استفاده از نانوذرات زمان التیام زخم‌های پوستی را ۵۰ درصد کاهش می‌دهد
پژوهشگران دانشگاه نیویورک که در زمینه یافتن شیوه‌ای برای استفاده از نانوذرات در جهت تسریع درمان زخم‌ها کار می‌کنند، به این نتیجه رسیده‌اند که درمان با نانو ذرات برای انواع زخم‌ها (از شکاف جراحی تا زخم‌های دیابتی) مفید است و زمان التیام زخم‌های پوست را تا ۵۰ درصد کاهش می‌دهد.
به گزارش ایسنا ، گروه پژوهشی دانشگاه نیویورک به بررسی درمان آزمایشی موش‌ها با نانوذرات پرداخته است و نتایج آزمایشات آنها حاکی از آن است که استفاده از نانوذرات در مقایسه با عدم استفاده از این درمان در زخم‌ها، زمان التیام زخم‌های پوستی را تا ۵۰ درصد کاهش می‌دهد.
دیوید جی. شارپ، استاد فیزیولوژی و بیوفیزیک این دانشگاه که در این بررسی همکاری داشت، درباره پتانسیل درمان جدید می‌گوید: ما این طور تصور کردیم که درمان با نانوذرات می‌تواند موجب تسریع التیام انواع مختلف زخم‌ها از جمله سوختگی‌ها و بریدگی‌های روزانه، جای عمل جراحی و زخم‌های مزمن پوست که مشکل خاصی برای افراد مسن و افراد مبتلا به دیابت هستند شود.
وی می‌گوید: کاهش آنزیم FL2 موجب تسریع انتقال سلول‌های معالج به سمت زخم می‌شود.
بررسی جدید مکمل کارهای قبلی است که در آن، گروه تحقیقاتی آنزیمی به نام FL2 یافته‌اند که موجب کاهش حرکت سلول‌های پوستی به سمت زخم و درمان آن می‌شود.
محققان پس از این کشف به این فکر افتادند که آیا کاهش سطح آنزیم FL2 موجب افزایش سرعت انتقال سلول‌های معالج (Healing Cells) به سمت پوست می‌شود یا خیر.
بنابراین، آنها در آخرین بررسی خود دارویی را تولید کردند که موجب توقف ژن‌های پیام‌دهنده برای FL2 می‌شدند. آنها این دارو را در کپسول‌های کوچک نانوذراتی قرار دادند و برای زخم‌های پوستی موش‌ها از آنها استفاده کردند.
محققان دریافتند که زخم‌های پوستی موش‌ها، در مقایسه با زخم‌های درمان نشده، به کمک نانوذرات شامل بازدارنده‌های FL2 سریع‌تر درمان شدند.
محققان در مرحله بعد این بررسی، متوجه شدند که فعالیت آنزیم FL2 در سلول‌های انسانی در کشت بافت متوقف شده است، جایی که آنها می‌توانستند ویژگی‌های درمان زخم نظیر مهاجرت و تکثیر سلولی را ارزیابی کنند و همین امر موجب افزایش غیرعادی حرکت سلول‌ها شد.
به گفته آنن مولکول‌های siRNAs در نانوذرات موجب خاموشی آنزیم FL2 و تسریع التیام زخم موش‌ها شدند.
در این میان، عضو دیگری از گروه تحقیقاتی به نام جوشوآ نوسانچوک، استاد بیماری‌های واگیردار (عفونی)، مشغول کشف درمانی برای زخم‌ها بود که با استفاده از مولکول‌های siRNAs (مولکول‌های سرکوب کننده‌ی RNA) آنزیم FL2 را غیرفعال کند.
پژوهشگران می‌گویند: مولکول‌های siRNAs با ترکیب با RNA پیام‌دهنده ژن‌ها موجب توقف ژن‌ها می‌شود و توانایی آنها را در پیام رسانی به پروتئین‌ها از بین می‌برد.
اما طبق توضیحات پروفسور شارپ، مشکلی در این میان وجود داشت. وی می‌گوید: مولکول‌هایsiRNAs به تنهایی جذب سلول‌ها، به ویژه داخل‌بدن موجود زنده، نمی‌شوند. این مولکول‌ها به سرعت تجزیه شده و از بین می‌روند؛ مگر آن که در برخی حامل‌ها قرار بگیرند.
گروه تحقیقاتی شامل اعضایی بود که در زمینه شیوه‌ای برای توسعه نانوذرات به منظور حفاظت از مولکول‌هایی نظیر siRNAs و جلوگیری از نابودی آنها تا هنگام رسیدن به مقصد مشغول فعالیت بودند.
بنابراین، گروه پژوهشگر در مرحله نهایی بررسی، مولکول‌های siRNAs خاموش کننده FL2 را در نانوذرات محافظ قرار داده و برای موش‌های مبتلا به سوختگی یا زخم پوستی استفاده کردند.
در هر دو مورد، زمان التیام زخم پوست در مقایسه با زخم‌هایی که تحت این درمان قرار نگرفته بودند به نصف کاهش یافت.
پروفسور شارپ می‌گوید: شاهد ترمیم طبیعی و هماهنگ بافت از جمله پیاز مو و شبکه حفاظتی کلاژن پوست بودیم.
وی قصد دارد تا در چند ماه آینده، درمان زخم با استفاده از نانوذرات را بر روی خوک‌ها آزمایش کند، زیرا پوست خوک‌ها بسیار شبیه پوست انسان‌هاست.
نتایج این پژوهش در مجله Investigative Dermatology منتشر شده است.
No tags for this post.
