آسیب به کوهستان ها جدی است

این روز با هدف توجه به این اکوسیستم و ترویج فرهنگ حفظ کوهستان در همه کشورها ثبت کند تا سند حمایت و حفاظت از کره زمین و ساکنانش تا ابد پابرجا بماند. با توجه به اینکه ایران نیز در کنار سایر کشورها نخستین سند مربوط به حفاظت از کوه ها را امضا کرد و به جرگه متعهدان به حفاظت از کوهستان پیوست؛ اما به جرات می توان گفت کمتر به حفاظت و سلامت کوهستان های خود متعهد ماند.
به گزارش سیناپرس، سازمان ملل متحد برای این روز نمادی هم در نظر گرفت. این نماد شامل سه مثلث متساوی الاضلاع است که هر یک از این مثلث ها نمادی از نقش های کوه در زندگی انسان ها است. اولین مثلث از سمت راست با علامت سبز رنگ؛ نشانی از سرسبزی و محصولاتی است که در دامنه کوه ها رشد می کند. نماد دوم یک دایره نارنجی در دل خود دارد، که نشان از گنج های نهفته در دل کوه است.

در آخر نوک قله کوه قرار دارد، جایی که رسیدن به آن باعث فتح قله کوه می شود. یک الماس آبی رنگ در بالای کوه که به معنای حفظ دمای محیط زیست و حفظ دمای زمین است.
کوهنودی نیز به واسطه ارتباط با طبیعت ورزشی پرهیجان و جذاب است که تاثیر بسیاری در آرامش و سلامتی دارد. کوهنوردی موجب ارتقای سطح سلامتی و اعتماد به نفس می شود. کوهنورد زمانی که به قله می رسید، لذت منحصر به فردی را تجربه می کند، با حس غروری که به دست می آورد، از نظر روحی صبورتر و از نظر جسمانی قوی تر می شود. ضمن اینکه خلاقیت های منحصر به فردی را تجربه می کند که دیگران از وجود آن عاجز هستند.
نکات جالبی که در خصوص کوهستان ها باید بدانید این است که ۱/۱ میلیارد نفر از جمعیت جهان در مناطق کوهستانی زندگی می‌کنند. همچنین ۲۷ درصد مساحت خشکی های جهان به مناطق کوهستانی تعلق دارد که اهمیت نگهداری کوهستان ها را تاکید می کند. کوهستان ‌ها ۸۰ درصد آب شیرین مصرفی مردم دنیا را تامین می کنند و ۲۳ درصد جنگل ‌های جهان در مناطق کوهستانی واقع شده ‌اند.

معضلات کوهستان

کوهستان ها با وجود انرژی مثبت و استقامتی که دارد از گزند تخریب گران نیز در امان نمانده است؛ از معدنکاری و توسعه های شهری و روستایی گرفته تا زباله هایی که به این طبیعت خدادادی آسیب می رسانند.

یک فعال محيط زيست در گفتگو با سیناپرس معتقد است: بشر همراه با پیشرفت علم و تکنولوژی آسیب های زیاد و صدمات جبران ناپذیری به مناطق کوهستان وارد کرده است، صدماتی که جبران آن بسیار مشکل و هزینه بر است.

حسین عبیری گلپایگانی با بیان اینکه یکی از دغدغه های اصلی بشر، توسعه پایدار در کوهستان است می افزاید: کوهستان ها به جهت دارا بودن منابع غنی اقتصادی، پتانسیل عظیمی برای انسان ها محسوب می شوند و بشر به واسطه پیشرفت علم و تکنولوژی، انواع و اقسام طرح های عمرانی را در کوهستان ها اجرا کرده اند و به همین جهت بهره برداری های بیش از حد از این مناطق موجب صدمات جبران ناپذیر شده است.

وی که در فعالیت های محیط زیستی خود سابقه درخشانی دارد و سال ‌ها براي توقف معدن کاري و بهره برداري از کوه ‌هاي ايران فعاليت کرده است، به سیناپرس می گوید: در بهره برداري از کوهستان ها بخش ‌هاي عظيمي به روش های مختلف از آن منتفع شده اند. در بخش دولتی می توان به فدراسیون کوهنوردی، وزارتخانه ها و سازمان های مختلف اشاره کرد. در بخش خصوصی نیز جوامع محلي و کساني که در حاشيه مناطق کوهستاني زندگي مي‌کنند فعالیت هایی انجام داده اند، از سوی دیگر شرکت ‌های خصوصي بهره‌بردار نیز بیکار نمانده و با خريد و اجاره اين مناطق به بهره ‌برداری از کوهستان پرداخته اند.

این فعال اجتماعی با اشاره به اینکه طبق نظر کارشناسان اگر زباله ‌اي در سطح شهر ریخته شود، شهرداری برای جمع آوری آن حدود 70 برابر هزینه می کند تا این زباله به سطل زباله بازگردد، ادامه می دهد: رهاسازي زباله در اين مناطق به هزينه ‌هاي زيادتري احتياج دارد که شايد هفتصد و هفت هزار برابر نيز براي اين جمع آوري کم باشد. زیرا شهرداری برای جمع آوری زباله در این مناطق وجود ندارد.

به گفته این فعال محیط زیست؛ اگر زباله های رها شده در طبیعت به حال خود باقی بمانند، شايد سال‌هاي سال و حتي به اندازه عمر اين زباله‌ها، به طبيعت آسيب بزنند. مدت عمر زباله‌ هاي پلاستيکي، شيشه‌ اي و شيميايي شايد از عمر بيست الي سي نسل ما انسان‌ ها بيشتر باشد و ‌اي کاش در هنگام رها سازي زباله در طبيعت به سلامت کودکان خود و آيندگان و نسل بعد از خود بيانديشيم.‏

 

گفتگو:نیلوفر منصوری

No tags for this post.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا