سپر محافظ کرونا از دورریز کفش و پوشاک تولید شد

پس از آنکه چند شرکت خودروسازی در جهان به تولید دستگاه‌های تنفس مصنوعی و برخی تجهیزات پزشکی دیگر پرداختند، نایک که در زمینه تولید کفش و پوشاک ورزشی فعال است، تولید شیلدهای محافظ صورت را آغاز کرده است.

این شرکت با همکاری دانشگاه OHSU در اورگان تولید شیلدهای محافظ کل صورت در برابر ویروس کرونا و نیز ماسک‌های صورت دارای سیستم تصفیه هوا را آغاز کرده است. ماده اولیه اصلی مورد استفاده به منظور تولید این تجهیزات دورریز کفش‌ها و پوشاک نایک هستند.

تولید این تجهیزات در کارخانه‌های نایک در اورگان و میزوری انجام می‌شود. به دنبال شیوع گسترده کرونا در آمریکا بیمارستان‌ها و مراکز درمانی این کشور با کمبود فزاینده تجهیزات حفاظتی مورد نیاز کادر درمان مواجه شده‌اند.

همین مساله باعث شده تا شرکت‌ها و کارخانه‌های صنعتی در آمریکا مجبور به همکاری با دولت به منظور رفع نیازها در این زمینه شوند.

منبع:مهر

No tags for this post.

نوشته های مشابه

یک دیدگاه

  1. ضرورت گسترش فوریِ استفاده از سپر محافظ صورت در چارچوب حائل-گذاریِ اجتماعی” با توجه به شیوع فزایندة عفونت ناشی از ویروس کرونا (SARS-CoV-2)، رواج هر چه بیشترِ استفاده از سپرِ محافظ صورت یا همان شیلد صورت (Face Shield)، با پوششی شفاف و نفوذناپذیر بر روی صورت، یک “ضرورت فوری” به نظر میرسد. انجام این کارتوسط آنانی که به هردلیل ناگزیر خروج از منزل هستند نوعی “حائل-گذاری اجتماعی” است. ضمن این که از ماسکهای ساده و حتی قابل شستشو نیز (از جمله برای تسهیلِ استفاده از سپر صورت) میتوان در زیر سپر استفاده نمود. با در نظر داشتنِ مهمترین راههای انتقالِ قطعا ثابت شده برای بیماری ناشی از ویروس کرونای جدید (کووید-19) و همچنین اندازة ویروس مورد نظر، شیلد محافظ صورت صورت به نوبة خود ابزاری موثر برای کُند ساختن و شکستن زنجیرة انتقال این بیماری موذی میباشد. کارآیی استفاده از این ابزار ساده در مقایسه با استفادة تنها از برخی ماسکهای معمولی که مردم در محیطهای عادی میزنند به مراتب بیشتر است. [طبعا این موضوع در مورد ماسکهای ویژة مورد استفاده توسط کادر پزشکی در محیطهای خاص مانند بخش مراقبتهای ویژه، با توجه به اهمیت بالای انتقال بیماری از راه ذرات بسیار ریز یا آئروسلها در آن گونه محیطها، صادق نمیباشد. در آن گونه محیطها علاوه بر سپر صورت و ماسکهای “ویژه” مانند N95 یا بالاتر (با عمر مفیدِ محدود)، قطعا به دیگر تجهیزات نیز نیاز است.] با توجه به اندازة نسبتا بزرگترِ این ویروس در مقایسه با ویروسهای مشابه، تعداد ویروسهایی که میتوانند “در فضاهای عادی” از زیر یک سپر صورت مناسب به طرف بالا (دهان، بینی و چشم) حرکت کنند به قدری کم است که سهمشان در هرگونه بیماری-زاییِ احتمالی عملا بس اندک خواهد بود. این در حالی است که استفادة تنها از ماسکهای معمول مانند ماسکهای خانگی، اگرچه مسلما میتواند بی فایده نباشد، اما آن تاثیر بایسته را نخواهد داشت. (چه این که مرکز کنترل و پیشگیری بیماریهای امریکا (CDC) نیز به نوبة خود لزومِ استفادة همزمان از سپر صورت در هنگام بهره-گیری از ماسکهای معمول خانگی و از این قبیل توسط مردم عادی را توصیه نموده است.) از جمله کاستیهای مهمِ استفادة تنها از ماسکهای سادة معمول میتوان به این موارد اشاره نمود: نفوذپذیری، کاهش جدیِ کیفیت با شستشو و با مرطوب گشتن پس از قدری تنفس، شیوه های نادرستِ استفاده توسط بسیاری از مردم، مشکلات مهمِ تهیه و تعویضِ مستمر و نیز پوشش ندادنِ چشمها. برای مردم عادی در محیطهای عادی، سپر مناسب صورت، که ابزاری ساده و باسابقة طولانی در پزشکی و بهداشت است، میتواند نقشی مهم در پیشگیری از مبتلا شدن و مبتلا نمودن داشته و ماسک ساده، مکمل آن باشد. یک سپر صورتِ ایده-آل، مثلا از جنس طلق شفاف، از بالای پیشانی تا چند سانتیمتر زیر چانه را پوشش داده، از دو طرف (چپ و راست) به دو طرف صورت رسیده و جلویش اندکی از صورت فاصله دارد تا مشکل احتمالیِ بخارگرفتگی در سطح داخلی سپر در هنگام بازدم کمتر پیش بیاید. علاوه بر این با بهره-گیریِ ممکن و آسان از یک ماسکِ ساده و حتی قابل شستشو (به ویژه بر روی دهان) در زیر سپر صورت و با انواع شیوه های ساده و ابتکاری، برخی مشکلات احتمالی در استفاده از سپر صورت توسط مردم عادی نیز به آسانی قابل حل می باشند.

