امکان ساخت کیت تشخیص طبی برای شناسایی ایبولا
محققان دانشگاه آلبانی موفق به ارائه آزمونی شدند که با استفاده از آن می‌توان ویروس ایبولا را در یک نمونه ادرار شناسایی کرد. این روش بسیار سریع‌تر و کاراتر از روش‌های رایج انجام می‌شود.
محمت ییگیت، رهبر این تیم تحقیقاتی، از نانوذرات برای طراحی این تست استفاده کرده است به طوری که در صورت وجود ویروس در ادرار، رنگ نمونه قرمز شده و اگر نمونه فاقد ویروس باشد، نمونه به رنگ بنفش در می‌آید.
زیست‌نشانگرهای ویژه ایبولا در ادرار یافت می‌شود و نانوذرات طلای عامل‌دار که گروه‌های گیرنده DNA این زیست‌نشانگرها روی آن قرار دارد، می‌تواند به این ترکیبات متصل شود. با این کار یک واکنش زنجیره‌ای اتفاق می‌افتد.
ییگیت می‌گوید: «این واکنش زنجیره‌ای موجب تغییر رنگ نمونه به قرمز می‌شود. در صورتی که زیست‌نشانگرهای ایبولا در محیط حضور نداشته باشند، واکنشی اتفاق نمی‌افتد و رنگ محلول به بنفش تبدیل می‌شود.»
این روش بسیار ساده بوده و در زمان بسیار کمی می‌تواند حضور ایبولا را تشخیص دهد. برای تایید این روش، محققان از طیف‌سنجی جذبی استفاده کرده تا نور جذب شده توسط نمونه آلوده را در طول موج‌های مشخصی اندازه‌گیری کنند.
این گروه 25 نمونه ادرار که دارای 4 زیست‌نشانگر بود را مورد آزمایش قرار دادند. این روش با موفقیت، حضور عوامل بیماری‌زا را در 24 نمونه شناسایی کرد. در این روش تنها یک پنجاهم از یک میلی‌لیتر نمونه ادرار برای آزمایش نیاز است.
این روش 4 تا 5 ساعت زمان نیاز دارد در حالی که روش استاندارد تشخیص ایبولا چند روز زمان نیاز دارد. روش‌های رایج بسیار گرانقیت هستند در حالی این که روش ارزان است. همچنین در روش استاندارد نیاز به زیرساخت‌های توالی‌سنجی دارد که در همه جا یافت نمی‌شود.
محققان در این روش از خواص فیزیکی منحصر به فرد نانوذرات طلا استفاده کردند به طوری که آنها را به گونه‌ای برنامه‌ریزی کردند که بتواند ویروس ایبولا را شناسایی کند.
این روش برای کشورهایی که امکانات و زیرساخت‌های محدودی دارند بسیار مناسب است. محققان امیدوارند که در آینده این روش تبدیل به یک کیت تشخیصی شود تا به سادگی قابل حمل بوده و در هر جایی بتوان آن را استفاده کرد.
محمت ییگیت، رهبر این تیم تحقیقاتی، از نانوذرات برای طراحی این تست استفاده کرده است به طوری که در صورت وجود ویروس در ادرار، رنگ نمونه قرمز شده و اگر نمونه فاقد ویروس باشد، نمونه به رنگ بنفش در می‌آید.
زیست‌نشانگرهای ویژه ایبولا در ادرار یافت می‌شود و نانوذرات طلای عامل‌دار که گروه‌های گیرنده DNA این زیست‌نشانگرها روی آن قرار دارد، می‌تواند به این ترکیبات متصل شود. با این کار یک واکنش زنجیره‌ای اتفاق می‌افتد.
ییگیت می‌گوید: «این واکنش زنجیره‌ای موجب تغییر رنگ نمونه به قرمز می‌شود. در صورتی که زیست‌نشانگرهای ایبولا در محیط حضور نداشته باشند، واکنشی اتفاق نمی‌افتد و رنگ محلول به بنفش تبدیل می‌شود.»
این روش بسیار ساده بوده و در زمان بسیار کمی می‌تواند حضور ایبولا را تشخیص دهد. برای تایید این روش، محققان از طیف‌سنجی جذبی استفاده کرده تا نور جذب شده توسط نمونه آلوده را در طول موج‌های مشخصی اندازه‌گیری کنند.
این گروه 25 نمونه ادرار که دارای 4 زیست‌نشانگر بود را مورد آزمایش قرار دادند. این روش با موفقیت، حضور عوامل بیماری‌زا را در 24 نمونه شناسایی کرد. در این روش تنها یک پنجاهم از یک میلی‌لیتر نمونه ادرار برای آزمایش نیاز است.
این روش 4 تا 5 ساعت زمان نیاز دارد در حالی که روش استاندارد تشخیص ایبولا چند روز زمان نیاز دارد. روش‌های رایج بسیار گرانقیت هستند در حالی این که روش ارزان است. همچنین در روش استاندارد نیاز به زیرساخت‌های توالی‌سنجی دارد که در همه جا یافت نمی‌شود.
محققان در این روش از خواص فیزیکی منحصر به فرد نانوذرات طلا استفاده کردند به طوری که آنها را به گونه‌ای برنامه‌ریزی کردند که بتواند ویروس ایبولا را شناسایی کند.
این روش برای کشورهایی که امکانات و زیرساخت‌های محدودی دارند بسیار مناسب است. محققان امیدوارند که در آینده این روش تبدیل به یک کیت تشخیصی شود تا به سادگی قابل حمل بوده و در هر جایی بتوان آن را استفاده کرد.
گزارش :مهگل غفاری
No tags for this post.
