فرودگاه دروازه ارتباط فرهنگ ها

فرودگاه را می توان در الگوهای شهری، نوعی جادوی افسونگرانه محسوب کرد که نقطه مشترک، شادی، رنج، دلهره، اضطراب، جدائی و شادی دیدار دوباره هستند. در کمتر بخشی از دنیای امروز می توان فضایی مانند فرودگاه ها را تصور کرد که در خود این میزان از اضداد را گردآوری کرده باشد.  اگر فکر می کنید درباره ماهیت فرودگاه ها و کاربری های فرودگاهی اطلاعات دارید، بهتر است ابتدا به گفته های بنجامین براتون (Benjamin Bratton) توجه کنید.

فرودگاه محل زایش درد و رنج های احساسی  بسیاری است، شالوده محاسبات سیاره ما و جایی که احساس می کنید ذره ای بیش نیستید. در زمان گذشته فرودگاه ها برای شهر حکم دروازه یا پلی ارتباطی را داشت اما امروزه فرودگاه را می توان رابط و متصل کننده شهرها و فرهنگ ها قلمداد کرد.

 این فیلسوف مشهور در مراسم ویژه ای که با حضور طراحان و معماران فرودگاهی جهان در شهر لس آنجلس برگزار شده بود اعلام کرد: «فرودگاه محل زایش درد و رنج های احساسی  بسیاری است، شالوده محاسبات سیاره ما و جایی که احساس می کنید ذره ای بیش نیستید. در زمان گذشته فرودگاه ها برای شهر حکم دروازه یا پلی ارتباطی را داشت اما امروزه فرودگاه را می توان رابط و متصل کننده شهرها و فرهنگ ها قلمداد کرد.»

در حقیقت فرودگاه دروازه ارتباط فرهنگ ها و مرز ارتباطی حضور انسان و رسانه است. ترکیبی از تناقضات که در آن پلیس برای حفظ امنیت شما را کاملا بازرسی کرده و شما در حال مزه کردن شیرینی خود، هیچ اعتراضی نخواهید کرد. در فاصله ای چند متری، گروهی در حال جشن گرفتن دیداری دوباره با عزیزانشان هستند، گروهی در اندوه خداحافظی غرق شده اند و گروهی نیز سرگشته و حیران بار سفر را برای کوچی مبهم و ناشناخته بسته اند. این فضای دراماتیک و عاطفی همواره برای بیشتر افراد هیجان انگیز بوده و علاوه بر موارد احساسی ذکر شده، هنوز شوق پرواز و عجیب بودن ان برای بشر در روح باستانی وی تداوم یافته و این موضوع خود بر شگفتی های این سرزمین عجایب می افزاید.

از سوی دیگر امروزه در قرن بیست و یکم در بسیاری از شهرهای بزرگ جهان مانند سنگاپور، لس آنجلس، جورجیا و … با هدف کسب منافع اقتصادی بیشتر، فرودگاه های بزرگتر و پیچیده تری ساخته شده که به نوبه خود موجب پدیدار شدن مشکلاتی جدید می شوند.

طراحان،معماران؛ شهرسازان، هنرمندان، متخصصان تامین امنیت، کارشناسان حمل و نقل و  فروشندگان و غرفه دارها همگی در ساختار فرودگاه ها سهیم بوده و اگرچه هدف اصلی فرودگاه ها، رساندن مسافران به هواپیما و پیاده کردن آن ها است اما باید در این محل برنامه ریزی برای توقف مسافران، سرگرمی آن ها و خرید  مایحتاج نیز انجام شود.

مکس هیرش (Max Hirsh) نظریه پرداز شهرسازی در دانشگاه هنگ کنگ و نویسنده کتاب شهرسازی فرودگاهی می گوید: « برخی فرودگاه های جهان پیشرو هستند و مسافران از حضور در آن ها آن لذت برده، پرواز می کنند و اوقات خوشی در آن ها خواهند داشت، مکان هایی مانند فرودگاه  Incheon در کره جنوبی،  Changi  در سنگاپور و فرودگاه بین المللی هنگ کنگ این کشورها، فرودگاه ها و خطوط هوائی خود را بخشی از برند ملی خود محسوب می کنند.»

به هر روی آن چه باید در این میان مورد توجه قرار گیرد، نقش فرودگاه به عنوان نخستین محلی است که مسافران وارد شده به یک سرزمین در ذهن خود بر اساس آن به داوری سرزمین جدید پرداخته و از سوی دیگر آخرین تصویر نقش بسته در ذهن مسافرانی است که آن شهر را ترک می کنند. فرودگاه امروزه علاوه بر اهمیت و نقش در زمینه ارتباطات، دارای نقشی فرهنگی نیز بوده و دروازه ارتباطات فرهنگ های مختلف جهانی است. به همین دلیل در طراحی فرودگاه ها و فضای بیرونی آن ها باید موارد مختلفی را مد نظر قرار داده و فراتر از یک پایانه حمل و نقل مسافری به این پدیده شهری نگریست.

احسان محمدحسینی

No tags for this post.