آموزش مجازی با اینترنت کم سرعت

با توجه به اینکه مشخص نیست این ویروس تا کی میهمان ما خواهد بود، برای تداوم امر آموزش و جلوگیری از عقب ماندن دانش آموزان بحث آموزش های مجازی و کلاس های آنلاین به صورت جدی مطرح شد.

به گونه ای که اکنون آموزش از طریق فضای مجازی برای پایه های تحصیلی مختلف در زمره اولویت های نظام آموزشی کشور قرار گرفته است. با داغ شدن بحث آموزش آنلاین، مدرسه مجازی، کلاس اینترنتی، آموزش تحت وب و تلویزیونی مشکلات و موانع موجود در این مسیر هم بیش از پیش خود را نشان داد.

به بیان دیگر، چالش بر سر کیفیت این شیوه آموزشی که همواره یکی از مباحث مورد بحث متخصصان امر آموزش است، بار دیگر مطرح شد. علاوه بر این، سرعت پایین اینترنت، زیرساخت های نامناسب و همچنین هزینه بر بودن کلاس ها برای دانش آموزان و دانشجویان از جمله مواردی است که به عنوان چالش های این مقوله مورد توجه قرار گرفت.

البته توجه به این نکته حائز اهمیت است که فراهم نبودن زیرساخت های مناسب مخابراتی درهمه نقاط کشور همواره در این حوزه مورد توجه بوده است. ضمن اینکه، عدم وجود نیروی انسانی متخصص در این حوزه و در اختیار نداشتن محتواهای آموزشی مناسب برای تدریس آنلاین از دیگر مواردی است که همواره به عنوان چالش های کشور در ورود به این حوزه مطرح بود.

در هرحال، علیرغم وجود همه این مشکلات به دلیل ورود کرونا به ایران این توفیق اجباری نصیب نظام آموزشی کشورمان شد تا یک بار به صورت جدی چنین فضایی را تجربه کند. البته در پی بروز مشکلاتی پیرامون قطعی و کندی اینترنت در همان نخستین روزها وزیر ارتباطات وارد عمل شده و قول‌هایی نیز داد که البته هنور به تمامی آنها جامه عمل پوشانده نشده است.

چراکه، هنوز هم در بسیاری از شهرستان ها و مناطق دورافتاده دانش آموزان و دانشجویان با مشکل سرعت پایین اینترنت مواجهند که قطعا کار آموزش آنها را با مشکلات جدی مواجه کرده است.

ضمن اینکه، بنابر نظر موافقان این نوع آموزش یکی از نقاط قوت آموزش مجازی و از راه دور این است که مطالب تدریس شده، در سامانه ذخیره می شود و بعدا قابلیت در دسترس قرار گرفتن را دارد. البته به نظر می رسد چنین نکته ای از مشکلات سرعت پایین اینترنت و قطعی آن کم نمی کند. چراکه، قطعا آموزش مجازی باید به صورت زنده و تعاملی برگزار شود تا بتواند بهترین تاثیر را داشته باشد.

در هرحال، در شرایط کنونی و در انتخاب بین بد و بدتر آموزش مجازی و از راه دور انتخاب شده که صد البته جای کلاس های درس سنتی و آموزش حضوری را نمی گیرد، اما قطعا شیوه مناسبی برای جبران عقب ماندگی‌های درسی دانش آموزان و دانشجویان خواهد بود.

اینک که چنین فضایی در کشور ایجاد شده باید به این موضوع توجه داشته باشیم که بسیاری از دانشگاه ها و مراکز آموزشی کشور زیر ساخت های مناسب برای آموزش مجازی را ندارند و اگر بخواهیم واقع بینانه به موضوع نگاه کنیم باید بگوییم برخی از آنها تقریبا به حالت نیمه تعطیل درآمده اند.

از این رو، مسوولان و متولیان امر باید رویکردها و دیدگاه هایی که باعث ایجاد محدودیت در روند بهبود زیرساخت های کشور شده را تعدیل کرده یا تغییر دهند. چراکه، تنها زمانی می توان به ایجاد یک تحول مثبت در این عرصه امیدوار بود که با همگرایی بین سازمان ها و نهادها در راستای احقاق حقوق مردم برای گسترش زیرساخت های موجود در کشور تلاش شود.

گزارش: هانیه حقیقی

No tags for this post.