بازسازی دایناسوری به شکل شیاطین

در افسانه های باستانی؛ زول نام شخصیت منفی یکی از شیاطین و نگهبانان دروازه های جهنم است که دانشمندان از این شخصیت برای نامگذاری یک نوع از دایناسورها استفاده کرده اند. این دایناسور با ظاهر ترسناک خود از سوی دیرینه شناسان با نام Zuul crurivastator   نامگذاری شده است. بقایای فسیل این دایناسور 75 میلیون ساله در سال 2014 میلادی در منطقه مونتانا در ایالات متحده امریکا کشف شده است که دارای بدنی بزرگ در ابعاد یک تانک بوده و دمی خاردار داشته و صورت وی بی شباهت با شخصیت داستانی زول که بر مبنای آن فیلمی سینمائی نیز ساخته شده است، نبود.

بقایای فسیل این دایناسور 75 میلیون ساله در سال 2014 میلادی در منطقه مونتانا در ایالات متحده امریکا کشف شده است که دارای بدنی بزرگ در ابعاد یک تانک بوده و دمی خاردار داشته و صورت وی بی شباهت با شخصیت داستانی شیطانی باستانی به نام زول که بر مبنای آن فیلمی سینمائی نیز ساخته شده است، نیست.

این دایناسور را می توان کامل ترین فسیل کشف شده از خانواده ankylosaur دانست که در گروه دایناسورهای زره دار طبقه بندی می شوند.  فسیل های این دایناسور عموما در مناطق آمریکای شمالی کشف شده و شرح کامل مطالعات انجام شده روی آن در مجله تخصصی Royal Society Open Science  که در تاریخ 10 می سال جاری منتشر شد؛ ارائه شده است.

ویکتوریا آربور دیرینه شناس موزه سلطنتی اونتاریو در شهر تورنتوی کانا در این رابطه گفت:« این فسیل شامل جمجمه کاملا سالم و زائده های دم جانور فوق بوده و برخی از اندام و بافت های نرم حیوان نیز در این محوطه به دست آمده است. این بقایا به خوبی می تواند تصوری دقیق از ظاهر جانور ارائه کند.»

بر اساس مطالعه این فسیل مشخص شد که این دایناسور (Z. crurivastator) در تمام بخش های دم خود دارای زائده های خاردار بوده و این زائده ها تنها در بخش گرز مانند دم وجود نداشتند. این موضوع نشان می دهد که دم این حیوان اسلحه ای کشنده بوده و کاربرد آن  بسیار فراتر از یک گرز خاردار است. این دم یک سلاح مهیب محسوب شده و نام انتخاب شده برای این خانواده از دایناسورها یعنی crurivastator  نیز در زبان لاتین به معنی نابودگر سریع است.

ویکوتوریا آربور همچنین در مطالعات خود یک نمونه ساخته شده بر اساس محاسبات ریاضی ارائه کرده بود که بر اساس آن مشخص می شد  ankylosaurs دم خود را به طرفین تاب داده و به دشمنان خود ضربه می زده است. این ضربات بسیار مهیب بوده و برای درم هم شکستن و آسیب رساندن به هر رقیبی کفایت می کرده است. البته با وجود این دم خطرناک و زره موجود در بدن جانور، این دایناسورها در گروه دایناسورهای گیاهخوار دسته بندی شده و دم وی برای مبارزه با شکارچیان گوشتخوار کاربرد داشته است.

آربور و دیوید اوانس دیگر پژوهشگر موزه سلطنتی اونتاریو؛ در حال انجام مقدمات بررسی قطعات صفحه مانند باقی مانده از دم دایناسور فوق که دارای صفحات استخوانی است؛ هستند. در این مطالعات همچنین سایر جزئیات موجود در فسیل نیز بررسی و ثبت می شوند که به طور عادی در نمونه های این جانور منقرض شده، مطالعه نشده است. آثار منحصر به فرد بافت های نرم بدن این دایناسور نیز به دانشمندان اجازه بررسی نوع پروتئین های موجود در بدن دایناسورها را داده و بر پایه آن می توان دریافت که پروتیئن ها به عنوان یکی از اجزا مهم تشکیل دهنده حیات، از عصر دایناسورها تا کنون چه تغییراتی را پشت سر گذاشته اند.

منبع: sciencenews

ترجمه: احسان محمدحسینی

No tags for this post.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا