نوروپاتی دیابتی چیست؟

 موسسه سلامت و بهداشت عمومی کشور در گزارشی نوشت: نوروپاتی دیابتی نوعی آسیب به سیستم عصبی بدن است که به دلیل سطح بالای قند خون در دراز مدت اتفاق می‌افتد. این عارضه  به‌آرامی اتفاق می‌افتد و حتی ممکن است بیش از یک دهه طول بکشد.

شایع‌ترین علائم نوروپاتی دیابتی بی‌حسی، احساس سوزش و مورمور شدن، درد یا ضعف در پاهاست. البته از آن جا که این علائم با علائم مربوط به بیماری‌های دیگر شباهت زیادی دارد باید حتما به پزشک مراجعه کرده تا تشخیص بیماری توسط او انجام شود. بزرگ‌ترین مشکل آسیب‌های عصبی آن است که بیمار توان احساس درد را از دست داده و معمولاً پاها دچار زخم می‌شوند.

در صورتی که نوروپاتی دیابتی شدید یا از نوع پریفرال نوروپاتی (نوروپاتی محیطی) باشد فرد به‌شدت در معرض آسیب‌های شدید و عفونت قرار خواهد گرفت. در موارد شدیدتر نیز ترمیم کُند و نامناسب زخم‌ها و عفونت حتی می‌تواند منجر به قطع عضو شود.

این نوع نوروپاتی دیابتی می‌تواند بخش‌های مختلف بدن را درگیر کند که همراه با علائم مختلف خواهد بود. بنابراین کسانی که دچار بیماری دیابت هستند باید مرتباً گلوکز خون خود را بررسی کرده و تحت کنترل داشته و در کنار آن به دنبال روش‌هایی برای کاهش علائم نوروپاتی باشند.

معمولاً علائم نوروپاتی دیابتی به‌تدریج بروز پیدا می‌کنند. در بیشتر موارد اولین آسیب به رشته‌های عصبی در پاها اتفاق می‌افتد و به همین دلیل بی‌حس شدن و زخم شدن پاها در افراد دیابتی تا این حد شایع است. آسیب به عصب‌های پا می‌تواند باعث درد و احساس مورمور شدن شود.

حساسیت آن ناحیه نسبت به لمس شدن، از دست رفتن احساس لامسه، کنترل کم بر حرکات و هماهنگی آن (به‌طور مثال راه رفتن)، بی‌حسی یا درد در پاها و دست‌ها، احساس سوزش در پاها به‌خصوص هنگام شب، ضعف یا تحلیل عضلات، نفخ و احساس سیری، حالت تهوع، سوء هاضمه و استفراغ، اسهال و یبوست، سرگیجه هنگام ایستادن، افزایش یا کاهش قابل توجه تعریق، مشکلات ادراری مثل تخلیه ناقص مثانه، خشکی واژن، عدم تشخیص سطح پایین قند خون، مشکل در بینایی مثل دو بینی، افزایش ضربان قلب از علایم نورپاتی دیابتی است.

این گزارش می افزاید: شایع‌ترین نوع نوروپاتی است که معمولا در پاها اتفاق می‌افتد ولی می‌تواند دست‌ها را هم تحت تاثیر قرار دهد. علائم این نوع نوروپاتی متنوع بوده و می‌تواند شدید یا خفیف باشد. شایع‌ترین علائم این نوروپاتی بی‌حسی، احساس مورمور شدن و سوزش، حساسیت پوست نسبت به لمس شدن، عدم حساسیت نسبت به گرما و سرما، تیر کشیدن و گرفتگی، ضعف عضلات، عدم تعادل و هماهنگی است. کسانی که دچار نوروپاتی دیابتی هستند ممکن است آسیب وارده شده در قسمت پاها را متوجه نشوند. از آن جا که افراد دیابتی گردش خون مناسبی در بدن خود ندارند ترمیم زخم‌ها برای آن‌ها سخت‌تر است. این دو در ترکیب با یکدیگر به‌شدت احتمال عفونت را که نهایتاً ممکن است به قطع عضو منجر شود، بالا می‌برند.

درمان مشخصی برای نوروپاتی دیابتی وجود ندارد ولی می‌توان روند پیشرفت آن را کند کرد؛ اولین مسئله کنترل قند خون است که باعث ایجاد تمام این آسیب‌ها شده. ترک سیگار و ورزش کردن هم می‌تواند به بهبود علائم کمک کند. همچنین پزشکان پس از بررسی ممکن است برای کنترل درد دارو تجویز کنند. درمان‌های جایگزین مانند طب سوزنی هم ممکن است بتوانند تا حدی موثر واقع شوند. همچنین کنترل پیشرفت نوروپاتی و بخشی از علائم را نیز می‌توان با تغییر عادت‌های غذایی کنترل کرد. به‌طور مثال کسانی که دچار مشکلات سوء هاضمه هستند احتمالا با خوردن وعده‌های کم حجم‌تر وضعیت بهتری پیدا کنند.

 

No tags for this post.