چگونه خود را برای آینده آماده کرده ایم؟

عدم قطعیت شرایطی است که حالت های مختلفی پیش روی ما وجود دارد و ما نمی دانیم که کدام یک از این حالت ها اتفاق می افتد و افتادن هریک از این اتفاق ها چه تاثیری روی ما خواهد گذاشت. بشر در طول تاریخ همواره به دنبال پیش بینی بوده، اما امروزه در پی پیش بینی نیست بلکه، دنبال این است که خودش را برای آینده آماده کند، به هرحال بخشی از دنیا قابل پیش بینی نیست و دقیقا همان بخش عدم قطعیت نام دارد.

با توجه به این مقدمه بعد از شروع کرونا سناریوهایی ترسیم شده است، این سناریوها بر اساس همان عدم قطعیت ها شکل گرفته و سپس بر اساس سناریوها درصدد هستیم خودمان را برای مواجهه با آینده آماده کنیم.

یکی از این سناریوها همکاری های بین المللی و یکی از آنها جنگ میان کشورهاست. بر این اساس، در این مورد برای دستیابی به نتیجه ای مطلوب باید بررسی کنیم که دوران پساکرونا و دوران پیشاکرونا با هم چه شباهت ها و تفاوت هایی دارند.

به نظر می رسد یکی دیگر از این سناریوها این است که این بحران ادامه دار است و دوران پساکرونا دارای تغییرات ساختاری است و در نهایت ما به انجام کارها به صورت الکترونیکی عادت می کنیم و سبک زندگی ما تغییر خواهد کرد.

سناریوی بعدی سناریویی است که روابط بین کشورها با جنگ های سایبری ادامه پیدا می کند و از فضای دیجیتال برای جنگ و خشونت استفاده می شود. دنیایی را تصور کنید که بیماری وجود دارد و کشورها مرزهایشان را روی هم بستند و یک تلفیق تکنولوژی صورت گرفته است. قطعا باید بدانیم در چنین دنیایی چه باید کرد؟

در هرحال، هر یک از این سناریوها می توانند بر برنامه ریزی هایی که قرار است در این حوزه انجام گیرد، تاثیر بگذارند. از این روست که برنامه ریزی برای هر یک از این سناریوها امری لازم و ضروری است. ضرورت این موضوع ما را بر آن می دارد که برای رسیدن به نتیجه مطلوب بر اساس بررسی این عدم قطعیت ها و تاثیرات کوتاه مدت و بلند مدتی که در هر حوزه می گذارند، اقدام کنیم. البته نباید از این نکته غافل ماند که در بعضی حوزه ها تاثیرات در دوره های کوتاه مدت و بلند مدت خود را نشان می دهند.

با توجه به مباحث یاد شده، حال باید ببینیم چه اقداماتی باید صورت گیرد. به نظر می رسد این اقدامات را می توان به چهار دسته پایش و کنترل اضطراری و آنی، اقدامات مالی برای آسیب دیده ها، اقدامات مربوط به آموزش، دورکاری و مسوولیت اجتماعی  و بهره گیری از ظرفیت های حوزه فناوری اطلاعات تقسیم کرد که این موارد به ترتیب از اقداماتی کوتاه مدت تا کاملا بلند مدت قابل طبقه بندی هستند.

با توجه به همین آینده پژوهی، سازمان فناوری اطلاعات فعالیت های خود را در این شرایط شکل داده و با بررسی شرایط، برنامه ریزی هایی را برای آینده ای بهتر در دستور کار خود قرار داده است.

*دکتر امیر ناظمی اشنی_ رییس سازمان فناوری اطلاعات ایران و عضو هیات علمی گروه آینده پژوهی مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور

No tags for this post.