چرا گیف های بی صدا را می شنویم؟

قالب مبادله گرافیک  (Graphics Interchange Format)به اختصار GIF که برای انتشار تصاویر گرافیکی متحرک در اینترنت استفاده می شود، سال 1987 توسط استیو ویل هایت (Steve Wilhite) ابداع شد.

گیف های متحرک، برخلاف حضور کمرنگ و گمنام اولیه خود در اوایل دهه 1990 میلادی، روز به روز به بخش کلیدی ارتباطات دیجیتالی تبدیل شدند و نمونه فعلی آن را می توان در افزودن دکمه GIF در توئیتر یا جستجوی آن در اپلیکیشن پیام رسان iOS اپل مشاهده کرد.

نگاهی به GIF خبرساز چند هفته اخیر

چند هفته ای است که یک گیف انیمیشنی در شبکه های اجتماعی دست به دست می چرخد. در این گیف، بازی چند دکل برق و پریدن یک دکل از روی کابل برق به تصویر کشیده شده است.

  

ماجرای پخش شدن این گیف از آنجا شروع شد که لیزا دبرویین (Lisa Debruine)، محقق موسسه علوم اعصاب و روانشناسی دانشگاه گلاسکو این سوال را در توئیتر مطرح کرد: آیا می دانید چرا می توانیم صدای (پریدن دکل) در این گیف را بشنویم؟

در این نظرسنجی غیرعلمی، حدود 70 درصد کاربران عنوان کردند که قادر به شنیدن صدای این گیف بی صدا هستند.

آما آیا واقعا قادر به شنیدن صدایی که اصلا تولید نمی شود، هستیم؟

کریس پلاک (Chris Plack) از مرکز شنوایی سنجی و ناشنوایی منچستر که عکس العمل (رفلکس) صوتی و پردازش شنوایی را بررسی می کند، عنوان کرد: قطعا قادر به شنیدن صدا به عنوان مثال، در این گیف فاقد صدا هستیم. "شنیدن" نیاز به (تولید) صدای خارجی ندارد و این مسأله در واقع، "تجربه یک صدا" است.

                

چه کسانی می توانند صداهایی که وجود ندارند را بشنوند؟

چند سال قبل، دو متخصص علوم اعصاب شناختی در دانشگاه لندن، مبحثی تحت عنوان پاسخ شنوایی ناشی از برانگیختگی بصری یا به اختصار vEAR را مورد بررسی قرار دادند.

توانایی vEAR تنها محدود به صحنه هایی که انتظار شنیدن صدا می رفت (مثل صدای ناشی از پرش یا ضربه زدن) نبود، بلکه در آزمایش های صورت گرفته، این دسته از افراد حتی می توانستند صدای چشمک زدن چراغ در ویدئوهای بی صدا را نیز بشنوند.

  

به گفته متخصصان، طیفی از احساسات، الگوهای انتزاعی و حتی رنگ ها، باعث می شود که برخی از افراد قادر به شنیدن صداهایی باشند که اساسا وجود ندارد. این مسأله ناشی از فعالیت یک منطقه "بصری- شنیداری" در مغز این دسته از افراد است.

این شنوایی بصری، نقطه تلاقی ادراک، حافظه و تخیل است: با دیدن بالا/ پایین پریدن دکل برق و اثر محرک بصری یعنی لرزش تصویر ناشی از برخورد دکل با زمین، مغز دچار نوعی توهم هوشمندانه شده و درنتیجه، فرد صدایی گروپ مانند ناشی از بالا/ پایین پریدن دکل برق را می شنود.

 

 

ترجمه: معصومه سوهانی

منابع: bbc / nytimes

No tags for this post.