فعال سازی دستگاه های هوشمند تنها با نگاه کردن به آن ها!
به گزارش سیناپرس به نقل از کلیک،ساعت های هوشمند هم خوانی بسیار خوبی با سیستم کنترل ردیابی چشم دارند و این در حالی است که برای جایگزینی کنترل لمسی استاندارد، راه های نوآورانه دیگری وجود دارند و سیستم ردیابی چشمی هنوز راه زیادی در پیش دارد. تحقیقات انجام شده در این دانشگاه ممکن است این روند را تسریع کند.
قبل از این که خود را غرق در رویا کنید باید گفت این تحقیق نشان می دهد که ردیابی چشمی هنوز برای استفاده تجاری آماده نیست و به همین خاطر آزمایشات نه به وسیله دوربین های تعبیه شده در داخل خود ساعت بلکه به وسیله ردیاب های چشمی تعبیه شده بر روی سر افراد انجام شده اند. اما این واقعیت ارزش این نمونه ها را کم نمی کند.
این تیم تحقیقاتی برای جستجو در فهرست تماس های از دست رفته، اعلان ها و برنامه پخش کننده موزیک، از سیستم کنترلیِ سفارشی سازی شده ای به نام «اوربیت» استفاده کرده و این اسم از آنجا نشات گرفته که اهداف به دور صفحه گرد ساعت می چرخند و برای فعال کردن یک ویژگی باید نگاه تان را به آن بدوزید. با دنبال کردن آیکون هایی که به آرامی به دور صفحه می چرخند، دقت بهبود یافته و روند کالیبراسیون ردیابی چشمی ساده شده است. برخلاف سیستم هایی که برای تعامل با یک هدف، ما را ملزم به خیره شدن به آن می کند، نگاه کردن به هدفی متحرک خطاها را کاهش می دهد.
اهدافی که برای سیستم اوربیت ساخته شده اند می توانند اندازه، سرعت و جهت متفاوتی داشته باشند و از این رو، طیف متفاوتی از گزینه های کنترلی را در اختیار کاربر قرار می دهد. باید گفت که این اهداف به سرعت حساس هستند، یعنی در سرعت خاصی درجه بالاتری از دقت را ارائه می دهند. استفاده از اندازه امکان مناسبی برای مشخص کردن اعلان های مهم فراهم می کند. این تیم به برنامه هایی که به توجه بیشتر نیاز داشتند آیکون چرخان بزرگتری اختصاص دادند که بدین ترتیب به کاربر ساعت این امکان را می دهد که با یک نگاه گذرا و حتی بدون باز کردن برنامه، اطلاعات بیشتری دریافت کند.
منحنی یادگیری
در نتایج این تحقیق آمده، افرادی که این وسیله را آزمایش کردند، به خاطر اشیای چرخان روی صفحه در ابتدا سردرگم شده و نحوه کار با این سیستم را به درستی متوجه نشدند که پس از کمی راهنمایی، مسائل برای شان روشن شد. ساعت هوشمند هنوز فناوری بسیار جدیدی به شمار می آید و اضافه کردن یک رابط ناآشنا و جدید به آن، ناگزیر باعث سردرگمی می شود. مشارکت کنندگان باید در استفاده از پنج آیکون متفاوت در حال چرخشِ برنامه پخش موزیک، شامل آیکون های پخش/توقف، صدا، تعویض آهنگ به جلو و عقب، به مهارت کافی می رسیدند و برای بازآفرینی شرایط واقعی استفاده از این ساعت، مشارکت کنندگان به هنگام استفاده از یک دوچرخه ثابت این آزمایش را انجام دادند. دقت متوسط این آزمایش ۸۳ درصد و خطای آن مثبت و منفی ۲٫۱ درصد بود.
ردیابی چشم در ساعت هوشمند برای استفاده بدون به کارگیری دست و در مواردی که امکان استفاده از دست یا انگشت برای کنترل دستگاه وجود ندارد منطقی است ولی به نظر نمی رسد برای استفاده های روزمره به اندازه کافی سریع باشد و بتواند به تنها روش تعامل فرد با ساعت تبدیل شود. به نظر می رسد که به عنوان یک سیستم کنترل کمکی، قابلیت تسریع امور را دارد.
البته زیاد هیجان زده نشوید چرا که برای آزمایش تمام و کمال آن باید صبر داشته باشید. آزمایشات دانشگاه همگی به وسیله ردیاب های چشمی بیسیم یا تعبیه شده بر روی سر و برای سیستم اوربیت و یا سیستم مشابه بودند که برای تبدیل شدن به یک موفقیت، لازم است داخل ساعت هوشمند یک دوربین ردیابی چشم تعبیه شود. البته این نوید را هم به شما می دهیم که تحقیقات شبیه به این ممکن است روند انجام این کار را سرعت بخشند.
