جوش غرور دارید؟ وزن کم کنید!

آکنه که از آن با نام های «رخ جوش» یا «جوش غرور جوانی» هم یاد می شود، از جمله شایع ترین بیماری‌های پوستی است که اغلب همزمان با بلوغ در افراد بروز می نماید.

برخی گمانه زنی های علمی از وجود رابطه بین وزن افراد و ایجاد این بیماری حکایت دارند. لذا برای بررسی علمی این رابطه، محققینی از دانشگاه علوم پزشکی همدان پژوهشی را انجام داده اند که در آن ارتباط بین میزان چاقی و بروز و شدت بیماری آکنه مورد مداقه قرار گرفته است. در این رابطه، از شاخص توده بدنی یا BMI به عنوان یک شاخص قابل محاسبه مهم در تحقیقات جهت تحلیل آماری مناسب‌تر استفاده شده است.

آکنه که از آن با نام های «رخ جوش» یا «جوش غرور جوانی» هم یاد می شود، از جمله شایع ترین بیماری‌های پوستی است که اغلب همزمان با بلوغ در افراد بروز می نماید.

پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی همدان برای انجام پژوهش خود از مشارکت 220 مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان فرشچیان این شهر که همگی زن بودند، استفاده نموده اند. نصف این افراد دچار آکنه بوده و نصف دیگر مشکلی از این بابت نداشته اند و داده های اخذشده از آن ها به عنوان شاهد آزمایش مورد استفاده واقع شده است.

یافته های این پژوهش که از مقایسه بین 110 فرد بیمار با 110 فرد سالم به دست آمده، نشان می دهد که ارتباط معنادار و قابل توجهی بین میزان BMI افراد با ابتلای آن ها به آکنه وجود دارد. به عبارت دیگر به نظر می رسد هرچه افراد از تناسب اندام کمتری برخوردار بوده و چاق تر باشند، احتمال ابتلای آن ها به جوش غرور یا آکنه بیشتر است.

در این تحقیق، بین شاخص توده بدنی و شدت بیماری آکنه ارتباط مستقیمی مشاهده نشد و این بدان معنا است که هرچند چاقی می تواند باعث آکنه شود، چاقتر بودن به معنای بروز آکنه با شدت بیشتر نیست.

بنا بر اشاره مجریان این پژوهش، نتایج این مطالعه نشان می دهد که آکنه و BMI با هم مرتبط هستند و شناسایی و درمان چنین بیمارانی از طریق بررسی چاقی آن ها ضرورت دارد. بر این اساس، کنترل چاقی و سندرم متابولیک می تواند به روند درمان بیماری آکنه کمک نماید.

قابل ذکر است یافته های پژوهش فوق به صورت مقاله ای علمی پژوهشی در «مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی همدان» به چاپ رسیده است.

 

گزارش: محمدرضا دلفیه

منبع: یزدانفر، آ. و همکاران. 1396. بررسی ارتباط شدت آکنه با BMI در زنان. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی همدان، 24(1): 31-26.

No tags for this post.