از بین رفتن امنیت جهانی غذا با خشکسالی های اخیر
گزارشی با عنوان ارتباط امنیت غذایی با آب هفته گذشته توسط سازمان HLPE منتشر شد , این مقاله اولین تلاش جدی مجامع بین المللی برای شفاف سازی ارتباط تنگاتنگ این دو مقوله با یکدیگر است گفتنی است موضوع مطرح شده در این مقاله فراتر از مباحث مطرح شده در حوزه ارتباط آب با کشاورزی است.
آّب آشامیدنی سالم و اصول بهداشتی آن از مسائل با اهمیت پیشرفت زندگی بشر است اما همچنان دسترسی به این مایع حیاتی در بعضی از نقاط جهان نامناسب بوده و همین امر زمینه ساز انواع بیماری های عفونی در میان جوامع مختلف شده , بیماری هایی که از آلودگی آب ها نشات می گیرند.
در گزارش مهم ارائه شده توسط کمیته امنیت جهانی غذا (CFS) , نه تنها روی دسترسی به آب تمرکز شده بلکه اشاره هایی مهم به ارتباط میان زمین , آب و تولید مواد غذایی شده است. همچنین این گزارش روی ارتباط میان امنیت غذایی ، آب و اهمیت حفظ جنگل ها , باتلاق ها و دریاچه ها که زندگی تمام انسان ها به این منابع وابسته بوده تاکید می کند.
تصمیم گیری و سیاست های دولت ها در زمینه آب و غذا به صورت جداگانه از سایر مباحث مورد بحث و بررسی قرار می گیرد و برای حل مشکلات موجود در زمینه عدم قطعیت های اتفاقاتی که در آینده روی خواهند داد مثل : تغییرات آب و هوایی , تغییرات رژیم غذایی افراد و الگوهای تقاضای آب در نقاط مختلف زمین تصمیم گیری های اساسی می شود.
در بخش های گوناگون همانند کشاورزی , انرژی و صنعت نیازهای مختلفی به آب وجود دارد , با در نظر گرفتن این موضوع قانونگذاران باید با توجه به نیازهای هر یک از این صنایع و همچنین میزان آسیب پذیری گروه های مختلف اجتماعی به خصوص زنان الویت بندی های لازم را برای دسترسی به آب مشخص نمایند.
لازم به ذکر است که امروزه تبعیض گسترده ای در دسترسی به منابع آب برای اقشار مختلف وجود دارد مثل تبعیض علیه زنان و در نظر نگرفتن حقوق آن ها در دسترسی به آب کشاورزی در مزارع , برچیدن این مشکلات و موانع باعث دسترسی یکسان افراد به منابع آبی و از بین رفتن اثرات زیان بار آن روی امنیت غذایی و سوء تغذیه می شود.
تولید کنندگان خرد در زمینه تولید محصولات کشاورزی بیش از 70% غذای مردم جهان را تولید می کنند اما سهم آن ها در استفاده از منابع آبی و زمین های کشاورزی حتی در سیستم های قانونی دولت ها همواره نادیده گرفته می شود. بعلاوه کشاورزان بومی به علت تصمیمات دولت برای احداث پروژه های زیر ساختی در زمین های آن ها از زمین های خود رانده می شوند و چوپانان و ماهی گیران نیز در سیاست های کلان و تصمیم گیری های دولت ها جایی ندارند.
مکانیزم های اختصاص منابع آبی به افراد گوناگون نیازمند الویت بندی مناسب جهت تعلق گرفتن حق آب به افراد مختلف است , این امر سبب حفاظت از منابع غذایی و تامین نیاز های اقشار آسیب پذیر جوامع مختلف می شود.
با توجه به پیچیدگی های موجود در موارد ذکر شده , گزارش های اخیر راه های متعددی را با هدف بالا بردن ظرفیت های کشاورزان فقیر جهت مدیریت منابع آب و بالا بردن سقف تولید محصولات کشاورزی پیشنهاد می کند.
امروزه حقوق انسان ها برای داشتن آب آشامیدنی سالم در سراسر جهان به رسمیت شناخته شده است. این حقوق بیش تر روی سالم بودن آب مصرفی و نکات بهداشتی تاکید دارد و به ندرت روی مسائلی همچون تولید مواد غذایی و ارتباط آن با آب تمرکز می کند. در کشور کنیا , کلمبیا و سنگال 71 تا 75 درصد از خانوارها از آب خانگی جهت فعالیت های تولیدی و کشاورزی استفاده می کنند.
بدون شک مسائل مرتبط با زمین های کشاورزی , مواد غذایی و آب با یکدیگر مرتبط هستند و موانع همکاری و پیوستن جوامع بین المللی از فقدان تکنولوژی یا منابع ناشی نمی شود بلکه این مشکلات در به رسمیت نشناختن حقوق انسان ها در مسائل مرتبط با غذا و آب ریشه دارد.
گزارش سازمان HLPE بر تمرکز بیش تر روی مسائل مطرح شده در سطوح سیاست گزاری و مدیریتی تاکید دارد و اعتقاد دارد با در نظر گرفتن حقوق انسان ها , امنیت غذایی لازم برای تمام انسان های کره زمین تامین می شود.
No tags for this post.
