طول عمر انسان در کنترل ژن ها

تیمی از پژوهشگران دانشگاه اکستر دیوون (University Of Exeter Devon) در بریتانیا با بررسی ژن مرتبط با طول عمر که نشان دهنده میزان زندگی و طول عمر والدین هر فرد است، دریافتند این ژن نقش مهمی در تعیین میزان طول عمر افراد داشته و با کمک آن می توان طول زندگی انسان را افزایش داد.

ژن های مربوط به پیری که پس از وارد شدن آسیب به سلول ها در حالت انجماد و سکون قرار می گیرند، نقش مهمی در طول عمر انسان دارند. ژن های مرتبط با بیماری های التهابی و بیماری های خود ایمنی در این میان تاثیری به سزا داشته و امکان یافتن روش های درمانی ضد التهاب را به دانشمندان ارائه می کند که به طور بالقوه ای می تواند در افزایش طول عمر انسان موثر باشد.

به اعتقاد دانشمندان در حال حاضر تعداد زیادی ژن های مرتبط با طول عمر انسان شناخته شده اند که با بهره گیری از آن ها می توان اقداماتی را جهت افزایش طول عمر انسان انجام داد. در این مطالعات، اعضای گروه تحقیقاتی به بررسی 389 هزار و 166 نفر فرد داوطلب پرداختند که در پروژه بانک زیستی بریتانیا مشارکت داشتند. این تحقیقات با همکاری مرکز بهداشت و بازنشستگی ایالات متحده آمریکا و مشارکت مرکز پژوهشی ویسکونسین لانگیتیودینال (Wisconsin Longitudinal) انجام شد. در این مطالعات پژوهشگران به بررسی وسیع و گسترده ژن ها مرتبط با طول عمر در افراد شرکت کننده پرداختند.

 نمونه های دی ان ای افراد داوطلب در این پروژه، در خود اطلاعات ژنتیک زیستی والدین و اجداد افراد فوق را حمل کرده و پژوهشگران با مطالعه این موارد توانستند به طور دقیق و عملی به مطالعه طول عمر این افراد بپردازند. بر این اساس پیش از این مطالعات، هشت ژن مختلف که با موضوع طول عمر مرتبط بودند شناسایی شد که به طور عمده با بیماری های قلبی، زوال عقل و … مرتبط بودند. در مطالعات جدید انجام شده، تعداد ژن های شناسایی شده که بر میزان طول عمر انسان تاثیر دارند به 25 ژن رسید. برخی از این ژن ها به طور مستقیم از مادر انتقال یافته و برخی دیگر نیز از طرف پدر به فرزندان ارث می رسد.

دکتر لوک پیلینگ (Luke Pilling) از پژوهشگران ارشد این تیم تحقیقاتی درباره موضوع فوق اعلام کرد: «ما موفق به شناسایی مسیرهایی جدید شده ایم که انسان را قادر به بقای بیشتر می کند. این مسیرها و ژن ها به همان اندازه موارد پیشین شناسایی شده دارای اهمیت هستند. این اهداف، از جمله بیماری ها و عوارض التهابی و قلبی عروقی، اهداف بالقوه قابل تغییری را برای کاهش خطر ابتلا به مرگ زودرس و بهبود سلامت ارائه می دهند.»

ژن های مربوط به پیری که پس از وارد شدن آسیب به سلول ها در حالت انجماد و سکون قرار می گیرند، نقش مهمی در طول عمر انسان دارند. ژن های مرتبط با بیماری های التهابی و بیماری های خود ایمنی در این میان تاثیری به سزا داشته و امکان یافتن روش های درمانی ضد التهاب را به دانشمندان ارائه می کند که به طور بالقوه ای می تواند در افزایش طول عمر انسان موثر باشد.

در نتیجه این مطالعات مشخص شد که ژن های متعددی به صورت ترکیبی بر طول عمر انسان تاثیر دارند و نمی توان یک ژن خاص را به طور مستقیم مسوول این موضوع دانست.  پژوهشگران همچنین دریافتند که این ترکیب ژنتیکی و میانگین عملکرد آن ها می تواند میزان طول عمر افراد و زندگی آن ها را مشخص کند.

دیوید ملزر (David Melzer) سرپرست این تیم تحقیقاتی درباره یافته های جدید اعلام کرد: « مطالعات جدید انجام شده به دانشمندان کمک می کند تا مسیرهای جدیدی در روش های درمانی پیدا کرده و در این میان نقش مهم و پر رنگ بیماری های قلبی و موارد مرتبط با آن از قبیل کنترل فشار خون و سطح کلسترول با افزایش طول عمر مرتبط هستند. البته، اتخاذ شیوه زندگی سالم نیز در این زمینه بسیارمهم است و احتمالا می تواند اثرات منفی بسیاری از ژن های کشف شده را برطرف کند. »

شرح کامل این پژوهش و یافته های به دست آمده از آن در آخرین شماره مجله تخصصی سالخوردگی (journal Aging NY) منتشر شده و در اختیار پژوهشگران قرار دارد.

ترجمه: فاطمه کردی

منبع: thehealthsite

No tags for this post.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا