آیا ما در این کیهان عظیم تنهاییم؟
موجودات فضایی؛ یکی از عجیب ترین ترکیب های واژگانی شناخته شده در واقع صحبت بر سر موجوداتی است که انسان در شرایط فعلی و با علمش بر سر موجود بودن آن شک دارد. در واقع ما اصلا نمی دانیم که موجودات فضایی موجود هستند یا خیر؟ بهتر است این پرسش را این گونه بیان کنیم؛ آیا ما تنها موجودات شناخته شده در کیهان هستیم و به عبارتی دیگر ۀیا ما تنهاییم؟
پائول دیویس در کتاب «سکوت وهم آور» تلاش کرده است به این پرسش مهم تاریخ علم پشر پاسخ دهد که البته پاسخ قطعی آن هنوز در لابه لای اسرار کیهانی گم شده است و شاید روزی بشر با ابزارهای پیشرفته به یک پاسخ قطعی درباره تنهایی بشر برسد.
به گزارش سیناپرس، گفتنی است کارل جانسکی که برای آزمایشگاه های تلفن گراهان بل در شهر هولمدل نیوجرسی کار می کرد، در ماه آگوست 1931 به صورت اتفاقی یک کشف علمی بزرگ انجام داد. در واقع مسوولیت بررسی پارازیت های رادیویی آزاردهنده ای که در مخابرات فرااطلسی تداخل ایجاد می کرد به عهده جانسکی سپرده شده بود.
جانسکی برای انجام این کار با بست های فلزی آنتنی ساده ساخت و ان را بر بروی چهار تایر اتومبیل نصب کرد تا قابلیت چرخش داشته باشند. در واقع او نویزهای رادیویی حاصل از جهات مختلف را بررسی کرد. به گزارش سیناپرس،در نهایت جانسکی با این دستگاه قراضه توانست به طول روز نجومی که 23 ساعت و 56 دقیقه است دست یابد و در چنین شرایط بی سروصدایی یک اصل علمی ناب موسوم به اخترشناسی رادیویی به وجود آمد. بدون آنکه شیپوری نواخته شود یا مدالی اهدا شود. دیویس در کتابش به تشریح کامل این علم پرداخته است.
در همان زمان یک سال بعد اخترشناس جوانی به نام فرانک دریک چالش یافتن موجودات فضایی را بر عهده گرفت او برای جست و جوی سیگنال های رادیویی فضایی ها از یک تلسکوپ رادیویی در ویرجینای غربی استفاده کرد. گفتنی است، برنامه تحقیقات بین المللی موسوم به SEIT به پاس پروژه پیشگام او به وجود آمد و واژه SETI خلاصه شده عبارت جست و جو برای هوش فرازمینی است.
دیویس در این اثر معتقد است که نمی خواسته کتابی بی خاصیت بنویسد که در راستای تحسین کارهای محققان باشد به همین منظور تصمیم گرفت نگاهی جامع به اهداف و فرضیه های این تحقیقات بزرگ بیاندازد. در حقیقت مخاطبان با خواندن این کتاب در ذهن خود به تمام شایعات مربوط به فرازمینی ها پایان خواهد داد و خواهند فهمید که باید برای کشف این موجودات امیدوار بود.
آیا موجودات فضایی با ما مخابره می کنند؟
در بخشی از کتاب به واکنش انسان‌ها در صورت حمله موجودات فضایی اشاره دارد در این بخش آمده؛ «در یک صبح سرد و مه‌آلود در ماه آوریل 1960 اخترشناس جوانی به نام فرانک دریک به آرامی کنترل یک دیش 26 متری را در رصدخانه ملی رادیو اخترشناسی آمریکا واقع در ویرجینای غربی به دست گرفت. دریک مشتاقانه امیدوار بود که موجودات فضایی ساکن سیاره دور که به دور ستاره تائوسی می چرخد، سیگنال های رادیویی را به سمت ما مخابره کنند و دیش رادیوویی قدرتمند او موفق به شناسایی آن سیگنال‌ها شود. به گزارش سیناپرس، پس از گذشت نیم ساعت او به این نتیجه رسید که هیچ چیز مهمی به دست نخواهد آورد. ناگهان یک سری صداهای شگفت آور از بلندگو و دستگاه ضبط صوت بلند شد دریک تعادل خود را از دست داد و تقریبا از صندلی اش به زمین افتاد… آیا این واقعا مخابره‌ای موقت از جانب موجودات فضایی بوده است؟»
روایتی از سیگنال های مشکوک
گفتنی است؛ نویسنده بررسی می کند که آیا موجودات فضایی وجود دارند یا خیر؟ در حقیقت فعالیت وی در پژوهش هایش بررسی سیگنال های فضایی است؛ اما تاکنون هیچ دستاوردی نداشته است و در مقدمه کتاب هم به این اشاره می کند که یک پژوهشگر متوجه سیگنالی مشکوک از فضا به سمت زمین می شود؛ بعد از بررسی های فراوان مشخص می شود که این سیگنال ساخته دست بشر بوده که نام آن سیگنال wow است؛ در نهایت همه سیگنال هایی که به دست دانشمندان رسیده از سوی ماهواره‌ها ارسال شده اند یا در کل از سوی موجودات فضایی نبوده اند و همگی ساخته دست بشر هستند.
این اثر از سوی انتشارات سبزان با ترجمه منصور نقی لو راهی بازار کتاب شده است.
گزارش: فریده سلیمانی
No tags for this post.
