درمان هپاتیت B با ایمونوتراپی جدید

در این تحقیقات از سلول‌های ایمنی جدا شده از بافت کبد و تومور شخص بیمار به منظور هدفگیری آنزیمی موسوم به کلسترول ACAT استفاده شد. این آنزیم در تنظیم میزان کلسترول درون سلول‌ها نقش دارد و در تقویت واکنش ایمنی بدن موثر است.
بر اساس نتایج این تحقیقات مهارکردن آنزیم ACAT موجب تقویت سلول‌های ایمنی خاصی می‌شود که توانایی مقابله با ویروس و تومورهای سرطانی مرتبط با آن را دارند و یک راهکار موثر در درمان هپاتیت نوع B هستند.
به التهاب کبد هپاتیت گفته می‌شود. التهاب کبد می‌تواند به فیبروز، سیروز یا سرطان کبد منجر شود. ویروس هپاتیت مهمترین عامل بروز این بیماری است ولی عفونت‌های دیگری مانند مواد سمی (مصرف الکل و مواد مخدر) و بیماری‌های خود ایمنی نیز جزء دلایل هپاتیت محسوب می‌شوند.
تاکنون پنج ویروس اصلی هپاتیت شناخته شده است که به عنوان هپاتیت نوع A، B، C، D و E شناخته می‌شوند. احتمال سیروز کبدی و سرطان در دو نوع B و C بیشتر است. هپاتیت نوع A و E معمولا بر اثر مصرف آب و غذای آلوده ایجاد می‌شوند. هپاتیت نوع B، C و D معمولا نتیجه تماس با مایعات آلوده بدن هستند.
به گزارش سازمان جهانی بهداشت هپاتیت‌های نوع B و C با ۳۲۵ میلیون مورد ابتلا،‌ عامل مرگ ۱.۴ میلیون نفر در سراسر جهان در سال است.
دریافت خون آلوده، تماس با تجهیزات آلوده، انتقال از مادر به نوزاد و تماس جنسی کنترل نشده مهمترین روش‌های انتقال این ویروس کشنده هستند. این بیماری می‌تواند با علایمی چون یرقان (زردی پوست و چشم)، تیرگی ادرار، خستگی مزمن، تهوع، درد و استفراغ همراه باشد یا بدون هیچ علامت اولیه ای بروز کند. هپاتیت پس از سل، دومین قاتل عفونی در جهان است؛ با اینکه این بیماری قابل پیشگیری و درمان است، حدود ۸۰ درصد مبتلایان به هپاتیت فاقد اقدامات مرتبط با پیشگیری، آزمایش و خدمات درمانی هستند.
آمار منتشر شده توسط سازمان جهانی بهداشت
•    ۳۲۵ میلیون نفر در حال حاضر به هپاتیت B و C مبتلا هستند
•    هشتاد درصد مبتلایان به هپاتیت فاقد موارد پیشگیری، آزمایش و درمان هستند
•    سالانه حدود شش میلیاد دلار آمریکا برای دستیابی به هدف حذف جهانی این ویروس تا سال ۲۰۳۰ میلادی نیاز است

هپاتیت A

-هپاتیت A یک بیماری ویروسی کبدی است که علائم آن می‌تواند متوسط یا شدید باشد. برخلاف نوع B و C، این عفونت معمولا منجر به عارضه مزمن کبدی نمی‌شود و به ندرت کشنده است.
-ویروس هپاتیت A  یا HAV از طریق غذا و آب آلوده یا تماس مستقیم با بیماری آلوده منتقل می‌شود.
-تامین آب و غذای سالم، آموزش همگانی، واکسینه کردن افراد و اجتناب از روابط جنسی خارج از چارچوب مهمترین روش‌های پیشگیری از این عفونت هستند.  

هپاتیت B

-عفونت ویروسی هپاتیت B به کبد حمله می‌کند و می‌تواند به بیماری مزمن و حاد کبدی منجر شود.
-این ویروس از مادر به فرزند هنگام تولد و تماس با مخاط بدن و خون آلوده منتقل می‌شود.
-واکسینه شدن در مقابل این ویروس مهمترین راهکار مقابله با آن است.

هپاتیت C

این بیماری بر اثر ویروس HCV به وجود می‌آید و می‌تواند ملایم یا حاد باشد.
-هپاتیت C عامل اصلی بروز سرطان کبد است.
-ویروس هپاتیت C از تماس با خون آلوده شروع می‌شود که می‌تواند شامل تزریق با سرنگ آلوده، تجهیزات پزشکی آلوده، مراقبت‌های بهداشتی نا امن، ‌محصولات خونی آلوده و رفتارهای جنسی محافظت‌نشده باشد.
– بر اساس آمار سازمان جهانی بهداشت حدود ۷۱ میلیون نفر به این عفونت مبتلا هستند.
– اکثر مبتلایان به هپاتیت C، به سرطان کبد یا سیروز کبدی مبتلا می‌شوند.

هپاتیت D

ویروس هپاتیت D (HDV) برای تکثیر به ویروس هپاتیت B (HBV) نیاز دارد.
-این ویروس از طریق مادر به فرزند هنگام تولد و تماس با مخاط و خون آلوده منتقل می‌شود.
– از دهه ۱۹۸۰ میلادی میزان عفونت به این ویروس به دلیل واکسیناسیون کاهش یافته است.

هپاتیت E

–    این بیماری ناشی از ویروس HEV است.
–    هر سال حدود ۲۰ میلیون مورد  ابتلا به این ویروس وجود دارد.
-واکسن هپاتیت E در حال حاضر فقط در چین استفاده می‌شود.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Nature Communications منتشر شده است.

منبع:ایرنا

No tags for this post.