    با در نظر داشتنِ مهمترین راههای انتقالِ قطعا ثابت شده برای بیماری ناشی از ویروس کرونای جدید (کووید-19) و همچنین اندازة ویروس مورد نظر، شیلد محافظ صورت صورت به نوبة خود ابزاری موثر برای کُند ساختن و شکستن زنجیرة انتقال این بیماری موذی میباشد. کارآیی استفاده از این ابزار ساده در مقایسه با استفادة تنها از برخی ماسکهای معمولی که مردم در محیطهای عادی میزنند به مراتب بیشتر است. [طبعا این موضوع در مورد ماسکهای ویژة مورد استفاده توسط کادر پزشکی در محیطهای خاص مانند بخش مراقبتهای ویژه، با توجه به اهمیت بالای انتقال بیماری از راه ذرات بسیار ریز یا آئروسلها در آن گونه محیطها، صادق نمیباشد. در آن گونه محیطها علاوه بر سپر صورت و ماسکهای “ویژه” مانند N95 یا بالاتر (با عمر مفیدِ محدود)، قطعا به دیگر تجهیزات نیز نیاز است.] با توجه به اندازة نسبتا بزرگترِ این ویروس در مقایسه با ویروسهای مشابه، تعداد ویروسهایی که میتوانند “در فضاهای عادی” از زیر یک سپر صورت مناسب به طرف بالا (دهان، بینی و چشم) حرکت کنند به قدری کم است که سهمشان در هرگونه بیماری-زاییِ احتمالی عملا بس اندک خواهد بود.

    این در حالی است که استفادة تنها از ماسکهای معمول مانند ماسکهای خانگی، اگرچه مسلما میتواند بی فایده نباشد، اما آن تاثیر بایسته را نخواهد داشت. (چه این که مرکز کنترل و پیشگیری بیماریهای امریکا (CDC) نیز به نوبة خود لزومِ استفادة همزمان از سپر صورت در هنگام بهره-گیری از ماسکهای معمول خانگی و از این قبیل توسط مردم عادی را توصیه نموده است.) از جمله کاستیهای مهمِ استفادة تنها از ماسکهای سادة معمول میتوان به این موارد اشاره نمود: نفوذپذیری، کاهش جدیِ کیفیت با شستشو و با مرطوب گشتن پس از قدری تنفس، شیوه های نادرستِ استفاده توسط بسیاری از مردم، مشکلات مهمِ تهیه و تعویضِ مستمر و نیز پوشش ندادنِ چشمها. برای مردم عادی در محیطهای عادی، سپر مناسب صورت، که ابزاری ساده و باسابقة طولانی در پزشکی و بهداشت است، میتواند نقشی مهم در پیشگیری از مبتلا شدن و مبتلا نمودن داشته و ماسک ساده، مکمل آن باشد.

