ساختار مغزی تک فرزندها با هم سن و سالان آنها تفاوت دارد
به گزارش سیناپرس از ایرنا از پایگاه اینترنتی ساینس الرت، این مطالعه جدید با مقایسه اسکن های مغزی تک فرزندان با کودکانی که با خواهر یا برادر خود بزرگ شده بودند، تفاوت های قابل توجهی را در حجم ماده خاکستری آنها نشان داد.
محققان این یافته را اولین مدرک عصبی شناختی در این حوزه می دانند که تغییرات در ساختار مغزی را با رفتارهای متفاوت ارتباط می دهد.
باور رایج در مورد تک فرزندان این است که بزرگ شدن بدون خواهر یا برادر بر رفتار و صفات شخصیتی فرد تاثیر می گذارد و این فرزندان را خودخواه می سازد ؛ همچنین این افراد کمتر احتمال دارد که با هم سن و سالان خود معاشرت کنند.
محققان دانشگاه ساوت وسترن برای بررسی این موضوع که آیا تک فرزندان تفاوت های عصبی با کودکانی دارند که با خواهر یا برادر خود بزرگ شده بودند، 303 دانشجوی چینی را که به کالج (پیش دانشگاهی ) می رفتند، مطالعه کردند.
تقریبا نیمی از افراد شرکت کننده در این مطالعه تک فرزند و نیم دیگر دارای خواهر یا برادر بودند. این افراد تحت آزمایش های شناختی قرار گرفتند که برای اندازه گیری هوش، خلاقیت و شخصیت طراحی شده بود؛ همچنین محققان از مغز این افراد با استفاده از دستگاه های ام.آر.ای اسکن گرفتند.
نتایج این مطالعه تفاوتی را در زمینه هوش این دو گروه نشان نداد، اما مشخص کرد که تک فرزندان انعطاف بیشتر در تفکر خود داشتند.
در عین حال آزمایش ها از توافق پذیری کمتر تک فرزندها نیز حکایت داشت. توافق پذیری یکی از پنج عامل شخصیتی است که در این آزمایش به همراه چهار عامل دیگر یعنی برون گرایی، مسئولیت پذیری، روان نژندگرایی و پذیرش تجربه های جدید اندازه گیری شد.
اما مهمتر از داده های رفتاری که محور تمرکز بسیاری از مطالعات بوده اند، این بوذ که نتایج مقایسه اسکن های ام.آر.آی مغز افراد مورد مطالعه، تفاوت های عصبی شناختی را در حجم ماده خاکستری آنها نشان داد.
این نتایج به طور خاص نشان داد که تک فرزندها حجم شکنج فوق حاشیه‌ای (supramarginal gyrus) بیشتری داشتند؛ شکنج فوق حاشیه‌ای بخشی از لوب آهیانه است که تصور می شود با زبان، ادراک زبان و پردازش ارتباط داشته باشد و در این مطالعه با انعطاف پذیری بیشتر تک فرزندان ارتباط داشت.
اما برعکس، حجم سایر قسمت های مغز از جمله قشر جلوی پیشانی میانی (Medial Prefrontal Cortex) در تک فرزندان کمتر بود که محققان آن را با توافق پذیری کمتر آنها ارتباط دادند؛ قشر جلوی پیشانی میانی با تنظیم هیجان، مانند شخصیت و رفتارهای اجتماعی ارتباط دارد.
محققان علت قاطعی در مورد چرایی این تفاوت ها در تک فرزندان ارائه نمی دهند اما حدس می زنند که والدین احتمالا با اختصاص وقت بیشتر به تنها فرزند خود، موجب تقویت خلاقیت آنها می شوند و انتظارات بیشتری از آنها دارند؛ و توافق پذیری کمتر تک فرزندان هم می تواند ناشی از توجه زیاد اعضای خانواده به آنها، مشارکت کمتر آنها در گروه های اجتماعی خارجی و تمرکز بیشتر بر فعالیت های انفرادی حین پرورش باشد.
