درمان اختلالات شناختی با کمک موش‌های باهوش
نتایج این تحقیق می‌تواند به توسعه روش‌های درمانی جدید برای زوال شناختی مرتبط با سن، اختلالات شناختی مانند آلزایمر، اسکیزوفرنی و سایر بیماری‌های مشابه مورد استفاده قرار گیرد.
آنزیم PDE4B در بسیاری از اندام مهره‌داران از جمله مغز آنها وجود دارد. محققان دانشکده علوم زیست‌پزشکی دانشگاه لیدز در تحقیقات خود، ژنی را اصلاح کردند که فعالیت این آنزیم را مهار می‌کند.
در تست‌های رفتاری، موش‌ها با آنزیم مهار شده PDE4B افزایش قابلیت‌های شناختی شامل توانایی بهتر در شناسایی سایر موش‌ها، تمایل به یادگیری سریعتر، به یاد داشتن طولانی‌تر وقایع، حل تمرینات پیچیده‌تر از جمله یافتن یک پلت فرم پنهان در آزمون موسوم به ماز آبی موریس (Morris water maze) را در مقایسه با موش‌های معمولی از خود نشان دادند.
موش‌ها با آنزیم مهار شده PDE4B اضطراب کمتری از خود بروز داده و – نسبت به موش‌های معمولی که فضای تاریک را ترجیح می‌دهند – زمان بیشتری را در فضای باز و روشن سپری کردند. موش‌های معمولی بطور طبیعی از گربه می‌ترسند، اما موش‌ها با آنزیم مهار شده، پاسخ‌های ترس کمتری نسبت به ادرار گربه از خود نشان می‌دادند که می‌تواند نشانگر تأثیر مهار این آنزیم در افزایش رفتارهای خطرپذیر باشد.
کاهش حافظه مرتبط با ترس در این گروه از موش‌ها می‌تواند به توسعه درمان ترس مرضی برای انسان از جمله اختلال ترس پس از حادثه (PTSD) منجر شود.
این آزمون محدود به موش‌ها بوده و تاکنون بر روی انسان مورد آزمایش قرار نگرفته است، اما آنزیم PDE4B در انسان نیز وجود دارد.
محققان اکنون درحال تلاش برای تولید داروهایی هستند که بطور خاص قادر به مهار کردن آنزیم PDE4B باشند؛ این داروها نخست بر روی حیوانات مورد آزمایش قرار می‌گیرند تا مناسب‌ترین گزینه برای آزمایش بالینی بر روی انسان انتخاب شود.
نتایج این مطالعه در مجله Neuropsychopharmacology منتشر شد.
No tags for this post.
