آب آشامیدنی، منبع اصلی میکروپلاستیک در رژیم غذایی انسان

آلاینده های محیطی قدیمی و موارد در حال ظهور اعم از مواد شیمیایی و ذرات معلق، سال ها است که دانشمندان علوم تحلیل ریسک را نگران خود کرده اند. این در حالی است که روش های کاهش خطرات بهداشتی و زیست محیطی ناشی از چنین ذراتی هنوز در حال توسعه هستند.

در این میان، ذرات میکرو و نانو پلاستیک، ازجمله آلاینده های مهم محیطی این روزها به حساب می آیند که اخیراً بیشتر مورد توجه تحقیقات و رسانه ها قرار گرفته اند و لذا دانشمندان در تلاش برای بررسی اثرات بالقوه سوء آن ها بر محیط زیست و سلامت انسان هستند.

به گزارش سیناپرس، یک نشست سالانه مجازی توسط انجمن تجزیه و تحلیل ریسک آمریکا در حال برگزاری است که هدف از تشکیل آن، ارائه دانش فعلی مرتبط با تحول و تغییرات فیزیکی و شیمیایی این مواد آلاینده، توصیف علمی خطرات آن ها، اثرات زیست محیطی، پیامدهای اجتماعی و محدودیت های مربوط به سیاست های مرتبط با چنین آلاینده هایی است.

در یکی از پژوهش های ارائه شده در این نشست که وضعیت میکروپلاستیک ها در آب آشامیدنی را ارزیابی کرده است، مسیر آبی کالیفرنیا از لحاظ خطرات مرتبط با ریز ذرات پلاستیکی ارزیابی شده و تمهیداتی برای تدوین مقررات مربوط به آن در نظر گرفته شده است.

در این پژوهش سعی شده است ضمن استانداردسازی تعاریف ارائه شده از آلاینده های پلاستیکی، روش های اندازه گیری حضور آن ها در آب آشامیدنی توسعه یابد. این تحقیق نظارت بر ریز پلاستیک های موجود در آب آشامیدنی را به مدت چهار سال انجام داده و نتایج را به طور علنی فاش می کند. در این پژوهش همچنین، آزمایشگاه های دارای اعتبار برای تجزیه و تحلیل ریزپلاستیک ها معرفی شده اند.

مجری این تحقیق از هیئت کنترل منابع آب ایالتی کالیفرنیا اظهار داشته است: «استاندارد سازی روش های تجزیه و تحلیل ریزپلاستیک ها برای مقایسه قابل اعتماد داده های مطالعات مختلف، امری است که به صورت فوری مورد نیاز است. در همین راستا، تعریف نظارتی میکروپلاستیک ها در کالیفرنیا در ژوئن 2020 به تصویب رسید که به سازمان های نظارتی، سیاست گذاران و محققان زبان مشترکی را برای گروه متنوعی از آلاینده ها ارائه می دهد».
به علاوه در نشست مورد اشاره فوق، پژوهش دیگری تحت عنوان «نانو غشاهای سیلیکونی برای ارزیابی حباب های ریزپلاستیک در مسیر انتقال آب شهری در نیویورک» ارائه شده است.
به گزارش سیناپرس ، در این پژوهش، محققان دانشگاه روچستر با زیرنظر گرفتن مسیر 30 مایلی تأسیسات تولید آب دریاچه هملاک، ریز پلاستیک ها را در آب لوله کشی شهری کشف کردند. آن ها این کار را با ابزارهای تصفیه نانو غشایی که امکان شناسایی سریع پلاستیک های ریز و سایر مواد را فراهم می کنند، انجام دادند.
بر اساس نتایج این تحقیق، اگرچه تأسیسات تولید آب دریاچه هملاک، آبی تقریباً عاری از هرگونه آلودگی تولید می کنند، وجود حفره های اضافی در سیستم انتقال آب، مقدار آلاینده ها در آب را در طول مسیر افزایش می دهد و لذا آب تحویل داده شده نهایی، آلوده به مقادیر زیادی ریزآلاینده از جمله پلاستیک است.
این یافته ها حاکی از آن هستند که برای جلوگیری از افزایش سطح آلودگی پلاستیکی در آب آشامیدنی که تاثیرات ناهنجار زیادی را روی سلامت انسان و سایر موجودات زنده دارد،، بایستی تمهیدات ویژه ای در نظر گرفته شده و نظارت گسترده ای اجرا شود.

نویسنده: محمدرضا دلفیه

 

No tags for this post.