پنجره ای به قتلگاه گلادیاتورهای رومی
به گزارش سیناپرس، اگر از طرفداران فیلم ها یا کتاب های تاریخی باشید حتما در مورد گلادیاتورها، اطلاعاتی دارید. این افراد عموما بردگانی بودند که از نظر جسمی قدرت مناسبی داشته و تحت آموزش های ویژه ای برای جنگیدن تا پای جان قرار می گرفتند. البته گلادیاتورها قرار نبود با دشمن خاصی رو به رو شوند بلکه آن ها با یکدیگر یا با حیوانات وحشی و در استادیوم های رومی به جنگ پرداخته و موجبات تفریح و سرگرمی مردم امپراتوری روم را فراهم می کردند.
این نبردها عمدتا منجر به مرگ یکی از طرفین درگیری شده و مردم رومی با تماشای مرگ و قطعه قطعه شدن این بردگان بیچاره، به اوج شعف و شادی می رسیدند.
سالن آمفی تئاتر یا استادیوم ورزشی معروف به کولوسیوم در مرکز شهر روم در کشور ایتالیا از بناهای تاریخی این کشور است که تاریخ ساخت آن به دوره امپراتوری روم باستان باز می گردد . این مجموعه یکی از مهمترین مراکز نبرد گلادیاتورها محسوب می شود که پلان تماشاخانه آن دارای طرحی بیضی بوده که 189 متر طول و 156 متر پهنا دارد و مساحت آن بالغ به 6 هکتار (24 هزار متر مربع) می شود. محیط بنا در اصل 545 متر بوده است. بلندای دیواره های این استادیوم تاریخی نیز از بیرون 48 متر است .
همانطور که گفته شد در زمان امپراتوری روم به سرگرمی ها و تفریحات مردم و به ویژه اشراف زادگان بسیار اهمیت داده می شد و این بنا تنها به همین منظور ساخته شده است. ساخت این بنا در سال 72 میلادی در زمان حکومت امپراتور وسپاسیان آغاز شده و در سال 80 میلادی در زمان حکومت امپراتور تیتوس به پایان رسید در حالی که برخی کارهای تکلمیلی آن در زمان حکومت دومیتین (بین سال های 81 تا 96 میلادی) انجام گرفت.
به گزارش سیناپرس، این بنا که شکلی بیضی مانند داشته، معماری و مهندسی ویژه روم را در آن زمان به نمایش می گذارد که در نوع خود بسیار مهم و با ارزش است.
تماشاخانه یا آمفی تئاتر تاریخی روم ظرفیت 50 هزار تماشاگر را داشته است به طوری که صندلی ها دور تا دور صحنه نمایش به شکل دایره وار و یک حول مرکز قرار گرفته بودند و این مکان برای موارد زیر مورد استفاده قرار می گرفت: نمایش های گوناگونی از نبرد و مسابقه بین گلادیاتورها، جنگ های نمایشی مابین دریاداران، اعدام مجرمین، شکار جانوران وحشی و نمایش های درام افسانه های کلاسیک .
امروزه این بنا علی رغم همه ناملایماتی که از طبیعت و انسان دیده، پابرجا مانده است و آسیب های زمین لرزه های سخت و ویرانگر و حتی دزدیده شدن سنگ های آن توسط افراد مختلف را تحمل کرده تا هنوز در سده 21 میلادی نمادی از امپراتوری روم باشد و بخشی از تاریخ آن دوره را نمایش دهد.
با بررسی های انجام شده بر این ساختمان مشخص شد که در زیر این تماشاخانه، مجموعه ای از اتاق ها و گذرگاه ها وجود داشته که برای انتقال جانوران وحشی و تدارکات مورد نیاز نمایش به کار می رفتند. طبقه همکف آن با کف پوشی از جنس چوب از این بخش جدا می شده و آن را پوشانده است.
بنا در سه طبقه که نمای داخلی از بالا سه ردیف تاقهای گنبدی شکل رو در روی ستونها و سر ستونها قرار گرفته اند و هر بخش سبک جداگانه ای دارد.به گزارش سیناپرس، از شاهکارهای معماری که در این بنا به کار رفته آسان بودن رفت و آمد به میدان است به طوری که گفته می شود هشتاد ورودی باعث می شده تماشاگران تا بسیار آسان تر و سریع تر از بسیاری از استادیوم های امروزی، وارد و خارج شوند. در بخش هایی از بنا آثار دیوارکوب ها و بندگاه هایی وجود دارد که نشان از آن دارد که تیرک های سایبان را به آن می آویختند .
در ساخت این بنا از مواد ترکیبی ساختمانی استفاده شده است به طوری که برای ستون ها و تاق ها از سنگ آهک و برای دیوارهای طبقه های زیرین از سنگ خاص به نام توفا استفاده شده و پی بنا از ساروج ساخته شده است . در یادداشت های بعدی به بررسی ساروج و نقش آن در ابنیه و بناهای تاریخی خواهیم پرداخت.
گزارش: احسان محمدحسینی، باستان شناس و مدرس دانشگاه
No tags for this post.
