخت و تست سامانه‌های زمینی و همچنین آزمایش لینک‌های ارتباط بین نقاط مختلف، در نتیجه بیش از دو سال کار جدی و طاقت‌فرسا انجام گرفته است.

No tags for this post.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا