چرا دستمان به بیگانگان فضایی نمی رسد؟

کهکشان راه شیری به تنهایی بین 100 تا 400 میلیارد ستاره را در خود جای داده که هر یکی از آنها سیاراتی را به دور خود دارند. تخمین زده می شود حداقل دو تریلیون کهکشان نظیر کهکشان راه شیری در عالم قابل رؤیت وجود داشته باشد که هر یک پذیرای تریلیونها سیاره در حالگردش به دور میلیاردها ستاره هستند.

این اعداد و ارقام اگرچه تاحدی گیج کننده هستند اما حداقل یک نکته درباره آنها روشن است: اگر به فرض اینکه وجود حیات در جایی خارج از زمین امری بسیار نادر و غیرعادی باشد اما وقتی به این همه ستاره و انبوه سیارات نگاه می کنیم این نکته به ذهن خطور می کند که اصولا نباید به احتمال وجود حیات بیگانه در نقطه ای از عالم فکر کنیم؟

بر اساس یک معادله بسیار ساده، اگر به فرض آنکه یک دهم درصد سیارات کهکشان راه شیری قابل سکونت باشند، با حدود یک میلیون سیاره روبرو خواهیم بود که می توان وجود حیات بر روی آنها را متصور شد.

این اعداد انریکو فرمی فیزیکدان برنده جایزه نوبل  را بر آن داشت تا این پرسش تاریخی را مطرح کند: آنها (بیگانگان) کجا هستند؟

به این پرسش به عنوان پارادوکس فرمی هم گفته می شود و هر پاسخی که برای آن ارایه شود می تواند برای بشریت و آینده آن مهم باشد.

مفهوم نظریه «فیلتر بزرگ» بخشی از این پرسش را پاسخ می شود. این نظریه می گوید که حیات هوشمند پیش از آنکه فرصت گریز از مرزهای سیاره اش را داشته باشد به سدی تحت عنوان دیوار بزرگ برخورد می کند.

به بیان بهتر می توان اینگونه گفت که سیاراتی نظیر ما برای آنکه بتوانند با دنیای دیگری ارتباط برقرار کنند باید به سطحی فراتر ارتقا پیدا کنند.

در این مسیر موانع زیادی وجود دارد. تغییرات جوی از آن جمله است که بسیاری تردید دارند این فاکتور به ما این امکان ادامه تلاش و عبور از این دیوار را بدهد.

برخی دانشمندان معتقدند تغییرات جوی بخش قابل توجهی از حیات را در زمین نابود می کند آن هم تا پیش از اینکه بتوانیم با دنیاهای دیگر ارتباط برقرار کنیم.

مترجم : مهدی پیرگزی

منبع : sciencealert

No tags for this post.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا