نشت اکسیژن از اقامتگاه فضانوردان

در پی مشخص شدن مشکل فنی منجر نشت اکسیژن از محل زندگی فضانوردان در ایستگاه بین‌المللی فضایی، آژانس فضایی روسیه خبر از انتقال تمامی افراد ساکن در این ایستگاه، به بخش ویژه روسیه که دچار مشکل نشده است منتقل شدند. در حال حاضر عملیات شناسایی دلیل و محل نشت اکسیژن در حال اجرا است.

تغییر در میزان نیتروژن، اکسیژن و دی‌اکسید کربن موجود در هوا نشان دهنده نشتی در کابین است. حداکثر ظرفیت این ایستگاه شش نفر بوده و ایستگاه بین‌المللی فضائی در مدار تحتانی زمین قرار داشته و در معمولاً در محدوده فاصله 330 کیلومتری تا 435 کیلومتری از سطح زمین مستقر است.

گفته می‌شود خدمه ایستگاه بین‌المللی فضایی تا زمان حل مشکل و برطرف کردن آن در داخل بخش روسی ایستگاه به سر خواهند برد. بر این اساس، هیچ خطری جان فضانوردان را تهدید نکرده و اکسیژن کافی برای آن‌ها در این محل وجود دارد.

پیش‌ازاین و در ماه مرداد نیز این مشکل برای ایستگاه بین‌المللی رخ‌داده و تلاش کرده بودند تا نشت هوا را که توسط ابزارهای بخش روسی ایستگاه شناسایی‌شده بود، برطرف کنند.

به گفته کارشناسان، تغییر در میزان نیتروژن، اکسیژن و دی‌اکسید کربن موجود در هوا نشان دهنده نشتی در کابین است. باید به این موضوع نیز اشاره کرد که حداکثر ظرفیت این ایستگاه شش نفر است.

ایستگاه بین‌المللی فضائی در مدار تحتانی زمین قرار داشته و در معمولاً در محدوده فاصله 330 کیلومتری تا 435 کیلومتری از سطح زمین مستقر است. پروژه ایستگاه بین‌المللی فضائی امکانات لازم جهت انجام آزمایش‌های علمی در خارج از جو زمین، عملیات مشاهده و بررسی و همچنین به‌عنوان یک ایستگاه میانی و رابط جهت سفر به ماه، سایر سیارات منظومه شمسی و یا سایر سیارک‌ها کاربرد دارد.

بر اساس گزارش‌های منتشرشده توسط ناسا، آزمایش‌های انجام‌شده در این ایستگاه بین‌المللی تاکنون سبب ایجاد دستاوردهای ارزشمندی در بهبود شرایط زندگی در کره زمین شده است. مهم‌ترین این دستاوردها در حوزه ساخت و مطالعه واکسن‌ها، امداد در شرایط بحرانی و حوادث جوی و کشاورزی است.

ایستگاه بین‌المللی فضائی با سرعتی برابر با 27 هزار و 700 کیلومتر در ساعت در مدار زمین در حال حرکت بوده و روزانه 15 بار به دور زمین می‌چرخد. ایستگاه فضایی بین‌المللی در حقیقت ماحصل ترکیبی از چندین پروژه فضایی است که قبلاً توسط کشورهای مختلف برنامه‌ریزی‌شده بود. ازجمله این برنامه‌ها می‌توان به ایستگاه فضایی میر-۲ روسیه، ایستگاه فضایی آزادی – آمریکا، آزمایشگاه فضایی کلمبوس – اتحادیه اروپا و آزمایشگاه فضایی کیبو ژاپن اشاره کرد.

طول ایستگاه بین‌المللی فضائی 109 متر است و بخش مرکزی آن 51 متر درازا دارد. وزن کلی این ایستگاه فضائی در حدود 420 تن بوده و داخل آن 14 بخش قابل سکونت تعبیه‌شده است. این بخش‌ها درمجموع دارای حجمی بالغ‌بر 935 مترمربع هستند. این میزان فضای قابل سکونت تقریباً در حد نیمی از ابعاد یک هواپیمای بوئینگ 747 محسوب می‌شود.

گفتنی است یکی از چالش‌های موجود در این ایستگاه، تأمین آب و اکسیژن موردنیاز فضانوردان ساکن در آن است. تولید اکسیژن در ایستگاه بین‌المللی فضائی از طریق الکترولیز و همچنین تصفیه هوای داخلی این مرکز انجام‌شده و آب موجود در ایستگاه بین‌المللی فضائی نیز میزان محدودی است که دائماً در چرخه بازیافت و تصفیه کامل قرار داشته و مجدداً مورداستفاده قرار می‌گیرد.

انرژی ایستگاه بین‌المللی خورشیدی از طریق سلول‌های موجود در صفحات خورشیدی تأمین‌شده و تمامی سیستم‌های موجود در این ایستگاه، انرژی موردنیاز خود را از این طریق دریافت می‌کنند.

مترجم: احسان محمدحسینی

No tags for this post.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا