مطالعه زندگی پرنده منقرض شده ای به نام دو دو

مطالعات جدید پژوهشگران در موزه تاریخ طبیعی لندن منجر به کشف اطلاعات جدیدی درباره نوعی پرنده منقرض شده به نام دو دو (dodo) شد. در این مطالعات نقشه چگونگی تکثیر و چرخه رشد این پرنده و نحوه زندگی وی ترسیم شد.

پرنده موسوم به دو دو با نام علمی Raphus cucullatus  در حقیقت نوعی کبوتر محسوب می شد که توانائی پرواز نداشته و در جزیره موریس زندگی می کرد. این پرنده در قرن 17 میلادی بر اثر شکار بی رویه توسط انسان و ظهور گونه های مهاجم در زیستگاه طبیعی خود از بین رفت. این پرنده به مدت یک قرن با انسان ها در جزیره موریس زندگی کرده و به دلیل کند بودن و عدم قابلیت پرواز، شکاری ایده آل محسوب می شد.

پرنده موسوم به دو دو با نام علمی Raphus cucullatus  در حقیقت نوعی کبوتر محسوب می شد که توانائی پرواز نداشته و در جزیره موریس زندگی می کرد. این پرنده در قرن 17 میلادی بر اثر شکار بی رویه توسط انسان و ظهور گونه های مهاجم در زیستگاه طبیعی خود از بین رفت. این پرنده به مدت یک قرن با انسان ها در جزیره موریس زندگی کرده و به دلیل کند بودن و عدم قابلیت پرواز، شکاری ایده آل محسوب می شد. متاسفانه مستندات و یادداشت های اندکی درباره این پرنده از آن روزگار باقی مانده است.

در مطالعات جدید انجام شده، پژوهشگران با آنالیز و تجزیه و تحلیل بقایای استخوانی باقی مانده از این جانور، اطلاعات جدیدی درباره وی به دست آوردند. بر این اساس مشخص شد نوع ماده این پرنده در ماه آگوست که مقارن با زمستان نیمکره جنوبی کره زمین محسوب می شود، جفتگیری کرده و اقدام به تخم گذاری می کرد و در ماه سپتامبر، جوجه های جدید به دنیا می آمدند.

دلفینی انگست (Delphine Angst) پژوهشگر و زیست شناس دانشگاه کیپ تاون و از اعضای این تیم تحقیقاتی در رابطه با یافته های فوق اعلام کرد: «این جوجه ها با سرعت زیادی رشد کرده و تا پایان تابستان در نیمکره جنوبی به بلوغ رسیده و قابلیت تکثیر و جفتگیری داشتند.»  

در این مطالعات همچنین مشخص شد دو دو های جوان در ماه مارچ پرهای خود را از دست داده و پرهای جدیدی در می آوردند. تا پایان ماه جولای، تمامی پرهای جدید این پرنده رشد کرده و فصل تولید مثل آغاز می شد.

پژوهشگران تخمین می زنند که این پرنده بین 10 تا 13 و نیم کیلوگرم وزن داشته است. این اطلاعات با تجزیه و تحلیل میکروسکوپی ساختار استخوانی دو دو به دست آمده است.

دلفینی انگست در این رابطه گفت: «تکنیک های بافت شناسی در دهه های گذشته شناخته شده و کاربرد داشتند اما به دلیل روش مخرب استفاده از آن ها، کاربرد این روش در مورد فسیل دو دو امکان نداشت.»

در این مطالعات پژوهشگران بیست و دو  قطعه استخوان متعلق به دو دو را از بیست و دو موزه مختلف در سراسر جهان مورد بررسی قرار دادند.

فاطمه کردی

منبع: upi /Science

No tags for this post.