چگونه خودپردازها، دنیا را تغییر دادند

در تاریخ 27 ژوئن 1967 میلادی (6 خرداد 1346) نخستین دستگاه خودپرداز (ATM) در شعبه انفیلد بانک بارکلیز در لندن راه اندازی شد.

تب راه اندازی دستگاه خودپرداز (Automated Teller Machine) به سرعت در نقاط مختلف جهان فراگیر شد. دستگاه های خودپرداز از طریق این دستگاه ها، امکان تسهیل در انجام خرید، در اختیار داشتن پول نقد در ایام تعطیل، و انجام خدمات بانکی مختلف در هر کجا و هر زمان برای مشتریان فراهم شد.

زیرساخت ها، سیستم ها و دانشی که دستگاه های خودپرداز ایجاد کردند، بانکداران را قادر به ارائه خدمات جدیدتر به مشتریان از جمله پایانه های فروش، بانکداری تلفنی و اینترنتی کرد.

نیم قرن قبل، هنگامی که "صندوقداران رباتیک" راه اندازی شدند، توجه رسانه ها را بشدت به خود جلب کردند. بانک ها به مشتریان خود وعده دادند که دستگاه های خودپرداز، آنها را از محدودیت های ساعت کاری و انجام کارهای بانکی در یک شعبه مشخص خلاص می کند.

اما مشتریان باید شیوه استفاده از دستگاه های خودپرداز را یاد می گرفتند تا بتوانند با استفاده از کارت بانکی و رمز (PIN)، به تنهایی عملیات بانکی خود را انجام دهند. شاید انجام این کار امروزه بسیار عادی به نظر برسد، اما در زمان ظهور دستگاه های ATM، بسیاری از مردم هیچ وقت با دستگاه های الکترونیک پیشرفته سروکار نداشتند.

(تصویر: Lloyds Banking Group)

باوجود تقاضای بالا برای بهره مندی از این خدمت، تنها مشتریان "با اعتبار بهتر" می توانستند از خدمات ATM بهره مند شوند.

دستگاه های اولیه نیز بسیار سنگین، ناامن و غیرقابل اطمینان بودند.برخلاف دستگاه های خودپرداز امروزی، خودپردازهای اولیه تنها یک کار را می توانستند انجام دهند: تحویل مقدار مشخص پول با استفاده از توکن کاغذی (paper token) یا کارت پلاستیکی سفارشی که توسط شعبه در ساعات کاری صادر شده بود.

در قبال پرداخت مبلغ مشخص، توکن کاغذی توسط دستگاه ضبط می شد و کارمندان بانک براساس هر توکن، از حساب مشتریان مبالغ را کسر می کردند. کارت های بانکی نیز پس از کسر مبلغ از حساب مشتری، به آدرس منزل وی پست می شدند.

سال ها زمان برد تا بانک ها، استانداردهای عمومی این حوزه را پذیرفته و خدمات 24 ساعته در طول 7 روز هفته را به مشتریان خود ارائه کنند.

جهانی شدن

تا سال 1970 کمتر از 1500 دستگاه خودپرداز در جهان وجود داشتند که اغلب در اروپا، آمریکای شمالی و ژاپن بودند. تعداد ATMs در سال 1980 به 40 هزار و در سال 2000 به یک میلیون دستگاه افزایش یافت.

درحال حاضر بیش از 3.5 میلیون دستگاه خودپرداز در سطح جهان وجود دارند و انتظار می رود که این تعداد تا سال 2020 به بیش از 4 میلیون دستگاه برسد. پیش بینی می شودکه بیشترین تقاضا در این بخش مربوط به چین، هند و کشورهای خاورمیانه باشد.

محبوبیت و کاربردی شدن دستگاه های خودپرداز با اضافه شدن خدمات جدید از جمله انتقال وجه و پرداخت صورتحساب بیشتر شد. طی چند دهه گذشته، بخش قابل توجهی از مردم از سیستم نقل و انتقال نقدی پول به سمت بانکداری الکترونیکی و مجازی تغییر مسیر دادند.

بانک های آینده

ارائه خدمات بانکی در طی 24 ساعت شبانه روز و هفت روز هفته (7/24) به سرعت درحال گسترش است. بسیاری از خدمات بانکی بر روی گوشی تلفن همراه  از طریق تلفن بانک / بانکداری اینترنتی قابل انجام است.

در عین حال، برخی از دستگاه های خودپرداز در کشورهایی مانند ژاپن و لهستان به فناوری بیومتریک مجهز شده اند که نیاز به استفاده از کارت بانکی و رمز عبور برای دسترسی به حساب را برطرف می کند. دستگاه از طریق اسکن اثرانگشت، عنبیه، یا بررسی صدا، اطلاعات را با نمونه ذخیره شده مقایسه کرده و درصورت تطبیق، دسترسی به حساب را امکانپذیر می کند.

 

 

مترجم: معصومه سوهانی

منبع: sciencealert

No tags for this post.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا