نقش زنان روستایی در اقامتگاه های بومگردی پررنگ است

بومگردی، یکی از اشکال جدید صنعت گردشگری در کشور و جهان است که منطبق بر فرهنگ و جغرافیای آن منطقه و متناسب با معماری سنتی احداث و افزون بر طبیعت بکر مکانی برای آشنایی گردشگران با جاذبه‌های مردم شناسی مانند آداب و رسوم، غذاهای سالم، طبیعی، محلی و صنایع دستی اهالی منطقه است.

 به گفته کارشناسان بخش گردشگری، بوم گردی با ایجاد فرصت پیشرفت و توسعه اقتصادی می‌تواند به عنوان جایگزینی برای سایر منابع درآمدی ساکنان مناطق روستایی باشد. اما نباید در این میان نقش زنان در توسعه گردشگری نادیده گرفته شود.

نقش زنان در توسعه و حفظ روستا انکارناپذیر است و بدون شک صنعت گردشگری نه تنها می‌تواند زنان را توانمند سازد و به آنان امکان رشد و شکوفایی دهد، بلکه زمینه دسترسی آنان را به فرصت‌های شغلی و مشارکت اقتصادی فراهم کند.

به گفته مهندس مرتضی پرهیزکار-مشاور پارک ملی علوم و فناوری های نرم و صنایع فرهنگی، اقامتگاه های بومگردی یکی از پرطرفدارترین و بهترین فرصت های ایجاد کسب و کار و کارآفرینی در محیط های روستایی است. بخصوص روندها نشان می دهد که این زمینه از گردشگری روز به روز بر اهمیت و ظرفیت هایش افزوده می شود.

این متخصص کارآفرینی با بیان این که این فرصت کسب و کار دارای تاثیر دوجانبه ای بر محیط روستا و تاثیرپذیری از محیط روستا است به بحث توانمندسازی زنان روستایی اشاره می کند و می افزاید: یکی از مواردی که می توان در این زمینه به آن اشاره کرد؛ بحث تبادل فرهنگی و اجتماعی است. هر چه نقطه و سطح تماس بین محیط های روستایی، طبیعت، گردشگری طبیعت، گردشگری کشاورزی و گردشگری روستایی با گردشگران شهری چه از درون کشور و چه از کشورهای دیگر بیشتر باشد طبیعتا روی تبادل فرهنگی و اجتماعی تاثیر می گذارد و این تبادل و تعامل فرهنگی و اجتماعی باعث توانمندسازی طرفین می شود. در این میان به نظر می آید نقش زنان روستایی که در خط مقدم این کسب و کار اقامتگاه های بومگردی هستند در مدیریت آن نقش مهمی ایفا می کند.

وی دومین عامل را توانمندسازی اقتصادی می نامند: طبیعتا به دلیل وجود امکانات خیلی خوب در روستاها، که خیلی مورد استفاده روستاییان قرار نمی گیرد مثل طبیعت، باغ، زمین های نسبتا بزرگ و حضور در طبیعت، گردشگران برای حضور در این مناطق پولی را پرداخت می کنند تا از این امکانات استفاده کنند، بنابراین توانمندسازی اقتصادی هم اتفاق می افتد و قدرت خرید و سطح رفاه خانواده روستایی افزایش پیدا می کند.

پرهیزکار، توانمندسازی مهارتی را سومین عامل می داند: روستاییان و بانوان روستایی برای این که این کسب و کار را ایجاد، حفظ و توسعه بدهند، نیاز به دریافت برخی مهارت ها دارند. که از طریق کلاس یا کسب تجربه به دست می آورند و درعمل به کار می گیرند. طبیعتا هر چه این کسب و کار رقابتی تر باشد مهارت ها هم تعداد و تنوع و عمق آن هم باید بیشتر باشد.

به گفته مشاور پارک ملی علوم و فناوری های نرم و صنایع فرهنگی در حوزه صنایع نرم، یکی از ویژگی های مهم این کسب و کار حفاظت از محیط زیست است. در واقع از طریق کنترل گردشگری روستایی و تثبت آن در اقامتگاه ها مانع از ورود افراد بدون برنامه، هدف و آگاهی از ساز و کارهای مربوط به طبیعت و محیط زیست می شوند. اقامت در اقامتگاه روستایی و کسب تجربه زندگی در محیط های روستایی موجب می شود که سطح پیشرفته گردشگری را تجربه و به دست آورند.

وی از دیگر ویژگی های اقامتگاه روستایی که روی توانمندسازی زنان روستایی تاثیر می گذارد، را صنایع دستی می داند و معتقد است این کسب و کار، کارها و فعالیت های دیگر را هم فعال می کند. برای مثال کسب و کارهای مربوط به صنایع دستی و گیفت. در صورتی که اقامتگاه روستایی فعال شوند این کسب و کار هم فعال می شوند یا جشنواره ها و ایونت هایی که با محوریت مسائل فرهنگی و هنری در یک منطقه روستایی ایجاد می شود و تورلیدرها و آژانس های مسافرتی می توانند بسته متنوعی از قبیل بازارچه ها، جشنواره ها و فعالیت های مرتبط با آن را در برنامه خود لحاظ و از این طریق چند کسب و کار را همزمان فعال کنند.

این صاحبنظر کارآفرینی به نکات جدید دیگری در کنار توانمندی های زنان روستایی اشاره می کند و می افزاید: مهارت های دیجیتالی در محیط های روستایی یکی از مواردی است که باید به آن بیشتر پرداخت. هرچند استفاده از شبکه های اجتماعی در روستاها وجود دارد اما ایجاد صفحات اختصاصی، تبلیغات، نرخ گذاری، جذب مشتری از طریق استفاده از این صفحات اجتماعی کمتر مشاهده می شود. به نظر می آید کسانی که اقامتگاه های بومگردی را اداره می کنند باید مهارت های دیجیتالی را آنطور که لازم است افزایش دهند تا از این ظرفیت بهتر استفاده کنند.

وی به دومین مورد اشاره می کند و می افزاید: ایمنی و امنیت در اقامتگاه ها بحث مهمی است. این مقوله در حال حاضر از سطح نسبتا پایینی برخوردار است و در برخی از مناطق روستایی، از گزش حشرات و خزندگان گرفته تا آتش سوزی و سرقت و غیره به چشم می خورد. به نظر می آید باید مجموعه ای برای آموزش اینگونه مسائل به افراد باشد و تجهیزاتی را در اختیار آنان قرار دهند تا خانواده ها با خیال راحت تر بتوانند از این اقامتگاه ها استفاده کنند.

بهداشت و سلامت در اقامتگاه ها موضوع دیگری است که پرهیزکار به آن اشاره می کند: یکی از مواردی که در ایام رقابتی بسیار مهم است، درجه بهداشت و سلامت اقامتگاه هاست. مردمی که برای تجربه یک محیط آرام به اقامتگاه ها می روند بالطبع باید به لحاظ نور، برق، گاز و موارد دیگری که به سلامت مربوط می شود در یک اقامتگاه در حد استاندارد باشد.

وی در پایان می افزاید: آراستگی اقامتگاه ها در کنار موارد ذکر شده لازم و ضروری است. گرچه باید روح روستا را حفظ کنیم ولی این موضوع با اصول اولیه که به آراستگی اقامتگاه کمک می کند مغایرت ندارد.

گفتگو:نیلوفر منصوری

No tags for this post.