نگاهی به ترافیک کانال سوئز از دید ماهواره های فضایی

به گزارش سیناپرس، کانال سوئز یکی از شاهراه های حیاتی اقتصاد جهان محسوب می شود که به کمک ان کشتی ها می توانند به جای دور زدن قاره آفریقا از بالای آن عبور کرده و مسیر خود را به مراتب کوتاه تر کنند. کانال سوئز در غرب صحرای سینا و منتهی الیه شمال شرق کشور مصر قرار داشته و حدود ۷ درصد تجارت جهانی از مسیر دریا، به واسطه این کانال انجام می شود.
آمارهای رسمی نشان می دهد در سال بیش از ۱۹ هزار کشتی و شناور در ابعاد و اندازه های مختلف از این مسیر مهم تردد کرده و بسیاری از این کشتی ها حامل محموله های تجاری بسیار بزرگ هستند.

به گزارش سیناپرس،  متاسفانه در روز سه شنبه هفته گذشته یک کشتی کانتینر بر ژاپنی بسیار بزرگ با نام اورگیون (Ever Given) در حین گذر از این کانال دچار حادثه شده و به دلیل وزش باد از مسیر منحرف و به صورت مورب به گل نشسته است. این موضوع باعث مسدود شدن موقت این کانال و تلاش گسترده مصر و سایر کشورهای مرتبط نیز تاکنون برای رفع این مشکل، چاره ساز نبوده است.
مجموع حوادث فوق ، شرایط را به وجود آورده است که می توان از آن با عنوان یکی از بزرگترین حوادث و ترافیک های دریایی جهان نام برد.
بررسی های کارشناسان نشان می دهد محموله کانتینرهای این کشتی بسیار بزرگ در برابر بادی  با سرعت ۵۰ کیلومتر در ساعت که از پهلو می وزید به صورت دیواره ای بادبانی عمل کرده و کشتی را به طرف منطقه کم عمق حاشیه کانال چرخانده است.
منابع محلی در مصر گزارش داده اند که در حال حاضر ۳۲۱ کشتی در طرفین کانال سوئز منتظر رفع مسدودیت بوده و تصاویر جدید ماهواره ای نشان می دهد پس از تلاش های نا موفق یک بولدوزر برای کمک به خروج اور گیون از گل که با واکنش های طنزآمیز کاربران شبکه های مجازی رو به رو شد قایق های یدک کش و کارگران در تلاش هستند این  کشتی غول پیکر باری را که در کانال سوئز گیر افتاده بود ، آزاد کنند.
در نهایت ذکر این موضوع برای خوانندگان ایرانی خالی از لطف نیست که  کانال سوئز برای نخستین بار توسط شاهان سلسله هخامنشی ساخته شده است . به گزارش سیناپرس، چنان که می دانیم در تمام ادوار تاریخ مصر، رود  نیل شاهراه اصلی کشتی رانی بوده است . هرودوت مورخ مشهور یونانی خاطر نشان می کند که پارس ها مراقبت کامل در حفظ و مرمت سدها و کانال های مصری به خصوص برای جلوگیری از زیر آب رفتن ممفیس ، داشتند .
بندر ممفیس که به وسیله کانال ، مستقیماً به نیل مرتبط بود ، در آن روزگار بندری بسیار فعال بود و در آن نه تنها یک کارگاه کشتی سازی نظامی  هخامنشی ، بلکه یک بندر تجاری ، استقرار داشت  که بازرگانان کاریه ای ، یونیه ای و فینیقی در آن به داد و ستد مشغول بودند .

 نا گفته نماند  که به ابتکار داریوش یک کانال  میان دریای سرخ حفر شد  که این عمل از اقدامات مهم داریوش محسوب می شود که در نوع خود بی سابقه بوده و خود دلیلی بر اهمیت موضوع سفر های دریایی در زمان وی است . این کانال امروزه به نام کانال سوئز معروف است و نقش مهمی در تجارت میان مصر ، اروپا و آسیا ایفا می کند و از نظر نظامی نیز بسیار با ارزش محسوب می شود .
 به گزارش سیناپرس، در حفاری های انجام گرفته در این محل کتیبه ای از داریوش یافت شده است که به چهار زبان مصری ، پارسی باستان ، ایلامی و آشوری نوشته شده است و علاوه بر آن مورخینی مانند هرودوت نیز به این مساله اشاره کرده اند . ترجمه کتیبه فوق الذکر به شرح زیر است :
۱- خدای بزرگی است اهورامزدا که آن آسمان را آفرید . که این زمین را آفرید . که مردم را آفرید . که شادی مردم را قرار داد (آفرید). که داریوش را شاه کرد . که به داریوش شاه شهریاری را که بزرگ و دارای اسبان خوب و مردان خوب است ارزانی فرمود .
۲- من داریوش شاه بزرگ شاه شاهان ، شاه کشورهای دارای همه گونه مردم ، شاه در این سرزمین بزرگ دور و دراز ، پسر ویشتاسپ هخامنشی .
۳  –  داریوش شاه گوید : من پارسی هستم ، از پارس مصر را گرفتم ، فرمانت کندن این  ترعه را دادم از رود خانه ای به نام نیل که در مصر جاری است تا دریایی که از پارس  می رود . پس از آن این ترعه کنده شده چنانکه فرمان دادم و کشتی ها از مصر از وسط ترعه به سوی پارس روانه شدند چنانچه مرا میل بود …    
 با حفر این کانال دریای مغرب به اقیانوس هند متصل شد و اهمیت رودهای فرات و دجله بسیار کم شد و دیگر تا مد تها اهمیت تجاری و ترانزیتی خود را به دست نیاورد و کاربرد آن صرفاً آبیاری مزارع کشاورزی بین النهرین شد و به همین دلیل سدهای متعددی بر روی آن ساختند که خود عاملی بازدارنده برای حرکت کشتی ها بود . 
بر اساس متون تاریخی در این کانال دو کشتی با سه ردیف پاروزن می‌توانستند پهلو به پهلوی هم حرکت کنند. در نتیجه عرض آن را می‌توان در حدود ۴۵ متر حساب کرد.به گزارش سیناپرس،  اگر عمق کانال را اندکی بیش از سه متر بدانیم، باید برای کندن مسیر ۸۴ کیلومتری کانال، دوازده میلیون متر مکعب خاک برداشته می‌شد . 
با این حال آبراهی که داریوش در آن زمان حفر کرد با آبراه کنونی که به دست «مون فردیناند او سپس» در سال ۱۸۶۹ میلادی حفر شد، اختلاف‌هایی دارد. چراکه آبراه داریوش بر خلاف آبراه کنونی قدری بالاتر از بوباستیس شروع می‌شد و به نیل و در نهایت به دریای سرخ می‌پیوست، در حالی که آبراه کنونی از بندر (پرت) سعید آغاز، و به خلیج سوئز ختم می‌شود.

گزارش: فاطمه کردی

 

No tags for this post.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا