تاثیر مخرب آلودگی دریاها بر زندگی آبزیان
آلودگی های ناشی از فعالیت های معدنی موجب شده است تا برخی از مارهای دریایی تغییر رنگ داده و پوست بدنشان به رنگ سیاه تغییر پیدا کند. به گفته پژوهشگران این نخستین نشانه های ناشی از تغییر رنگ صنعتی یا industrial melanism در بین گونه ها و جانوران دریایی است.
پیش از این نیز مطالعات دانشمندان منجر به شناسائی برخی تغییرات در بین جانوران دریایی و به ویژه بی مهرگان طی انقلاب صنعتی انگلستان شده بود. در همین رابطه ریک شاین (Rick Shine ) پژوهشگر دانشگاه سیدنی اعلام کرد: «نمونه های تغییر رنگ ناشی از آلودگی های صنعتی در بین مهره داران بسیار نادر است اما مارماهی های منطقه هند و اقیانوسیه نمونه ای جالب و منحصر به فرد در این حوزه محسوب می شود.»
مارماهی دریائی کله لاکپشتی که با نام Emydocephalus annulatus نیز شناخته می شود به صورت گسترده ای در آب های استوائی مجاور استرالیا دیده می شود. به طور معمول این جانور دارای بدنی راه راه به رنگ سیاه و سفید است اما مطالعات جدید پژوهشگران نشان می دهد که برخی از نمونه های مارماهی دریایی ساکن در آب های آلوده در نزدیکی جزایر فرانسوی نیو کالدونیا واقع در شمال شرقی شهر بریسبن استرالیا در مواجهه با این آلودگی ها تغییر رنگ داده و کلا سیاه شده اند.
مارماهی دریائی کله لاکپشتی که با نام Emydocephalus annulatus نیز شناخته می شود به صورت گسترده ای در آب های استوائی مجاور استرالیا دیده می شود. به طور معمول این جانور دارای بدنی راه راه به رنگ سیاه و سفید است اما مطالعات جدید پژوهشگران نشان می دهد که برخی از نمونه های مارماهی دریایی ساکن در آب های آلوده در نزدیکی جزایر فرانسوی نیو کالدونیا واقع در شمال شرقی شهر بریسبن استرالیا در مواجهه با این آلودگی ها تغییر رنگ داده و کلا سیاه شده اند.
پژوهشگران در بررسی های انجام شده خود دریافتند که احتمالا آلودگی هایی از قبیل آرسنیک و سرب سبب ایجاد تغییر رنگ و تیره شدن پوست جانوران شده و این موضوع می تواند توجیه کننده دلیل سیاه شدن پوست بدن این مارماهی های دریایی باشد. برای بررسی دقیق تر این موضوع؛ دانشمندان اقدام به نمونه برداری و آنالیز پوست طبیعی مارماهی ها در مناطق آب های صنعتی و غیر صنعتی کردند. به طور طبیعی مارماهی های دریایی در طول سال چندین بار پوست اندازی می کنند.
ریک شاین و تیم همکاران وی در مطالعات فوق اقدام به مطالعه 17 بخش مجزا در آب های این منطقه کرده و 13 نشانه و آلودگی از جمله کبالت، منگنز، سرب، روی و نیکل را مورد بررسی قرار داده و دریافتند این مواد در پوست مار ماهی های مناطق مجاور شهری بیشتر است و این ماهی ها دارای پوستی تیره تر هستند. از سوی دیگر وجود این مواد صنعتی و سمی در محیط زیست دریائی می تواند مشکلات بهداشتی متعددی برای ساکنان این مناطق ایجاد کند. موضوع جالب توجه در این میان، نوع واکنش مارماهی های دریایی است که مارماهی های تغییر رنگ داده نسبت به همتایان عادی خود دو برابر بیشتر اقدام به پوست اندازی می کنند. این موضوع احتمالا نشان می دهد که این مارماهی ها به نوعی با محیط سمی اطراف خود تطبیق پیدا کرده و به این ترتیب بدن خود را در برابر این آلودگی ها مصون نگه می دارند. این مارماهی ها علاوه بر حضور در آب های آلوده، مقادیری مواد سمی نیز از طریق خوردن شکارهای مختلف دریافت می کنند. ماهی هایی مانند گوبی ها، سنجاقک ماهی ها و …. از اصلی ترین مواد غذائی تشکیل دهنده رژیم غذائی مارماهی های دریایی به شمار می روند که عموما در آب های کم عمق زندگی کرده و خود دچار آلودگی های فراوانی هستند.
این پژوهشگر از موضوع فوق به عنوان زنگ خطری جدی در حیات اقیانوس ها یاد کرده و می گوید: «پژوهش های ما نشان می دهد که مارماهی های دریایی برای تطبیق پذیری با شرایط بحرانی محیط زیست خود به طور سریعی تکامل یافته و با چالش های پیرامون خود مواجه شده اند. من به طور جدی اعتقاد دارم که باید در این عقیده که از اقیانوس ها به عنوان زباله دانی استفاده می کنیم، تجدید نظر شود.»
احسان محمدحسینی
منبع: newscientist
No tags for this post.
