آیا می‌دانید زیباترین پله جهان کجاست؟
اما امروز در عرصه‌های بین‌المللی به عنوان یکی از جاذبه‌های مشهور برزیل شناخته می‌شود.
در شهر ریو دو ژانیرو، بین محله‌های پر هیاهو لاپا و سانتا تِرِزا می‌توانید شاهد یک مسیر 125 متری باشید که پله‌های آن با بیش از 2000 کاشی، آینه و سرامیک رنگی زینت یافته، پله‌هایی که در روز میزبان صدها گردشگر است. گردشگرانی که با تبسم روی پله‌ها می‌نشینند و به لنز دوربین خیره می‌شوند. امروزه اسکاداریا سلارون علاوه بر گردشگران به عنوان یک محفل صمیمی میان اهالی لاپا شناخته می‌شود. تمامی این توجه و تکاپوها به دلیل کار هنرمندانه است که خورخه سلارون بیش از دو دهه برای این پله‌ها انجام داد و آن‌ها را به سرانجام رساند.
خورخه سلارون که بود و چه کرد!
خروخه سلارون هنرمند و نقاش اهل شیلی بود که در سال 1947 به دنیا آمد. او طی عمر خود به بیش از 50 کشور مختلف سفر کرد و به ادعای خودش تا قبل از استقرار در ریو دو ژانیرو بیش از 25.000 پرتره به فروش رساند و از همین طریق خرج خود در سفر درمیاورد. سی و شش سال گذشت و در سال 1983، خورخه سلارون خانه کوچکی در محله ارزانی به نام لاپا خریداری کرد. او که علاقه خاصی به کشور برزیل داشت، سال‌های عمر خود را در آنجا سپری می‌کرد تا اینکه در سال 1990 شروع به رنگ آمیزی و نوسازی 200 پله‌ای کرد که در مقابله خانه‌اش قرار گرفته بود. پله به پله، او شروع به تغییر دادن محیط اطرافش کرد و از پله‌های قهوه‌ای رنگ فرسوده یک اثر هنری آفرید.
در ابتدا تهیه رنگ، کاشی و سایر لوازم مورد نیاز برای خورخه رایگان نبود. او طی تکمیل پروژه‌اش به پول نیاز داشت و از طریق نقاشی کشیدن و فروختن، تا حدودی مبلغ مورد نظر برای خرید کاشی را تهیه می‌کرد. خورخه برای تهیه آنچه نیاز داشت، شهر را می‌گشت و این سبب شده بود تا توجه دیگران را به خود و هدفی که در حال انجامش است، جلب کند. شهرت او نه تنها در ریو و برزیل بلکه در سراسر جهان پیچید و دست کم از 60 کشور مختلف به او کاشی‌های مختلف فرستاده شد.
سلارون به معنای واقعی عاشق شهر ریو دو ژانیرو و برزیل بود و این پروژه را تقدیم به مردم این کشور کرد. او به افتخار پرچم بزریل از کاشی‌های آبی، سبز و زرد استفاده کرد و در موزائیک‌های متعددی امضای Brasil Eu Te Amo Selarón (برزیل من عاشقت هستم) را برجای گذاشت.
طی سالیان نسبتا درازی، خورخه سلارون پله‌ها خراب را تعمیر کرد و آن‌هایی که به نظرش به اندازه کافی زیبا نبودند را تعویض کرد. سرانجام او رنگ قرمز را نیز به کار خود اضافه کرد و کناره‌ها و دیوارهای کنار پلکان را نیز به قرمز پر رنگ درآورد، چرا که باور داشت هیچ رنگی مانند قرمز نمی‌تواند شادی و سرزندگی را به ارمغان بیاورد.
در سال 2000 تقریبا کار پله‌هایی که باید به رنگ سبز و زرد درمی‌آمدند تمام شده بود و سلارون اسکاداریا با چاپ شدن در مجله‌های مشهوری مثل National Geographic و Time به آوازه بین المللی دست پیدا کرده بود. خواننده‌های مطرح از هر کجای دنیا به ریو دو ژانیرو می‌آمدند و موزیک ویدئو ضبط می‌کردند، توجه گردشگران به آن جلب شده بود و طولی نکشید که پروژه ناتمام خورخه به یک جاذبه گردشگری معروف در برزیل تبدیل شد. محله فقیرنشین لاپا، به لطف حضور پر رنگ گردشگرها مملو از کافه و رستوران‌های لوکس شد و ماهیت خود را به یک محله توریستی تغییر داد.
متاسفانه پیکر بی‌جان خورخه سلارون در سال 2013 زمانی که 65 سال داشت در رو به رو پله‌هایی که بیش از 20 سال از عمرش را صرف زینت آن کرده بود پیدا شد. ساکنین لاپا، سانتا ترزا و… پس از مطلع شدن از خبر فوت خورخه به نشانه احترام در تمامی بخش‌های پله که دارای رنگ روشن بود شمع روشن کردند.
No tags for this post.
