چالش جدید ناسا برای سفر به فضای دور

این اطلاعات در گزارشی که اخیرا از سوی وزارت انرژی آمریکا منتشر شده، اعلام شده است.

مشکل کنونی این است که بیشتر این ایزوتوپ در قرن گذشته و در طول جنگ سرد تولید شده بود. ذخایر این ماده احتمالا تا هشت سال آینده به پایان خواهد رسید.

این امر همانطور که در گزارش آمده، ممکن است قابلیت ناسا برای استفاده از باتریهای پلوتونیومی RPS را به عنوان منبع انرژی در ماموریت های آینده به خطر بیندازد

اگرچه روش های بسیار زیادی دیگری همچون باتری، سلول سوختی، انرژی خورشیدی و حتی رآکتور هسته ای برای تامین نیروی کاوشگرهای میان سیاره ای وجود دارد، اما به دلایل بسیار بیشتری، پلوتونیوم 238 یکی از بهترین گزینه ها محسوب می شود. از جمله این دلایل می توان به جمع و جور بودن باتری، نیمه عمر ایزوتوپ، حساسیت الکترونیک به میدان های الکترومغناطیسی و سایر موارد اشاره کرد.

آمریکا از سال 1988 تولید پلوتونیوم 238 را متوقف کرد و از آن پس از ذخایر استفاده کرده است. این کشور در سال 1992 یک قرارداد پنج ساله برای خرید ایزوتوپ از روسیه امضا کرد. در سال 2012 دولت اوباما پس از چندبار تلاش توانست بودجه بازیابی تولید پلوتونیوم 238 را تامین کند. اما هنوز حجم تولید کافی نیست.

اکنون ناسا تنها حدود 35 کیلوگرم از این ایزوتوپ را در اختیار دارد. این در حالیست که وزارت دفاع آمریکا دارای ذخایر جداگانه ای است. اما به دلیل تجزیه شدن پلوتونیوم تنها نیمی از ذخایر قابل استفاده است. این میزان برای آغاز ماموریتی به سیاره زحل یا مشتری کافی نخواهد بود.

 

مترجم: سمانه سالاری

منبع: Spacenews

No tags for this post.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا