آیا زهره تا به حال اقیانوس داشته است؟
به گزارش سیناپرس، سیاره زهره یا ناهید، به تازگی به یک موضوع مهم تحقیقاتی برای اخترفیزیکدان ها تبدیل شده است. آژانس فضایی اروپا و سازمان ناسای آمریکا امسال برنامه ای را تصویب کرده اند که به موجب آن، در دهه آینده حداقل سه ماموریت اکتشاف فضایی را با تمرکز بر سیاره فوق که دومین سیاره نزدیک به خورشید است، انجام دهند.
یکی از سوالات کلیدی که این ماموریت ها باید به آن پاسخ دهند آن است که آیا ناهید قبلا میزبان اقیانوس های اولیه بوده است یا خیر. پیش از این، اخترفیزیک دانان سعی کرده بودند تنها با ابزارهای فعلی که بر روی کره زمین موجود هستند، به این سال پاسخ دهند.
به گفته این محققان، «ما آب و هوای زمین و زهره را در ابتدای تکامل شان شبیه سازی کردیم و متوجه شدیم بیش از چهار میلیارد سال پیش، زمانی که سطح سیارات هنوز به حالت مذاب بود، هر آبی روی این سیارات به شکل بخار وجود داشته است، چرا که این سیارات همانند اجاق گاز های بزرگ تحت فشار بوده اند».
آن ها با استفاده از مدل های سه بعدی پیچیده اتمسفر، مشابه با آن چه برای شبیه سازی آب و هوای فعلی و آینده زمین استفاده می شود، نحوه تحول جوهای هر دو سیاره در طول زمان و شکل گیری اقیانوس ها در این فرآیند را مورد مطالعه قرار داده اند.
بنا بر یافته های این تحقیق، محققان اظهار داشته اند: ما به لطف شبیه سازی ها توانستیم نشان دهیم که شرایط آب و هوایی زهره هیچ گاه اجازه نداده است که بخار آب در جو آن متراکم شود. این بدان معناست که دمای هوا هرگز به اندازه ای پایین نیامده که آب موجود در اتمسفر سیاره فوق بتواند قطرات باران را تولید کنند. در عوض، آب به صورت گاز در جو باقی مانده و لذا هرگز هیچ اقیانوسی هم شکل نگرفته است.
آن ها می افزایند: یکی از دلایل اصلی این امر ابرهایی هستند که عموما در سمت تاریک سیاره زهره شکل می گیرند. این ابرها باعث ایجاد یک اثر گلخانه ای بسیار قوی می شوند که مانع از سرد شدن زهره با سرعتی که قبلاً تصور می شد، می گردد.
اما نکته عجیبی که شبیه سازی های اخترفیزیکدان ها نشان می دهد، آن است که زمین نیز به راحتی می توانست سرنوشتی مانند ناهید داشته باشد! به گزارش سیناپرس، درواقع اگر زمین کمی به خورشید نزدیک تر بود یا اگر خورشید در دوران جوانی خود به درخشندگی امروز بود، بر روی این سیاره عجیب واجد حیات، نه اقیانوسی شکل می گرفت و نه حیاتی.
به گزارش سیناپرس، این یافته ها که بدون تردید با اجرای ماموریت های فضایی ESA و NASA می توانند با دلایل محکم تری بیان شوند، توسط دانشگاه ژنو منتشر شده اند.
نویسنده: محمدرضا دلفیه