    یک سپر صورتِ ایده-آل، مثلا از جنس طلق شفاف، از بالای پیشانی تا چند سانتیمتر زیر چانه را پوشش داده، از دو طرف (چپ و راست) به دو طرف صورت رسیده و جلویش اندکی از صورت فاصله دارد تا مشکل احتمالیِ بخارگرفتگی در سطح داخلی سپر در هنگام بازدم کمتر پیش بیاید. علاوه بر این با بهره-گیریِ ممکن و آسان از یک ماسکِ ساده و حتی قابل شستشو (به ویژه بر روی دهان) در زیر سپر صورت و با انواع شیوه های ساده و ابتکاری، برخی مشکلات احتمالی در استفاده از سپر صورت توسط مردم عادی نیز به آسانی قابل حل میباشند. (همچنین نقش پوشش یا ماسک ساده و قابل شستشوی مورد استفاده در زیر سپر صورت، به خصوص بر روی دهان، در واقع جلوگیری از پاشش زیادِ قطرات به سطح داخلیِ سپر در هنگام هر گونه عطسه و سرفه احتمالی نیز هست؛ پاششی که اگر از آن ممانعت نشود، ممکن است جای قطرات مزبور بر روی سطح داخلیِ سپر باقی مانده و احیانا منظرة ظاهریِ نامطلوبی را از دید یک ناظر بیرونی ایجاد کند.) با توجه به انواع فیلمهای آموزشیِ موجود در شبکه اینترنت، هر کس با جستجوی عبارتِ “شیلد صورت” یا “face shield” به راحتی و با مواد و ملزوماتی اولیه هم قادر به ساختن آن خواهد بود. سپر صورت ابزاری ساده، ارزان، قابل شستشو و کاربردی برای همگان است. داشتنِ سپر صورت همچنین مانع دست زدن به دهان و به ویژه بینی و چشم نیز هست و استفاده از آن خود در راستای ارتقای بهداشتِ تنفس و دستها میباشد.

    آشکار است که استفاده از این ابزار هرگز به معنای نادیده انگاشتنِ دیگر ابزار و روشهای درستِ پیشگیری، مانند “رعایت بهداشت دستها” و …، نبوده و بلکه در راستای آنها است. گسترش هر چه زودترِ استفاده از سپر صورت، همراه با امکان بهره-گیری از پوشش و ماسکی هرچند ساده و قابل شستشو در زیر آن (به ویژه بر روی دهان)، به خصوص در این شرایط بسیار کمک-کننده خواهد بود. این کار میتواند به نوبة خود برخی از کاستیهای مهمی را که به هر دلیل و برای مثال در قرنطینه کردن و فاصله-گذاریِ اجتماعی به طور کلی، به ویژه در کشور ما با شرایط خاصِ خود، وجود دارد جبران نماید. همه-گیری این بیماری حتی اگر در مقاطعی فروکش کند، باز درنهایت بازمیگردد و این روندِ نوسان-دار میتواند تا رسیدن به ایمنی جمعی، که به معنای واکسیناسیون و یا ابتلای درصد بالایی از جمعیت است، ادامه یابد. (ضمن این که اصل امکان نیل به مصونیت جمعی خود اکنون مورد مناقشه قرار گرفته است.) در خانه ماندن البته جای خود را داشته و به طور کلی فاصله-گذاری اجتماعی در حال حاضر توصیة غالب در دنیا است. در خانه ماندنِ آحاد جامعه اما الزامات خاص خود را طلب کرده و همچنین اگر با حمایتهای چندجانبة مقتضی همراه نشده و یا بیش از حدی استمرار یابد میتواند اقتصاد خانوارها، به ویژه خانوارهای آسیب-پذیر، را به خصوص در بلندمدت به زانو درآورد. حفظ فاصلة فیزیکی مطمئن بین افرادِ بدون حفاظ مناسب نیز که پیش از این یک و سپس دو مترگفته میشد، با آخرین یافته ها در حال افزایش است. هر قدر حفظ فاصله و به ویژه دستکم تا حدود دو متر خوب است و اما تحقق آن در عمل، به خصوص برای فواصل طولانیتر و در بلندمدت، در جامعه به سادگی عملی نخواهد بود. با وجود همه اینها، با “حائل-گذاریِ اجتماعی (Social Precluding, Social Barricading)” میتوان برخی کاستیهای اساسی را، که به هر دلیل وجود داشته و البته باید در جای خود بدانها پرداخته شود، چه در کوتاه-مدت و چه به ویژه در بلندمدت به گونه ای موثر جبران نمود. بدین ترتیب است که با توجهِ به هنگام به ترکیبی واقع-بینانه از راه حلهای مختلف با رویکردی تلفیقی میتوان از افتادن یکباره در دام آنچه “ایمنی گله ای” نامیده میشود و تبعات بسیار سنگینِ آن دوری جست. سپر محافظ صورت به نوبة خود میتواند ابزاری کارآ برای تحقق حائل-گذاریِ اجتماعی باشد؛ راهبردی که به سهم خود میتواند در حرکت جامعه به سوی تعادلی بین سلامت و معیشت نقشی به سزا داشته باشد.

