پانداها تا شش میلیون سال پیش در اروپا زندگی می کردند
به گزارش سیناپرس، بررسی دقیق دو دندان فسیل شده در مجموعه موزه ملی تاریخ طبیعی بلغارستان نشان می دهد که این دو دندان متعلق به گونه ای از پانداهای غول پیکر هستند که حدود شش میلیون سال پیش در اروپا زندگی می کردند.
این دو دندان در یک معدن زغال سنگ در شمال غربی بلغارستان در دهه ۱۹۷۰ میلادی کشف شدند. آنها توسط یک دیرینه شناس به نام ایوان نیکولوف کشف شده که برچسب دست نویسی روی آنها گذاشت و آنها را به مجموعه فسیل های موزه اضافه کرد. متاسفانه این دندان ها طی این دوره مورد مطالعه قرار نگرفته و نزدیک به ۵۰ سال در انبار موزه نگهداری شد.
اخیراً تیمی از دیرینه شناسان به سرپرستی پروفسور نیکلای اسپاسوف ، فسیل ها را دوباره مورد بررسی قرار داده و به این نتیجه رسیده اند که آنها باید متعلق به گونه ای از پانداهای غول پیکر باشند که حدود شش میلیون سال پیش و اواخر دوران میوسن در این منطقه زندگی می کردند. این تیم یافته های خود را این هفته در مجله دیرینه شناسی مهره داران منتشر کرد.
به گزارش سیناپرس، در حالی که قبلاً تصور می شد که پانداها زمانی در اروپا یافت می شدند بحث در مورد اینکه آیا آنها از آسیا به اروپا سرایت کرده اند یا بالعکس همواره به صورت یک سوال بی پاسخ مانده بود. این گونه پانداها آخرین گونه این خرس بوده که تا به حال در اروپا کشف شده است.
باید در نظر داشت مقدار اطلاعاتی که می توان از چند دندان به دست آورد نسبتاً محدود است و در واقع، همانطور که پروفسور اسپاسوف توضیح می دهد، حتی بررسی اینکه آنها متعلق به یک پاندا هستند، مدتی طول کشید.
وی در این رابطه می گوید: سالها ی زیادی طول کشید تا بفهمم این دندان متعلق به چه گونه ای بوده و چه سنی دارد. سپس مدت زیادی طول کشید تا متوجه شدم که آن ها متعلق به یک پاندای غول پیکر فسیلی ناشناخته است.
چیزی که اسپاسوف و همکار چینی وی کیگائو جیانگزو از دانشگاه پکن می‌توانند با اطمینان مدعی شوند، این است که پاندای فوق در مناطق باتلاقی و جنگلی زندگی می کرد زیرا معادن زغال سنگ در این مناطق شکل می گیرند و البته شرایط اقلیمی فوق با رژیم غذایی عمدتاً گیاه خواری این پاندا نیز تطابق دارد. به گزارش سیناپرس،البته باید توجه داشت که برخلاف پانداهای غول پیکر مدرن، این رژیم غذایی شامل بامبو نمی شد. دندان های پانداهای باستانی اروپا به اندازه کافی قوی به نظر نمی رسند که بتوانند ساقه های چوبی بامبو گاز بگیرند و از سوی دیگر شواهد بسیار کمی از بامبو در فسیل های منطقه از آن دوران وجود دارد.
محققان معتقدند که گونه های باستانی ممکن است قربانی تغییرات آب و هوایی شده باشند. حدود 5.33 میلیون سال پیش، در پایان دوره میوسن، حوضه مدیترانه شروع به خشک شدن کرد که این مساله تأثیر مخربی بر زیستگاه باتلاقی موجودات ساکن در آن داشت.
مترجم: احسان محمدحسینی
منبع: sciencefocus
