گرسنگی معضلی بزرگ، اما قابل حل است

برنامه جهانی غذا به عنوان آژانس پیشرو سازمان ملل متحد در مبارزه برعلیه گرسنگی از جمله نهادهای فعال و پاسخگو ر این زمینه است. درخصوص عملکرد این نهاد نگار گرامی ،نماینده برنامه جهانی غذا در سازمان ملل به خبرنگار سیناپرس گفت: برنامه جهانی غذا یکی از آژانس های تخصصی سازمان ملل است که به حدود 80میلیون نفر در 75کشور در سطح جهان کمک غذایی ارائه می دهد.

وی افزود: در ایران بیش از دودهه است که ما فعالیت مان را شروع کرده ایم و کارمان امداد غذایی به پناهندگان افغان و عراقی ساکن در شهرهای ایران است. یعنی از سال 1986 با اولین موج پناهندگان از افغانستان که بیش از 2میلیون نفر بودند؛ شروع فعالیتمان در ایران کلید خورد.

درست است که گرسنگی بزرگترین معضل دنیا به حساب می آید و از هر 9 نفر یک نفر ازعواقب آن رنج می برند امااگر از مواد غذایی استفاده صحیح شود غذا برای همه وجود دارد .

گرامی افزود: در حال حاضر 30هزار نفر در ایران تحت پوشش برنامه جهانی غذا قرار دارند و سبد غذایی کاملی از آرد یا نان ،برنج ،شکر و روغن و حبوبات دریافت می کنند. این اقلام که در داخل کشور و تعداد محدودی از خارج تامین می شود به صورت ماهانه به دست پناهندگان می رسد.

نماینده برنامه جهانی غذا در سازمان ملل در خصوص بودجه و نحوه فعالیت این سازمان در ایران گفت : بودجه سالیانه ما حدود سه میلیون دلار است که صرف پناهنده ها می شود.همچنین دفتر تهران به 19شهر که محل اسکان پناهنده های افغان وعراقی است کمک و امداد رسانی می کند.کفتنی است که شریک اجرایی ما در ایران وزارت کشور و اداره کل اتباع و مهاجرین است.

گرامی درباره نحوه فعالیت و کمک این آژانس به نیازمندان دیگر کشورها نیز افزود: ما یک سازمان جهانی هستیم که مقرمان در رم ایتالیاست و در آنجا به 75کشور کمک رسانی می شود و ما هم سهم خودمان را انجام می دهیم.

وی در پاسخ به اینکه چرا از سوی این سازمان کمکی به نیازمندان کشور خودمان نمی شود، گفت: ایران با معضل گرسنگی دست و  پنجه نرم نمی کند،واقعیت این است که ما جزو کشورهای درحال توسعه با درآمد سالیانه نسبتا بالا هستیم و واجد شرایط کمک نبوده و درخواست کمک هم نکرده ایم.شاید گوشه هایی ازایران باشند افرادی که دچار این معضل هستند اما رفع نیاز اینها در حد توان دولت است و درخواست نیاز از جامعه بین المللی نمی شود .

گرامی درادامه پاسخ داد: اما برنامه جهانی غذا در مواقع بحران و بلایای طبیعی کمک ها و امداد رسانی های لازم را داشته است. به عنوان مثال در زلزله بم بیسکویت های پرانرژی که انرژی یک روز کامل فرد را تامین می کند را فرستادیم و به مدت 10روز این خدمت را ارائه کردیم. همچنین 3ماه در بم و16روستای اطراف که دچار خسارت بیشتری شده بودند کمک غذایی ارائه دادیم و بعداز آن دوباره به رسالت اصلی خودمان یعنی کمک به پناهندگان،برگشتیم.

نماینده برنامه جهانی غذا در سازمان ملل در خصوص آمار افغان ها و پناهنده ها در ایران گفت: کل آمار نشان می دهد چیزی حدود 950هزار نفر در طرح آمایش شرکت کرده اند و چیزی کمتر از 50هزار نفر عراقی در این طرح وجود دارند،اما هستند کسانی که بدون مدرک در کشورما زندگی می کنند.درکل دوسال پیش طبق سرشماری وزارت کشور بالای 1میلیون نفر پناهنده ثبت نشده وجود دارد.

