چالش ها و فرصت های استفاده از انرژی جزر و مد
به گزارش سیناپرس اردبیل، اگرچه نیروی موج و جزر و مد این پتانسیل را دارد که ۲۰ درصد از برق مورد نیاز شهرهای ساحلی را تامین کند، اما بررسی های آماری نشان می دهد دربرخی کشورهای پیشرو در این حوزه از قبیل انگلستان که امکانات ساحلی مناسبی دارند، کمتر از سه درصد از انرژی از این طریق تامین می شود.
این شرایط در حالی رخ می دهد که سایر منابع انرژی تجدید پذیر مانند باد یا خورشید، در سال های اخیر رشد سریعی داشته اند ولی استفاده از نیروی جزر و مد بسیار کمتر بوده و به نوعی کشورهای مختلف جهان در استفاده و توسعه فناوری مرتبط با تولید انرژی از این پدیده، عقب مانده اند.
در حال حاضر نیروی جزر و مدی از توربین های زیر آب برای مهار انرژی خارق العاده ای که از افزایش و کاهش سطح آب ناشی از جزر و مد آزاد می شود، استفاده می کند.
این مزارع تولید انرژی جزر و مدی معمولاً از سواحل یا تالاب های مصنوعی برای هدایت جریان آب استفاده کرده و توسعه فناوری های مرتبط با این حوزه باعث شده تا امروز بتوان انواع جدید تر توربین ها را مستقیماً در بستر دریا نصب کرد.
گفتنی است این انرژی یک انرژی قابل اطمینان و دائمی بوده و برخلاف انرژی خورشیدی یا بادی که فقط در شرایط آب و هوایی خاصی برق تولید می کنند، نیروی جزر و مدی را می توان به طور قابل اعتمادی طی تمامی روزهای سال مهار کرد.
این ویژگی، ظرفیت توسعه نیروگاه های تولید انرژی از جزر و مد را افزایش داده و ان را به منبعی قابل اطمینان تبدیل کرده است زیرا کشش گرانشی ماه ، رخ دادن جزر و مد قدرتمند روزانه را در سراسر کره زمین تضمین می کند.
البته داستان به این سادگی ها هم نبوده و این فناوری دارای مشکلاتی نیز هست. برای نمونه مزارع جزر و مدی علیرغم تولید ناچیز آلایندگی، می توانند برای محیط زیست بومی، مشکل ایجاد کنند. متاسفانه توربین های مورد استفاده در مزارع انرژی جزر و مدی می توانند به زیستگاه ها و جانوران دریایی آسیب رسانده و حرکت گونه های مهاجر را محدود کنند. علاوه بر این، میدان های الکترومغناطیسی و نویز ایجاد شده توسط این توربین ها نیز به ویژه برای حیواناتی که از امواج صوتی برای رهگیری مسیر خود استفاده می کنند، نگران کننده است.
از سوی دیگر قیمت بالای مزارع جزر و مدی می تواند آنها را به گزینه ای گران قیمت برای سیاستمداران تبدیل کند. برای مثال از بین پنج پروژه پیشنهادی در این رابطه که در سال ۲۰۰۸ در فهرست نهایی دولت بریتانیا جهت توسعه انرژی های سبز قرار گرفتند، ارزان ترین آنها ۲میلیارد و ۳۰۰ میلیون پوند بوده و در نتیجه هیچ کدام از آنها اجرایی نشدند.
یکی از اصلی ترین دلایل گران بودن فناوری فوق، این است که مزارع جزر و مدی باید به اندازه کافی با دوام باشند تا در برابر نیروی جزر و مد مقاومت کرده و اندازه بزرگ آنها نیز مستلزم مصرف مقدار زیادی مصالح ساختمانی، به ویژه بتن است.
در خاتمه باید توجه داشت که فناوری جذب انرژی نیروی جزر و مدی هنوز در مراحل ابتدایی خود بوده و اگرچه امروزه استفاده از این فناوری گران است اما حمایت دولت ها از این حوزه ممکن است به توسعه بیشتر فناوری های مرتبط و کاهش هزینه های آن کمک کند.
مترجم: احسان محمدحسینی
منبع: sciencefocus
