استوانه های مقاوم برای نوازدان دارای نارسایی قلبی

 

پژوهشی اخیر نشان داد در جراحی بیماری سندرم هیپوپلازی قلب چپ (HLHS) استفاده از لوله تهیه شده از ماده ای مقاوم با حلقه به جای لوله های ساده استاندارد، علاوه بر افزایش شانس زنده ماندن نوزاد، سبب کاهش تعداد درمان های مداخله ای و تغییرات فیزیولوژیکی ناشی از عمل در نوازدان می شود.

 

سندرم هیپوپلازی قلب چپ نوعی بیماری مادرزادی است که در آن قلب توانایی لازم را جهت پمپاز خون اکسیژن دار به تمامی نقاط بدن ندارد و در نتیجه نوزاد چند روز بعد از تولد دچار تنگی نفس شده، ضربان قلب او محکم و نبض او ضعیف می شود. درمان حتمی برای این بیماری وجود ندارد. با این حال، یک جراحی سه مرحله ای می تواند به اکسیژن رسانی بدن کمک کند. از آن جایی که تنها 50 درصد از کودکان در این جراحی سه مرحله زنده می مانند پژوهشگران به دنبال یافتن روشی هستند تا بتوانند این روند را بهبود بخشند.

نارسایی بطن در هیپوپلازی قلب چپ

در بدن نوزاد سالم طرف راست قلب، خونی که اکسیژن کمتری دارد را از قلب به سمت شش ها پمپاژ می کند. این در حالی است که طرف چپ قلب، خون غنی از اکسیژن را به تمامی نقاط بدن می فرستد. در بیماری هیپوپلازی قلب چپ، طرف چپ قلب که شامل بطن، دریچه میترال و آئورت و قسمت فوقانی آئورت می شود تکامل نیافته و کوچک است. علی رغم اینکه طرف راست قلب بیشتر از حد معمول کار می کند ولی همچنان میزان اکسیژن پمپاژ شده به نقاط بدن کم است.

درمان

به منظور کمک به رسیدن اکسیژن به تمامی نقاط بدن جراحی سه مرحله ای به نام روش نوروود روی کودکان انجام می شود. در مرحله اول که روش سانو شانت نام دارد بطن راست را توسط لوله ای به شریان ریوی متصل می کنند تا بطن راست علاوه بر شش ها، به تمام نقاط بدن نیز اکسیژن پمپاژ کند. مرحله دوم بین 4 تا 6 ماهگی نوزاد انجام می شود و روش گلن شانت دو طرفه نام دارد. مرحله سوم و آخرین مرحله روش فونتان است که از 18 ماهگی تا 3 سالگی کودک انجام می شود.

روش نوین

روشی که به تازگی پژوهشگران موفق به کشف آن شدند مرتبط با مرحله اول نوروود است؛ به این شکل که به جای لوله استانداردی که بطن راست را به شریان ریوی وصل می کند، از لوله تقویت شده با حلقه استفاده می شود. پژوهشگران در مطالعه ای روی 87 کودک مبتلا به سندرم هیپوپلازی قلب چپ مشاهده کردند که میان کودکانی که با لوله تقویت شده با حلقه جراحی شده بودند 98 درصد به سلامت جراحی را به پایان رساندند. این در حالیست که این آمار در میان کودکان دیگر 83 درصد بود.

علاوه بر این، کودکانی که با روش نوین جراحی شدند نسبت به سایرین مشکلات کمتری در ناحیه شریان ریوی و شانت قلبی داشتند و در نتیجه نیاز آن ها به درمان های مداخله ای نیز کمتر بود. این در حالی است که استفاده از لوله استاندار تقویت نشده در یک سال اول بعد از جراحی سبب می شود که سرخ رگ های کرونری قلب تنگ و باریک شوند (استنوسیس) و در نتیجه نیاز می شود که کودک تحت جراحی مداخله ای قرار گیرد. مزیت دیگری که در روش نوین این جراحی می توان به آن اشاره کرد این است که استفاده از لوله تقویت شده با حلقه سبب رشد شریان ریوی کودک می شود.

پژوهشگران امید دارند استفاده از این روش در مرحله اول نوروود سبب شود که شریان ریوی کودکان بزرگ تر و کامل تر شده و در نتیجه برای مراحل دوم و سوم آماده تر باشد.

 

این مطالعه در مجله Thoracic and Cardiovascular Surgery به چاپ رسید.

No tags for this post.