    همچنین میتوان در موارد مقتضی کارایی این سپرها را بسته به مورد افزایش داد. برای مثال اجرای پوششهای شفافِ نانو بر پایه نقره و از این قبیل، که در حال حاضر نیز در بازار موجود بوده و توسط برخی شرکتهای داخلی هم به عنوان آنتی-باکتریال عرضه میشوند، میتواند یک ایده در این باره باشد. امکان زیادی وجود دارد که چنان پوششهایی با پایایی مناسب و قابلیت تجدید در صورت لزوم، علاوه بر ویژگیِ آب-گریزی و بهبود قابلیت شستشو و کاهش نسبیِ احتمال بخارگرفتگی، همچنین در از میان بردن ویروسهای غلاف-دار از قبیل ویروس کرونای جدید نیز موثر باشند. (امثال این پوششها، همراه با پوششهای نانوی چربی-گریز و غیره، پیشنهاد شده اند و در دست بررسی در برخی آزمایشگاههای پیشرفته میباشند.) با توجه به امکان اجرای آسان و دستیِ این پوششها و هزینه نسبتا کمی که به ازای هر سپرِ صورت صرف میشود، اجرای اینگونه پوششها به ویژه برای موارد خاص میتواند مورد بررسی قرار گیرد- اما فعلا طرح چنین مباحثِ تکمیلی و یا مثلا موضوع استفاده از برخی مواد و یا پوششهای ضد بخار (به خصوص برای بخشهایی مانند بخش مراقبتهای ویژه) و از این قبیل به هیچ وجه نمیباید سبب شود تا اصل انجام فوری کار به تعویق افتد. آنچه اکنون در اولویت فوری است گسترش و جاانداختنِ هر چه بیشترِ استفاده از سپر مناسب محافظ صورت میباشد.

    بیماری ناشی از ویروس کرونای جدید همچنان جدی است و حتی اگر نسبت گسترش بیماری در مقاطعی به کمتر از 1 برسد نیز باز امکان جهشِ آن وجود خواهد داشت. بنابراین راهکارهای پیشگیرانة عملی و واقع-بینانه، با توجه ناگزیر به شرایط و محدودیتها، مقدم بر درمان بوده و همچنان در اولویت فوری هستند- چه این که رویکردِ “بهداشت-محور” و برخوردِ “پیش-دستانه (Proactive)” در همه جای دنیا بسا موفقتر بوده و “علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد”.

    اگر فعلا به هر دلیل ناگزیر از خروج از منزل هستیم، ضمن رعایت دیگر موارد مقتضی (مانند رعایت بهداشت دستها)، حتما از سپر محافظ صورت نیز استفاده کنیم. به یاد داشته باشیم که رعایت موارد پیشگیرانة لازم “حتی توسط یک نفرِ بیشتر” به سهم خود در کاهش سرعت گسترش بیماری و خرید حیاتیِ زمان مؤثر خواهد بود.

    به درستی که “استفاده از سپرِ محافظ صورت میباید هرچه زودتر رواج یافته و در موارد مقتضی اجباری شود”. اگر به هر دلیل تحقق فاصله-گذاریِ اجتماعی به گونه ای بایسته عملی نشده است، که البته خود جای پرداختن دارد، دستکم حائل-گذاری اجتماعی با استفاده از سپر محافظ صورت میباید به گونه ای “بس جدی” انجام شود.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا