وقتی پای آموزش می لنگد

بدون شک آموزش را می توان به عنوان مبنای توسعه رفاه انسانی در نظر گرفت و در این میان بانک جهانی از طریق گزارش توسعه جهانی تلاش می کند به پرسشهای اساسی پاسخ دهد. اینکه آموزش چگونه می تواند روند توسعه را در تمامی ابعاد تسریع بخشد و همچنین اینکه اتخاذ سیاستهای ضعیف و نادرست تا چه حد بر تحقق اهداف از پیش تعریف شده آموزش تأثیر می گذارد از جمله این پرسشهاست.

بسیاری این نکته را به عنوان یک انتقاد اساسی مطرح می کنند که در بسیاری از نقاط جهان، دانش آموزان آموزشهای لازم و کاربردی در مدارس نمی بینند. در این میان پرسش دیگری مطرح می شود و آن اینکه آیا دانش آموزان دانش و مهارتهایی را کسب می کنند که اساسا در بهبود شرایط زندگی شان تأثیرگذار است و اگر چنین نیست چرا؟ کشورها چه کارهایی را می تواند برای ارتقای آموزش و کسب مهارتهای مختلف برای کودکان و جوانان انجام دهند؟

پاسخ به این پرسشها از هر زاویه ای مورد بحث و تبادل قرار گیرد یک نکته مثل روز روشن است و آن اینکه آموزش ابزاری قدرتمند و تأثیرگذار برای فقرزدایی و ارتقای شرایط زندگی است و از آن روشنتر اینکه تحقق چشم اندازها در این عرصه نیازمند اتخاذ سیاستهای بهتر و به کارگیری آنها در درون و خارج از سیستم آموزشی است.

عقیده بر این است که کسب آموزش، ایمن ترین و مطمئن ترین مسیر به سوی ریشه کن کردن فقر است. کشورهایی که شهروندانشان از سطح آموزشی بالاتری برخوردارند، زندگی سالم تری را تجربه کرده و در عین حال شهروندانی پویاتر دارند. گذشته از آن، آموزش را می توان به عنوان کلید اصلی از بین بردن شکاف جنسیتی و سایر شکافهای اجتماعی به شمار آورد.

اما واقعیتی دردناک نیز وجود دارد. آمارها نشان می دهد در برخی مناطق جهان دانش آموزان آموزشهایی را پشت سر می گذارند که کیفیت لازم را نداشته و عملا چیزی به عنوان سواد کاربردی فرانمی گیرند. به عنوان مثال در مالاوی و زامبیا، بیش از 80 درصد دانش آموزان در پایان دوره دوم آموزش توانایی خواندن حتی یک کلمه را هم ندارند.

مترجم : مهدی پیرگزی

منبع : بانک جهانی

No tags for this post.