50 درجه سانتیگراد، دمای درون سلول

سلول‌های ما برای تولید انرژی به طورموثری غذا را با اکسیژن ترکیب کرده یا اصطلاحا می‌سوزانند. البته بر خلاف آتش این یک فرآیند کنترل شده شامل چندین گام است، اما در همین حالت هم حرارت زیادی تولید می‌کند. به دلیل فرآیندی که تنفس نامیده می‌شود و درون ساختارهای کوچکی درون سلول به نام میتوکندری رخ می‌دهد، اندازه گیری دقیق میزان داغ شدن آن‌ها غیر ممکن بود. با این حال در چند سال گذشته چند تیم تحقیقاتی در گوشه و کنار جهان رنگ‌هایی ساختند که با تغییر حرارات خاصیت فلورسنت پیدا می‌کنند. « پیر راستین» از INSERM در فرانسه و همکارانش حالا از یکی از این رنگ‌ها که توسطمحققان سنگاپوری توسعه یافته برای اندازه‌گیری دمای میتوکندری سلول‌های کلیه و پوست در دمای 38 درجه استفاده کردند. آن‌ها دریافتند که میتوکندری حداقل دمایی بین 6 تا 10 درجه بیشتر از بقیه سلول دارد.

حرارت داغ

در حالی‌که مطالعه راستین نخستین تلاش برای فهم درجه حرارات میتوکندری بود، گروه دیگری ممکن است آن‌ها را شکست داده باشند. نتایج یک مقاله منتشر شده توسط یک تیم ژاپنی که از یک رنگ حساس به حرارت دیگر استفاده کرده‌اند، به طورمختصر نشان می‌دهد میتوکندری در سلول‌های سرطانی هم 6 تا 9 درجه از بقیه سلول گرم‌تر است. وقتی به این یافته فکر می‌کنم منطقی به نظر می‌رسد. این را بیوشیمی‌دان «نیک لین» از دانشگاه کالج لندن  ونویسنده کتابی درباره میتوکندری می‌گوید:« میتوکندری منبع اصلی حرارت و انرژی بدن هستند وباید داغ‌تر از بقیه بدن باشند». او ادامه می‌دهد:« امامن تا به حال به این موضوع فکر نکرده بودم». تیم راستین می‌نویسند؛«اگر میتوکندری در پستانداران وبه طور فرضی پرندگان فرگشت یافته باشد تا دمای بالاتری تولید کند، آن‌وقت زیست‌شناسان باید بسیاری از آزمایش‌های قبلی را که با فرض دمای یکسان میتوکندری و سلول انجام شده بود، را دوباره تکرار کنند».

میتوکندری در گیاهان و حیوانات خونسرد، به طور فرضی در دمای بسیار پایین‌تری کار می‌کند، اما این هم فرضی است که حالا باید دوباره بررسی شود. به دلیل این‌که میتوکندری نیروی سلول را تامین می‌کند، مشکلات ارثی میتوکندری میتواند باعث مشکلاتی در همه عمر و یا حتی مرگ شود.

در باره منشاء میتوکندری درسلول موجودات یوکاریوتی دو نظریه وجود دارد که پرطرفدارترینش می‌گوید؛ در گذشته بسیار دور، جو زمین فاقد اکسیژن بوده و جاندارانی که در آن زمان می‌زیسته‌اند بی‌هوازی بودند. با گذشت زمان و ضمن واکنشهای شیمیایی، جو زمین دارای اکسیژن شده و به تدریج جانداران آن زمان و بویژه پروکاریوتها به علت ساختمان ساده خود، هوازی شده‌اند؛ بنابراین بعضی از بکتری‌ها توسط سلول‌های یوکاریتی بلعیده شدن وبدلیل وجود همزیستی بعضی از ان‌ها به کلروپلاست یا میتوکندری تبدیل شدن پس یعنی اجداد میتوکندری همان پروکاریوت‌ها یا باکتری‌ها بوده است

No tags for this post.