گرامی درباره چشم انداز تحقق رویای حل مشکل گرسنگی در جهان ،عنوان کرد: ما معتقدیم گرسنگی قابل حل است ، درست است که بزرگترین معضل دنیا به حساب می آید و از هر 9 نفر یک نفر از گرسنگی و عواقب آن رنج می برند امااگر از مواد غذایی استفاده صحیح شود و دسترسی ایجاد شود غذا برای همه وجود دارد .در سال 2000سازمان ملل طرحی را تصویب کرد که اهداف هزاره نامگذاری شد که هشت هدف را مدنظر داشت و اولین آن ریشه کن کردن گرسنگی در جهان بود که تا سال 2015 قرار بود این اتفاق بیافتد که متاسفانه هنوز نتوانسته ایم  به این مهم برسیم . گفتنی است این یکی از اهدافی است که بالاترین اولویت انجام را داشته است و امیدواریم تا 10سال آینده با توزیع درست مواد غذایی و کم کردن اسراف و پایه ریزی کردن سیستم پویا و پایدار موادغذایی این معضل را حل کنیم.

وی تاکید کرد : کمک های خیرخواهانه مردم تومان یه تومان برای ما ارزش دارد و می تواند به افراد نیازمند کمک کند. همچنین باید گفت هرکس می تواند از خودش شروع کند و اسراف را کنار بگذارد و از مواد غذایی درست استفاده کند.در واقع اگر هرکدام از ما مسئول باشیم در پر کردن جام بزرگی که قطره قطره پر میشود می توانیم سهم به سزایی داشته باشیم.

به گزارش برنامه جهانی غذا ،امروزه در دنیا 870 ميليون نفر از کمبود تغذیه رنج می برند. این بدان معنی است که حدود یک هشتم از مردم جهان برای سلامت و داشتن یک زندگی پرتحرک دسترسی به غذای کافی ندارند. درحقیقت گرسنگی و سوء تغذیه خطر شماره یک سلامت جهانی هستند، خطری حتی بزرگتر از ترکیبی از بیماری های ایدز، مالاریا و سل.

 خبر خوب اینکه معضل گرسنگی کاملا قابل حل است. در سراسر دنیا غذا به میزان کافی برای همه وجود دارد و به منظوردستیابی به این منبع نیازی به بررسی های پیچیده علمی نیست. دانش ،ابزار و سیاست ، در کنار خواست و اراده سیاسی می تواند این مشکل را برطرف سازد. حل معضل گرسنگی همچنین به برقراری صلح و ثبات کمک می کند. هنگامی که دولت ها  نتوانند امنیت غذایی و دسترسی آسان به مواد غذایی کافی را تضمین کنند، در معرض سقوط قرار می گیرند .بی ثباتی در بازارهای غذا می تواند منجر به بی ثباتی در خیابان ها گردد.     

 نهایتا حل معضل گرسنگی، زمینه را برای پیشرفت دربسیاری از جنبه های  توسعه از جمله بهداشت و تحصیل فراهم می کند. زنان با تغذیه مناسب ، کودکان سالم تر و سنگین تری  به دنیا می آورند که سیستم ایمنی قوی تری نیز دارند. احتمال مدرسه رفتن یک کودک سالم که از تغذیه مناسب بهره مند بوده، به مراتب از سایر کودکان بیشتر است.

  در دهه های 80 و 90 پیشرفت خوبی در کاهش گرسنگی حاد حاصل شده بود اما روند این پیشرفت بین سال های 2000 تا 2010 کند شد. ادامه روند کاهشی این معضل، تلاشی جمعی می طلبد. در این راستا همه ما – شهروندان، کارمندان، صاحبان شرکت ها و مقامات دولتی – باید دست در درست هم دهیم تا گرسنگی پایان یابد.

 

No tags for this post.