تولد موريس مترلینگ

 وي تحصيلاتش را در رشته حقوق به پايان برد و پس از آن به كار وكالت دادگستري مشغول شد. سپس به پاريس رفت و در آنجا با صاحبان علم و ادب و از جمله با رهبران مكتب سمبوليسم كه عقيده دارند شعر بايد ترجمان عواطف و احساساتي باشد كه از اعماق روح انساني تجلي مي‏كند، آشنايى يافت.

در اين سفر بود كه مِتِرلينگ شاه‏كارهاي مشهور خود را به جهان ادب عرضه كرد و در سال 1911م، جايزه ادبي نوبل را به دست آورد. مترلينگ در همه فنون شعر و نثر و فلسفه تبحر داشت. اثر او گواه اين امر است كه جنگ جهاني اول و دوم، اثر بدي در روحيه او گذاشته است. او در آثار فلسفي خود مسائل تازه‏اي طرح كرد كه جامعه مذهبي و اخلاقي جهان را بر ضد خود برانگيخت. او در كتب خود، مسئله تقدير را مطرح نمود و به عنوان يك موضوع فلسفي، مورد نظر قرار داد.

هم‏چنين وسوسه بشر براي حل معماي سرنوشت، نكته‏اي است كه در آثار او به چشم مي‏خورد. با آغاز جنگ جهاني دوم، مترلينگ به امريكا گريخت و تا آخر عمر در آن كشور به سر برد. مترلينگ به ترجمه آثار ديگران نيز علاقه فراواني داشت و بعدها چنان در رشته نمايش‏نامه ‏نويسي پيشرفت كرد كه وي را شكسپير بلژيك لقب دادند. نمايش‏نامه‏ها و قطعات او همه داراي كنايات و اشارات و رموز و اسرار مبهم و پيچيده است كه بيشتر به صورت اپرا به اجرا درآمده‏ اند.

مترلينگ ده‏ ها اثر در زمينه شعر، نمايش‏نامه‏نامه نويسي و… به نگارش درآورد كه معجزه، معبد مدفون، ميزبان ناشناس، عقل و سرنوشت و در پيشگاه خدا از آن جمله‏اند. هم‏چنين نمايش‏نامه معروف او با نام پرنده آبي، از جمله شاه‏كارهاي اوست كه در مدت 15 سال به 65 زبان دنيا ترجمه شد. مِتِرلينگ از يك طرف عارفي بود كه به هستي ماوراء حواس توجه داشت و از سوي ديگر فيلسوفي واقع‏پرداز بود كه به جهان از دريچه حواس مي‏نگريست. در نتيجه، آثار ادبي او هم جنبه‏هاي مادي و هم جنبه‏هاي معنوي حيات را شامل مي‏شوند.

وي در تمامي آثار خود، ترحمي بي‏انتها نسبت به رنج‏ديدگان و عشقي لطيف نسبت به هم‏نوعان خويش ابراز مي‏كند و مي‏گويد: هر چه بيشتر درباره خوشبختي مي‏انديشيم، بيشتر به اتكاي آن بر خوشبختي ديگران پي مي‏بريم. موريس مترلينگ سرانجام در ششم مه 1949م در 87 سالگي بر اثر سكته قلبي در امريكا درگذشت.

 

 

منبع:راسخون

No tags for this post.