احتمال وجود حیات در فاصله 40 سال نوری از زمین

تاکنون هفت سیاره در اطراف این ستاره شناسایی شده اند که احتمال وجود شرایط مناسب برای وجود حیات در سه مورد از آن ها شناسایی شده است.

این سه سیاره فراخورشیدی در منطقه قابل سکونت TRAPPIST-1 گردش می کنند که کریدوری باریک با دمای مناسب برای وجود آب مایع در سطح سیارات است.

ستاره TRAPPIST-1 ممکن است کوچک و کم نور به نظر برسد اما کوتوله هایی مانند آن اغلب جرقه های قدرتمندی از تابش را منتشر می کنند که می تواند امکان وجود آب و حیات را در سیارات بدون جو متراکم محافظ غیرممکن کند.

وینسنت بوریز و همکارنش از دانشگاه ژنو سوئیس، تابش های فرابنفشی را که به سیارات TRAPPIST-1 می رسید، پیگیری کردند. در صورتی که میزان زیادی از نور فرابنفش وجود داشت، آب به هیچ وجه در سطح سیاره باقی نمی ماند زیرا مولکول های آب تجزیه شده و به شکل گاز هیدروژن و اکسیژن به بالای جو فرار می کردند.

اما دانشمندان با بررسی سه سیاره اطراف این ستاره کوتوله دریافتند که تابش فرابنفش کمی وجود دارد و از این رو امکان تخریب مولکول های آب کمتر است.

سیارات بیرونی تر این سیستم از جمله سه سیاره حاضر در محدود قابل حیات احتمالا میزان بسیار کمتری از آب خود را از دست داده باشند. به گفته ستاره شناسان، این امر بدان معنی است که سیارات مذکور احتمالا مقادیر قابل ملاحظه ای از آب در سطح خود دارند.

اگرچه این محققان همچنین دریافتند که ستاره TRAPPIST-1 به اندازی تابش به سمت سیارات داخلی اش ارسال می کند که آن ها 20 برابر آب بیشتری از همه اقیانوس های زمین در هشت میلیارد سال گذشته از دست داده اند.

اگزچه سیارات داخلی تر این منظومه احتمالا در اثر تابش بسیار خشک هستند، اما این کشف می تواند به معنی احتمال وجود حیات در سیارات خارجی تر باشد.

 

مترجم: سمانه سالاری

 

منبع: مجله Astronomical

No tags for this post.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا