آخرین نوروز قرن هم گذشت
به گزارش سیناپرس، این موضوع که چرا امسال قرن پانزدهم نیست، بارها میان کارشناسان بحث و جدل به پا کرده است؛ همانگونه که در آستانه قرن میلادی هم مورد بحث قرار گرفت.
آرش نورآقایی در این زمینه به خبرنگار سیناپرس می گوید: ازآنجایی‌که نخستین سال تقویمی سال ۱ است و در سیستم تقویمی سال صفر نداریم به همین دلیل قرن تازه هم با شماره ۱ آغاز می‌شوند. قرن بیست‌ویک میلادی در سال ۲۰۰۱ آغاز شد و قرن تازه خورشیدی نیز در سال ۱۴۰۱ آغاز می‌شود. اگرچه این چیزی از اهمیت نمادین سال‌هایی که شماره‌های یکان و دهگان سال‌ها ۰ می‌شوند کم نمی‌کند و سال‌هایی مانند ۲۰۰۰ و ۱۴۰۰ ارزش نمادین خود را دارند.
به گزارش سیناپرس، با وجود اینکه سال گذشته در این زمینه اختلاف نظر زیادی وجود داشت، باز هم این روزها مردم از هم می پرسند، آیا امسال، آخرین سال قرن حاضر است؟ برخی معتقدند که پایان سال 1399 یعنی اتمام قرن چهاردهم و فروردین 1400 آغاز قرن پانزدهم. حتی بسیاری از افراد مشهور و معروف هم دچار این تناقض شدند. اما اشتباه است!
به گفته کارشناسان، مبدا یعنی اولین سال شروع محاسبه تقویم از یکم فروردین سال هجرت پیامبر از مکه به مدینه در نظر گرفته شده است. یعنی سال اولی که از آن جا به بعد به آن اضافه می شود سال یک فرض شده و نه سال صفر! بنابراین یکم فروردین سال یک (به این شکل 1/1/1) آغاز سال هجری شمسی بوده است. با توجه به اینکه یک قرن شامل صد سال می شود، قرن چهاردهم نیز با پایان اسفند پایان می یابد و اول فروردین 1401 شروع قرن پانزدهم محسوب می شود.
مرکز تقویم موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران نیز این محاسبه را رسمی اعلام کرد و تکلیف سال آخر قرن را مشخص کرد. بنا بر گزارش مرکز تقویم موسسه ژئوفیزیک، معنای قرن یا سده، یکصد سال است.به گزارش سیناپرس، هر تقویم یک مبدأ دارد و در عرف اولین سال هر تقویم سال یک محسوب می‌شود. روز اول نخستین قرن هجری خورشیدی، جمعه ۱ فروردین ۱ و روز پایان آن، سهشنبه ۲۹ اسفند ۱۰۰، است. روز اول قرن دوم هجری خورشیدی، چهارشنبه ۱ فروردین ۱۰۱ و روز آخر آن، یکشنبه ۲۹ اسفند ۲۰۰، است. قرن چهاردهم هجری خورشیدی، از روز چهارشنبه ۱ فروردین ۱۳۰۱، آغاز شده و روز یکشنبه ۲۹ اسفند ۱۴۰۰ به انجام خواهد رسید. بنابراین، روز اول قرن پانزدهم هجری خورشیدی، دوشنبه ۱ فروردین ۱۴۰۱ خواهد بود.
قرنی پرفراز و نشیب
این پژوهشگر گردشگری به خبرنگار سیناپرس می گوید: در فرهنگ ایرانی نیز مراحل گذر زمانی و مکانی مورد توجه بوده و هست. از تولد فرزند تا روز اول مدرسه، از مکه رفتن و حاجی شدن تا متاهل شدن، از شروع بهار و پاییز تا شروع سال نو برای همه ایرانیان از اهمیت بسزایی برخوردار است.
وی می افزاید: امسال صدمین سال قرن چهاردهم است و آخرین سالی است که می توانیم برای سده نو آماده شویم. یعنی از الآن، کمتر از یک سال تا آن روز باقی مانده است. بنابراین برای ارائه ایران قرن تازه شاید به این امید باشد که حداقل بتوانیم برخی از گام های کوچک را در این زمان کوتاه برداریم و مروری کنیم بر آنچه قرار بود و قرار است در ایران قرن تازه ببینیم.
او که طراح پروژه تحول برای سده نو است می گوید: در پروژه “تحول برای سده نو” بر روی موضوعی متمرکز می‌شویم که نه تنها یکی از مراحل گذر است بلکه برای همه ایرانیانی که آن را تجربه می‌کنند احتمال امکان تجربه مجدد وجود ندارد و آن تجربه گذر از یک قرن به قرن دیگر است، گذر از قرن ۱۴ هجری شمسی به قرن ۱۵. این گذر از قرن همراه با یک گذر دیگر اتفاق می‌افتد که در طول تاریخ برای مردمان این مرز و بوم اهمیت فوق‌العاده‌ای داشته است، نوروز.
ایرانیک بودن ما خاص است
به گفته این پژوهشگر حوزه گردشگری؛ ما یک بهانه بزرگ برای دیده شدن بیشتر و بهتر در دنیا داریم؛ چرا از آن استفاده نکنیم؟ ما تنها کشوری هستیم که وارد قرن نو می شویم، اما کشورهای بی شماری به سال نو میلادی وارد می شوند. این موضوع یک فرصت بسیار مناسب و موقعیت خاص برای ماست. زیرا تنها کشوری هستیم که در هجری شمسی این تاریخ را داریم و همین عامل موجب ایرانیک بودن و منحصر بودن ما می شود، بنابراین خیلی می توان در این زمینه مانور داد.
نورآقایی که خود یک فعال رسانه ای و گردشگری است و مجله گیلگمش با موضوعات گردشگری و میراث فرهنگی را منتشر می کند؛ این طرح (سده نو) را فرصت مناسبی برای انگیزه بخشیدن و روحیه دادن به مردم جامعه می داند که در شرایط بد اقتصادی و بیماری هستند. به اعتقاد نورآقایی در فرصت زمان باقی مانده، باید در این زمینه بیش از پیش تلاش کرد تا این فرصت استثنایی را از دست ندهیم.
