ساکت باشید تا زنده بمانید

به گزارش سیناپرس؛ «ساکت بمانید تا زنده بمانید»؛ «صداهایی که بلای جانتان خواهد بود»؛ تصور کنید روزی تمامی روزنامه ها چنین تیترهایی را برای هشدار یک حمله بزرگ به بشر منتشر کنند. 

به واقع زندگی در دنیایی که هیچ صدایی نباید شنیده شود دنیای ترسناکی خواهد بود موجوداتی که فقط می شنوند شکار خود را از صدای آن ها پیدا می کنند آن ها نه می بینند و نه درکی از محیط بیرون دارند؛ اکنون در چند قدمی ما زندگی می کنند. جان کرازینسکی نویسنده بازیگر و کارگردان اهل ایالات متحده در اثر خود به نام یک مکان ساکت با هنرمندی تمام توانسته چنین جهانی را در هالیوود به نمایش بگذارد.

وی که در مقام نقش اول فیلم هم ظاهر شده دنیایی را روایت می کند که مورد هجوم هیولاهای وحشتناکی قرار گرفته اند که فقط می شنوند. 
لی و خانواده اش جزو معدود افرادی هستند که توانسته اند در این جهنم سکوت جان سالم به در ببرند و تا حدی خود را با شرایط سازگار کنند. در واقع داستان فیلم در آینده رخ می‌دهد و دورانی را به تصویر می‌کشد که کوچک‌ترین صدایی از سوی موجودات زنده می‌تواند آنان را به کام مرگ توسط این هیولاها بکشاند و سبب نابودی شان شود. 

در این داستان لی (جان کرازینسکی) و اِوِلین (امیلی بلانت) و فرزندانشان حضور دارند. خانواده ‌ای که کاملاً در سکوت مطلق قرار دارند و تمام مواردی که باعث می‌شود صدایی تولید شود و امنیت خانواده به خطر بیفتد را نیز زیر نظر دارند تا اشتباهی رخ ندهد. حال این خانواده در تمام طول مدت زندگی خود باید هر کاری را بدون هیچ صدایی انجام دهند؛ وگرنه توسط این موجودات شکار می ‌شوند.

فیلم با کلمه روز 89  شروع می شود و خانواده بی نام و نشان لی توانسته اند با علامت دادن با یکدیگر صحبت کنند. آن ها به واسطه دختر ناشنوای خود زبان اشاره می دانستند و همین دانش زبان اشاره به آن ها کمک کرده است تا برخلاف همسایه هایشان زنده بمانند.به گزارش سیناپرس؛ دخترشان ناشنوا است، دانستن زبان اشاره به آنها کمک کرده است تا برخلاف همسایه هایشان زنده بمانند. کور بودن چنین موجوداتی تنها چیزی است که به این خانواده این اجازه را می دهد که به دنبال مکانی برای پیدا کردن غذا باشند.

اریک کوهن منتقد سرشناس آثار هالیودی در ایالات متحده درباره این اثر نوشته است؛ «یک مکان ساکت» با پیش درآمدی ترسناک در یک دوره پسا آخرالزمانی در حومه یک شهر اتفاق می افتد. جایی که هیولاها برای شکار منتظر شنیدن کوچکترین صداها هستند و چیزی جز نجوا نمی تواند بین افراد رد و بدل شود. کارگردان، یک داستان هیجان انگیز و میخکوب کننده را در قالب فیلمی متوسط ارائه داده است.

به گزارش سیناپرس؛این فیلم با داشتن بازیگرانی به تعداد انگشتان یک دست در تمام مدت، وحشت و دلهره را در خود نگه می دارد به نحوی که هر قدم یا هر حرکت ناگهانی پتانسیل تبدیل شدن به یک فاجعه را دارد. در این عصر پر هرج و مرج دیدن فیلمی که در آن سر و صدا باعث کشته شدن افراد می شود، جالب است.

استفانی زاکرک هم در مجله تایم نوشته است؛  اگر «مکانی ساکت» یک ایراد داشته باشد، این است که رهایتان نمی‌کند. فضای کمی برای تنفس میان لحظه‌های نفس‌گیر فیلم وجود دارد. کرازینسکی یکی از شاعرانه‌ترین فیلم‌های ترسناک سال‌های اخیر را ساخته است.به گزارش سیناپرس؛ همچنین جینت کاتسولیس در نیویورک تایمز این گونه می نویسد؛ در تصاویر متقاعدکننده فیلم وضعیتی را شاهد هستیم که یک میخ زنگ‌زده به‌اندازه یک بمب منفجرنشده مرگبار به نظر می‌رسد. ساکنان انگشت‌شمار داستان هم مثل تماشاچیان فیلم ممکن است از شدت استرس سکته کنند. در یک کلام، اینجا با یک فیلم عالی در ژانر وحشت روبرو هستیم.

پدر تلاش می کند که با استفاده از کدهای مورس و امواج کوتاه با دنیای بیرون ارتباط برقرار کند، اما در این راه با شکست هایی مواجه می شود و  تمامی اعضای خانواده درباره مرگ برادر کوچکتر عمیقا احساس گناه می کنند.

مادر می گوید: «اگر نتوانیم از آنها مراقبت کنیم پس به چه درد می خوریم؟» اما دخترک این احساس گناه را به روش دیگری هضم می کند، بد موقعی به پرسه زدن در اطراف خانه می رود…. بنابراین اگر می خواهید کمی از روزمرگی فاصله بگیرید و کمی استرس همراه با هیجان را تجربه کنید این فیلم انتخاب خوبی برای آخر هفته خواهد بود.

گزارش: مهتاب دمیرچی

No tags for this post.