کشف کرم‌های عظیم و زنده کشتی

این کشف با تراشیدن دقیق یک لوله گچی انجام شده و دانشمندان توانستند، یک جرم سیاه و لجن مانند را از درون غلافش بیرون بکشند. این موجود نخستین نمونه زنده از کرم کشتی یا Kuphus polythalamia  است. طول این حیوان آن‌ را در جایگاه بزرگترین نمونه از دوکفه‌ای‌های زنده قرار می‌دهد، رده‌ای از موجودات آبزی که صدف و حلزون هم به آن تعلق دارند و به طور کلی شامل موجودات کوچک است.

تا آن‌جا که به کرم کشتی مربوط است این حیوان شهرتش را از راه نقب زدن و سوراخ کردن دیواره چوبی کشتی‌ها و تغذیه از این دیواره و همچنین کشتی‌ها و درخت‌های غرق شده و تغذیه از چوب آن‌ها به دست آورده است. همچنین این حیوان به دلیل فرو رفتن و ساختن خانه در لجن اقیانوس شناخته می‌شود. بر اساس نتایج تحقیقی که در Proceedings of the National Academy of Sciences  منتشر شده است؛ نگاهی به آثار تغذیه‌ای این حیوان نشان می‌دهد؛ این حیوان در مجموعه زیاد غذا نمی‌خورد و دفع نمی‌کند.

کرم کشتی غول پیکر از طریق دهانه که با V  مشخ شده تغذیه کرده و از طریق دو مجرا در ناحیه S دفع می کند.

میکروب‌های چوب‌خوار در کف دریا سولفید هیدروژن پس می‌دهند، ملکولی که عامل ایجاد بوی بد تخم مرغ گندیده است. اما گروه متفاوتی از میکروب‌ها که درون آبشش این حیوان زندگی می‌کنند، از این سولفید هیدروژن به عنوان منبع انرژی استفاده کرده و با ساختن ملکول‌های کربن به پیایی حیات میزبانشان کمک می‌کنند. محققان می‌گویند که این تغییر از خوردن چوب به استفاده از سولفید هیدروژن ممکن است به روشن‌تر کردن فرگشت حیوانات عمق دریا مثل صدف‌ها و کرم‌های غول پیکر کف دریا که از سولفید هیدروژن شکاف‌هایی گرمایی کف دریا استفاده می‌کنند، کمک کند. در ادامه بررسی‌ها محققان موفق به کشف چهار نمونه زنده دیگر از این حیوان شدند.

این حیوانات به طور کلی باعث ایجاد نگرانی‌هایی در مورد سلامت کشتی‌ها شده‌اند و با سوراخ کردن دیواره آن‌ها باعث دردسر می‌شوند. اما این نمونه کشف شده نه تنها به دلیل ابعادش، بلکه به دلیل شیوه تغذیه‌اش دارای اهمیت است. این‌که این موجود با داشتن باکتری‌های در آب شش‌هایش می‌تواند از لجن اقیانوس تغذیه کند، چیزی است که سازوکارش به دقت مشخص نشده بود. این کشف در همراهی تیمی از محققان آمریکایی و فیلپینی انجام شده است و این منطقه به دلیل وجود تعداد زیادی غلاف خالی برای حفاری انتخاب شده بود. 

علی رنجبران

No tags for this post.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا