کشف رازی عجیب در آسمان‌ها
بسیاری از اخترشناسان، سیاه‌چاله‌ها را یکی از عجیب‌ترین موجودیت‌های کائنات می‌دانند. با این وجود بسیاری از مواردی که در ابتدا سیاه‌چاله فرض می‌شدند، در حقیقت سیاه‌چاله نبودند و موجودیت آن‌ها برای دانشمندان مبهم است. با این وجود نظریه جدیدی توسط ستاره‌شناسان عرضه شده است که ممکن است هویت این موجودیت‌های سیاه‌چاله نما را برای بشر مشخص سازد.
به‌صورت بدیهی یافتن سیاه‌چاله‌ها کار بسیار پیچیده‌ای نیست و دانشمندان تنها باید به دنبال مناطق خالی موجود در فضا بگردند؛ مکان‌هایی که حتی نور را می‌بلعند.
حال دانشمندان که یک سیاه‌چاله نما را یافته‌اند، آن را به نام PSR J1023 0038 می‌شناسند. وقتی که یک ستاره چرخان بزرگ می‌میرد، هسته باقی‌مانده از خاکستر آن‌که تقریبا به‌اندازه یک شهر است و با نام ستاره نوترونی نامیده می‌شوند، به چرخش ادامه می‌دهند. این موجودیت‌ها که توسط دانشمندان با نام تپ‌اختر نامیده می‌شوند ممکن است ریشه اصلی این سیاه‌چاله نماها باشند. البته PSR J1023 0038 را نمی‌توان یک تپ‌اختر کامل دانست بلکه این موجودیت، یک زیرگروه از تپ‌اخترها هستند. این زیرگروه‌های تپ‌اخترها با سرعتی چند برابر سریع‌تر از تپ‌اخترهای دیگر به دور خود می‌چرخند. این چرخش شدید موجب می‌شود تا دانشمندان در ابتدای کار این موجودیت را به‌عنوان سیاه‌چاله اشتباه بگیرند.
حال دانشمندان تئوری ویژه‌ای در این زمینه ارائه کرده‌اند که بر اساس آن بادهای بسیار شدیدی در این تپ‌اختر می‌وزند و موجب می‌شوند تا ذرات عظیمی که به‌واسطه میدان مغناطیسی ناشی از چرخش این تپ‌اختر به وجود می‌آیند، به‌صورت موقت بر جاذبه عظیم ایجادشده در گازهای چرخان داخلی غلبه کرده و اجسام در حال سقوط به داخل این موجودیت را به فضای خارج از آن پرتاب کنند. آلسنادرو پاپیتو که یک ستاره‌شناس بزرگ از مرکز ستاره‌شناسی روم است، این پدیده را مشابه یک منجنیق مغناطیسی می‌داند.
منبع: scientificamerican
ترجمه: آناهیتا عیوض خانی
No tags for this post.
