چرا تمامی سیارات و ستاره ها مدور هستند؟

ممکن است برای بسیاری از افراد این سؤال پیش آمده باشد که چرا همه ستاره ها و سیارات موجود در گیتی مدور هستند. در پاسخ به این سؤال باید به این موضوع توجه کرد که تولد و شکل گیری یک سیاره به صورت ابری از سنگ ها و ذرات گرد و غبار در حال چرخش به دور یک ستاره آغاز می شود.

این ذرات به دلیل جاذبه یکدیگر را جذب می کنند، تا زمانی که یک نقطه مرکزی واحد در آن تشکیل شود. همانطور که آن هسته مرکزی ماده بیشتری را به خود جذب می کند، بزرگ تر و بزرگ تر می شود تا زمانی که همه چیز را در مسیر خود جمع کند.

هیچ یک از این سیارات و اجرام آسمانی به صورت دایره کامل نبوده و به عنوان مثال زمین یک کره مدور است. یعنی زمین را نمی توان دایره کامل محسوب کرد بلکه این سیاره یک جرم تقریباً کروی است که در وسط آن برجستگی هایی وجود دارد که این موضوع به دلیل چرخش سیاره به وجود آمده است.

از آنجا که گرانش در همه جهات به طور مساوی کار کرده، این هسته به صورت مدور رشد می کند. برای اینکه درک بهتری از این مسئله داشته باشید برایتان یک مثال می زنیم. جمعیت هزار نفری را تصور کنید که همه سعی می کنند هرچه بیشتر به یک مرکز فروش بلیط در یک پارک نزدیک شوند.

اگر صف در یک طرف این باجه شش نفره و در سمت دیگر دو نفره باشد، افراد تازه وارد به صف کوتاه تر می پیوندند و در نهایت همه صف ها مساوی می شوند. مشابه این اتفاق در زمان شکل گیری سیارات نیز رخ داده است.

در این میان باید توجه داشت که هیچ یک از این سیارات و اجرام آسمانی به صورت دایره کامل نبوده و  به عنوان مثال زمین یک کره مدور است. یعنی زمین را نمی توان دایره کامل محسوب کرد بلکه این سیاره یک جرم تقریباً کروی است که در وسط آن برجستگی هایی وجود دارد که این موضوع به دلیل چرخش سیاره به وجود آمده است.

هر بار که زمین یک بار روی محور خود می چرخد​​، میانه آن بیشتر از بالا حرکت می کند. ویژگی فوق، بدان معنی است که زمین در خط استوا سریع تر از قطب ها حرکت می کند و هرچه چیزی سریع تر بچرخد، بیشتر به سمت بیرون پرتاب می شود.

به همین دلیل سیارات وقتی به یک سن مشخصی رسیدند، همیشه در وسط خود برآمدگی پیدا می کند.  این تأثیر در سایر سیارات که چندان جامد نیستند بسیار بیشتر است. برای نمونه قطر زحل که عمدتا از گاز ساخته شده است نسبت به سایر سیارات ساخته شده از سنگ و خاک، ضخیم تر است.

به اعتقاد ستاره شناسان، این ضخامت اضافی می تواند نتایج چشمگیری نیز به همراه داشته باشد زیرا اگر یک سیاره به اندازه کافی جرم اضافی در وسط خود جمع کند، کل این قسمت می تواند از سیاره اصلی جدا شده و به فضا منتقل شود. در این حالت آن سیاره یک قمر جدید پیدا خواهد کرد.

در خاتمه لازم به ذکر است که این قاعده در مورد سیارک ها و قمرهای کوچک صدق نمی کند زیرا آن ها جاذبه کمتری داشته و به همین دلیل مدور نیستند برای نمونه  دنباله دار Comet 67P، یک تریلیونمین وزن کره زمین را دارا است و به شکل یک اردک لاستیکی بسیار عجیب دیده می شود.

مترجم: فاطمه کردی

No tags for this post.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا