تعامل عاطفی دختران و پدران
نتایج یک مطالعه جدید نشان می دهد که مغز پدران در مواجه با رفتارهای فرزندان نوزاد و یا نوپا به جنسیت توجه کرده و در مواردی مانند واکنش های احساسی، غم، شادی، گفتگو و …. نسبت به دختران واکنش بیشتری نشان داده و وارد تعامل عاطفی می شود. به باور پژوهشگران، این موضوع احتمالا به دلیل پیش فرض طبیعی مغز نسبت به پذیرش بیشتر احساسات از سوی دختران است.
پدرانی که دارای فرزند پسر هستند بیشتر به انجام بازی های خشن و فیزیکی مایل بوده و ارتباط کلامی ایجاد شده با فرزند پسر بسیار کمتر از دختران است. از سوی دیگر پدران در مواجه با دختران به میزان بیشتری از بیان تحلیلی و عاطفی استفاده می کنند که این موضوع می تواند منجر به موفقیت های آکادمیک کودکان در سنین بالاتر شود.
به گفته محققین، پدرانی که دارای فرزند پسر هستند بیشتر به انجام بازی های خشن و فیزیکی مایل بوده و ارتباط کلامی ایجاد شده با فرزند پسر بسیار کمتر از دختران است. از سوی دیگر پدران در مواجه با دختران به میزان بیشتری از بیان تحلیلی و عاطفی استفاده می کنند که این موضوع می تواند منجر به موفقیت های آکادمیک کودکان در سنین بالاتر شود.
در همین رابطه جنیفر ماسکارو سرپرست این تیم تحقیقاتی اعلام کرد: زمانی که یک فرزند با گریه چیزی از پدرش مطالبه می کند، اگر جنسیت فرزند دختر باشد، پدر میزان بیشتری واکنش و توجه نشان می دهد. این موضوع بسیار مهم است زیرا ضمیر ناخودآگاه انسان نقش مهمی در نحوه مواجه با فرزندان ایفا می کند.
پژوهشگران به منظور بررسی دقیق این موضوع؛ مغز پدران را در هنگام مواجه شدن با رفتارهای فرزندان مورد بررسی قرار داده و دریافتند نوع واکنش مغز افراد در مواجه با پسران و دختران کاملا متفاوت است. البته در این پژوهش مشخص نشده است که آیا این موضوع ریشه در ژنتیک انسان داشته یا یک نوع واکنش ناشی از تکامل است که بر پایه آن واکنش ها و هنجارهای اجتماعی پدران در مواجه با جنسیت فرزند متفاوت نمود پیدا می کند.
باید توجه داشت که در روش های پرسش و پاسخ و مبتنی بر مطالعات آزمایشگاهی که در آن از والدین درباره موضوعی خاص پرسش می شود؛ پاسخ ها چندان با واقعیت منطبق نیستند زیرا افراد در این مواقع عموما به جای اظهار واقعی رفتارهای خود، به بیان مواردی که در ذهن به عنوان ایده آل دارند پرداخته و در نتیجه پاسخ ها منطبق با واقعیات نیستند. پژوهشگران این پروژه مطالعاتی در دانشگاه های اموری و آریزونا برای اجتناب از این موضوع، مطالعات خود را در محیط های واقعی زندگی انجام داده و رفتارهای 52 پدر که شامل 30 فرزند دختر و 22 فرزند پسر می شد را در محیط زندگی مورد بررسی قراردادند. در این طرح؛ یک دوربین ویژه در کمربند آن ها به مدت یک هفته نصب شده بود. اگرچه برخی از این والدین دارای تعداد فرزندانی بیش از یک مورد بودند اما پژوهشگران در هر مورد منحصر به فرد، به بررسی نوع ارتباط پدر و یکی از فرزندان پرداختند.
در ادامه این مطالعات از پدران شرکت کننده درخواست شد تا تصاویر یک دختربچه غریبه، یک پسربچه غریبه و سپس تصویر فرزند خود را در حالات شاد، غمگین و عادی مشاهده کنند و در همین زمان از فعالیت مغز آن ها توسط دستگاه ام آر آی تصویربرداری میشد. نتایج این مطالعه نشان دهنده واکنش فوق العاده مغز پدران به تصاویر دخترانشان به ویژه در هنگام مواجهه با لحظات شاد آن ها بود. این عکس العمل مغزی در پدرانی که دارای فرزند پسر بودند به مراتب کمتر مشاهده شد.
جنیفر ماسکارو در توضیح این موضوع گفت: پدران تلاش می کنند تا برای فرزندان خود بهترین کارها را انجام دهند. تلاش آن ها کمک به موفقیت فرزندانشان است و ما در این مطالعات راه هایی که ضمیر ناخودآگاه و مغز انسان برای حل این مساله انتخاب می کند را بررسی و مطالعه کرده و دریافتیم نوع جنسیت فرزند در نحوه مواجه و واکنش مغزی پدران تاثیر دارد.
شرح کامل این پژوهش و نتایج به دست آمده از آن در آخرین شماره ژورنال تخصصی انجمن روانشناسی آمریکا با عنوان journal Behavioral Neuroscience منتشر شده و در اختیار پژوهشگران قرار دارد.
منبع: sciencedaily
ترجمه: احسان محمدحسینی
No tags for this post.
