آشکار شدن انگل های دوران استون هنج
به گزارش سیناپرس، بررسی های به عمل آمده از این مدفوع باستانی نشان می دهد ساکنان نزدیک استون هنج از اندام های داخلی گاوها تغذیه می کرده و باقی مانده آن را به سگ های خود می دادند.
دیوارهای دورینگتون یک سکونتگاه دوران نوسنگی بود که در ۲.۸ کیلومتری استون هنج قرار داشت و قدمت آن به حدود ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد می رسد. اعتقاد بر این است که این مکان محل زندگی افرادی است که استون هنج را ساخته اند.
تیمی از باستان شناسان به رهبری دانشگاه کمبریج نوزده تکه مدفوع باستانی یا کوپرولیت را که در دیوارهای دورینگتون یافت شده و برای بیش از ۴۵۰۰ سال نگهداری شده است، بررسی کردند. به گزارش سیناپرس، پنج مورد از کوپرولیت‌ها که مربوط به یک انسان و چهار سگ می شدند، حاوی تخم های کرم های انگلی بودند.
محققان می گویند: این اولین شواهد برای انگل های روده ای در بریتانیا است که در آن گونه میزبانی که مدفوع را تولید می کند نیز شناسایی شده است. دکتر پیر میچل (Piers Mitchell) سرپرست تیم تحقیق از دانشکده باستان شناسی کمبریج گفت: این اولین بار است که انگل های روده ای از بریتانیای نوسنگی بازیابی می شوند و یافتن آنها در محیط استون هنج واقعاً موضوع خارق العاده ای است. او افزود: نوع انگل هایی که ما پیدا می کنیم با شواهد قبلی حیواناتی که در طول ساخت استون هنج استفاده شده اند، سازگار است.
به گزارش سیناپرس، چهار تا از کوپرولیت‌ها، از جمله مورد انسانی آن ها حاوی تخم های کرم های کاپیلاریید بودند که تا حدی با شکل لیمویی آنها مشخص می شوند. در حالی که انواع بسیاری از کاپیلارییدها در سراسر جهان طیف وسیعی از حیوانات را آلوده می کنند، در موارد نادری که گونه های اروپایی انسان را آلوده می کنند، تخم‌ها در کبد قرار گرفته و در مدفوع ظاهر نمی شوند.
بنابراین شواهد وجود تخم‌های کاپیلاریید در مدفوع انسان نشان می دهد که شخص ریه ها یا جگر خام یا نیم پخته حیوانی را که قبلاً آلوده شده بود خورده است و در نتیجه تخم های انگل مستقیماً از بدن عبور کرده و دفع شده است.
در حفاری انبوه در دیوارینگتون، باستان شناسان ظروف سفالی و ابزار سنگی را به همراه بیش از ۳۸ هزار استخوان حیوان کشف کردند. حدود ۹۰ درصد استخوان ها از خوک ها و کمتر از ۱۰ درصد از گاوها بود. در اینجا نیز مدفوع مشابه در این مطالعه یافت شد.
میچل می گوید: از آنجایی که کرم های کاپیلاریید می توانند گاو و سایر نشخوار کنندگان را آلوده کنند، به نظر می رسد که گاوها احتمالاً منبع تخم‌های انگل بوده اند. او می افزاید، تجزیه و تحلیل های ایزوتوپی قبلی دندان های گاو نشان می دهد که برخی از گاوها تقریباً در ۱۰۰ کیلومتری دوون یا ولز بوده اند. الگوهای قصابی که قبلاً روی استخوان‌های گاو از این مکان شناسایی شده بود، نشان می دهد که گوشت گاو عمدتاً برای خورش خرد شده و مغز استخوان استخراج شده است.
اویلنا آناستاسیو (Evilena Anastasiou) یکی دیگر از پژوهشگران گفت: یافتن تخم کرم‌ها در انسان و سگ نشان می دهد که مردم اندام های داخلی حیوانات آلوده را می خورده اند و همچنین باقیمانده آن را به سگ های خود می دادند.
به گزارش سیناپرس، آناستاسیو در انتها می گوید: مطالعات ایزوتوپی روی استخوان های گاوها در این مکان نشان می دهد که این استخوان ها از مناطقی در جنوب بریتانیا آمده اند، که احتمالاً در مورد افرادی که در آنجا زندگی و کار می کردند نیز صادق است. به گفته محققان، تاریخ دیوارهای دورینگتون با مرحله دوم ساخت استون هنج مطابقت دارد و به احتمال زیاد توسط ساکنان فصلی این سکونتگاه مجاور ساخته شدند.
همانطور که سفال ها و تعداد زیادی استخوان حیوانات نشان می دهد، دیوارهای دورینگتون محل جشن و سکونت بوده اند اما خود استون هنج چنین نبوده و چیز کمی یافت شد که نشان دهد مردم به طور دسته جمعی در آنجا زندگی کرده یا غذا می خوردند.
به گزارش سیناپرس، شرح کامل این پژوهش در آخرین شماره مجله تخصصی Parasitology منتشر شده است.
مترجم: امیرعلی خسروی زاده
No tags for this post.
